Duur leven in Suriname zorgt ervoor dat Nederlanders geen show meer kunnen stelen

Te vaak zien we een terugkerend fenomeen: Nederlanders die naar Suriname komen en hier een façade van rijkdom en succes ophouden, terwijl ze in werkelijkheid afhankelijk zijn van bijstandsuitkeringen van de Nederlandse belastingbetaler.

Ik zie dit in mijn eigen omgeving. Het is een patroon: tickets en hotels betaald met vakantiegeld van een bijstandsuitkering, terwijl er thuis vaak niets te spenderen valt.

In het verleden werden Surinamers verblind door de buitenkant: de luxe auto’s, de merkkleding en de restaurantbezoeken. Maar het spel is veranderd. Het leven in Suriname is zó duur geworden dat zelfs deze façade niet langer houdbaar is.

Hotelkosten zijn torenhoog, boodschappen vaak duurder dan in Nederland, en de prijzen in de horeca zijn schrikbarend. Een smoothie voor 9 euro? Dat is in veel Europese steden nog niet eens normaal.

Surinamers moeten zich realiseren dat deze uiterlijke vertoningen allang niets meer voorstellen. De tijd dat je indruk kon maken met omgewisselde euro’s is voorbij. Het echte leven is duur geworden.

Laat je niet misleiden door de verhalen en het uiterlijk vertoon. Ik heb te vaak gezien hoe dit circus wordt gefinancierd door mensen die in Nederland geen kant op kunnen.

Ze keren terug naar Nederland, naar dezelfde bijstand en dezelfde problemen.

Suriname hoeft geen podium meer te zijn voor dit toneelstuk. We hebben genoeg aan onze eigen uitdagingen, zonder de schijn van een luxe leven dat nergens op is gebaseerd.