Schaamteloos beroep minister op geduld – terwijl salarissen personeel PCS uitblijven

amar ramdhin

Wat een durf. Wat een lef. Terwijl medewerkers van het Psychiatrisch Centrum Suriname (PCS) zich dagelijks inzetten voor de zorg aan de meest kwetsbaren in onze samenleving, durft minister Amar Ramadhin hen op te roepen “nog enig geduld te betrachten” bij het uitblijven van hun salarissen en toelagen.

Alsof het personeel vrijwilligerswerk doet. Alsof ze kunnen overleven op goede bedoelingen en beloftes.

Dit is geen vertraging van enkele dagen of een administratieve fout. We hebben het over systematische wanbetaling in een sector die al jarenlang op het randje van de afgrond balanceert.

Zorgmedewerkers worden geacht te komen opdagen, patiënten te helpen, diensten te draaien – terwijl ze niet zeker weten of ze aan het eind van de maand hun rekeningen kunnen betalen. Wat is er mis in dit land? Is dit hoe de overheid haar helden beloont?

Als het echt zo nijpend is, dan moet het kabinet een signaal geven dat het meent wat het zegt. Laat de minister van Volksgezondheid, Amar Ramadhin, en bij uitbreiding het volledige kabinet hun eigen salarissen tijdelijk doneren aan het PCS-personeel. Laat hen maar “enig geduld betrachten” terwijl zij hun vaste lasten zonder loon moeten zien te dekken.

De zorgsector is geen sluitpost. Het getuigt van wanbeleid en desinteresse dat personeel in de geestelijke gezondheidszorg, een van de meest veeleisende vakgebieden, keer op keer aan het kortste eind trekt.

Het is geen geheim dat het PCS kampt met onderfinanciering, personeelstekort en verouderde infrastructuur – maar als zelfs het recht op tijdige uitbetaling van loon niet meer gegarandeerd is, dan zijn we moreel failliet.

De overheid kan niet enerzijds pleiten voor mentale gezondheid en anderzijds het personeel dat die zorg moet bieden, financieel en emotioneel uitputten.

Bezuinigen op salarissen van zorgpersoneel is geen besparing, het is een sociale aderlating. Het voedt de uitstroom van gekwalificeerde krachten, ondermijnt de kwaliteit van de zorg, en vergroot de maatschappelijke onrust.

Ramadhin mag van alles beloven en raadsvoorstellen aankondigen, maar zolang het geld niet op de rekeningen van het PCS-personeel staat, zijn dat loze woorden. Woorden waarmee je geen brood koopt, geen huur betaalt en geen kinderen voedt.

N. Mohari