Surinaamse pers laat corrupte politici makkelijk ontsnappen

Het is een trieste werkelijkheid: de manier waarop politici in Suriname met fluwelen handschoenen worden aangepakt door de pers, een schril contrast met de scherpe ondervragingen die we in Nederland gewend zijn.

Het is hoog tijd dat we dit aan de kaak stellen.

Tijdens interviews lijken Surinaamse journalisten te schipperen tussen respect en terughoudendheid, waardoor kritische vragen vaak ongesteld blijven.

Dit gebrek aan diepgang en confrontatie geeft politici vrij spel om hun narratieven ongehinderd te presenteren, waardoor de essentie van journalistiek, het kritisch bevragen van de macht, verloren gaat.

Het is alsof er een onzichtbare barrière bestaat die journalisten ervan weerhoudt de diepte in te duiken. Is het angst? Zijn het verborgen belangen?

Wat het ook is, het resultaat is een podium waarop politici, zelfs diegenen die beschuldigd worden van malversaties, ongehinderd hun dans kunnen uitvoeren, zonder bang te hoeven zijn voor de muziek te moeten stoppen.

De Surinaamse diaspora in Nederland kijkt met frustratie en ergernis toe hoe de media in hun moederland deze zachte aanpak hanteren.

Dit is niet alleen een gemiste kans voor journalistieke integriteit, maar ook een klap in het gezicht van de democratie, waar transparantie en verantwoording de hoekstenen zijn.

Deze situatie is niet enkel teleurstellend; het is ronduit beschamend. Surinaamse journalisten moeten beseffen dat journalistiek meer is dan het doorgeven van informatie.

Het is een beroep dat moed vereist, de moed om de macht te bevragen en de waarheid te achterhalen, ongeacht hoe ongemakkelijk die ook mag zijn.

Het is hoog tijd dat de pers in Suriname haar ware rol omarmt en de politieke elite niet langer met fluwelen handschoenen aanpakt. Alleen dan kunnen ze de stem van het volk zijn en de waakhond die elke gezonde democratie verdient.