Beste Boutisten, en zij die de 18 zetels van de NDP hebben geregeld, niet huilen en kraaien als men het heeft over de erevoorzitter van de NDP Bouterse en de wandaden van Bouterse en de politieke partij NDP met haar beleid dat Suriname heeft vernietigd.
Dus wraakzucht in de Surinaamse politiek heeft geen zin en moet geen plek hebben.
Althans, dit zou het inzicht moeten zijn als je met het hoofd en niet met een ander deel van de lichaam denkt, dus je verstand zou gebruiken.
Politici moeten zich leren gedragen naar hun ambt. Ze komen niet meer weg met stelen en moorden. Niet alleen Bouterse is veroordeeld maar ook als Chan Santokhi de fout is ingegaan zal hij zich moeten verantwoorden. Het over dit verantwoorden gaat het vooral!
Wij moeten ongeacht welke kleur onderbroek je aan hebt, eerlijk oordelen of de politici deugen of niet. We moeten opletten dat ze niet stelen van onze kinderen en grootouders.
Ik vraag me in dit geval ook af; hoe kun je als mens accepteren dat ze zelf, zonder dat je nog maar iets nuttigs heb gedaan voor het land als President, Minister en zo nog meer, een hoog salaris prima vinden terwijl je weet dat het volk zwaar te lijden heeft van de crisis.
De rechtszaal geen plek voor genade: President of kippendief, iedereen gelijk!
Toch zien NDP aanhangers dit anders. Opmerkelijk. Bouterse was speciaal dus moest en mocht hij niet veroordeeld worden.
En daarom heeft President Simons nog steeds geen afstand gedaan van de wandaden van Bouterse en gelooft ook zij dat de PG van Suriname partijdig is en een oranje onderbroek aanheeft (we weten het niet zeker) en Bouterse onschuldig is.
Hoe moet je deze mevrouw beoordelen als persoon? Kan ze wel zuiver denken en handelen? Hoe moet je haar betoog beoordelen bij de VN als je weet dat ze nog steeds iedere ochtend “bloemetjes legt” bij een foto van de veroordeelde, haar erevoorzitter Bouterse? Er is dan toch iets wat niet klopt aan de inborst van President Simons!
Dit terwijl wereldwijd politici en ex-presidenten wel veroordeeld worden zonder genade.
Ex-President Nicolas Sarkozy, ooit onomstreden machtsfiguur van Frankrijk, is door de rechtbank schuldig bevonden en veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf.
Voor wie dacht dat hoge politieke functies een beschermlaag tegen strafrecht waren — wees gerust: die illusie sterft een stille maar definitieve dood.
Sarkozy’s veroordeling is geen losstaand toneelstukje; het past in een groeiende wereldwijde trend waarin voormalige machthebbers daadwerkelijk verantwoordelijkheid dragen voor hun daden.
Laat de zoveelste veroordeling van politici wereldwijd, een duidelijke waarschuwing zijn voor Surinaamse politici die heel hoog springen op podia.
De onkunde, inhaligheid, corruptieve inborst om vriendjes voor te trekken, dat vaak lijdt uiteindelijk in de nieuwe wereld waarin de rechtspraak steeds vaker los lijkt te staan van de politieke machthebbers, ontziet niemand meer.
Ander voorbeeld: terugdraaien verhoogde Salarissen
Als je weet dat de regering Santokhi-Brunswijk fout zat met het verhogen van de salarissen, en in DNA was oppositiepartij de NDP tegen deze verhogingen, wat voor gezicht heb je dan nog om iedere maand je fors verhoogde salaris toch te ontvangen?
Hoe moeilijk is het om als medemens dan te beslissen “we draaien de verhoogde salarissen terug” want we zien dat de onderwijzers, verpleegsters, politie, militairen en brandweermensen, allemaal geen forse verhogingen hebben gehad. Hoe moeilijk kan dit zijn?
Ex President Sarkozy: een symbool van politieke rekenschap, Bouterse een symbool van moord en financieel wanbeleid
De straf tegen Sarkozy — vijf jaar, waarvan een deel mogelijk onvoorwaardelijk — stuurt een duidelijke boodschap: politieke status is geen vrijbrief om regels te buigen of misbruik te maken van macht.
Het vonnis volgt jaren van onderzoek naar corruptie en machtsmisbruik. Het is een bewijs dat zorgvuldig werk van onderzoeksrechters, getuigen en forensische aanwijzingen kan leiden tot een veroordeling, zelfs tegen iemand die jarenlang pal achter het hoogste ambt stond.
Internationale golf van veroordelingen
Sarkozy staat niet alleen.
De afgelopen decennia hebben we steeds vaker gezien dat oud‑leiders en senior politici tot gevangenisstraffen worden veroordeeld: Lula en andere figuren in Brazilië (Operation Car Wash), Park Geun‑hye in Zuid‑Korea, ontmantelde netwerken in Zuid‑Afrika na Zuma, Najib Razak in Maleisië, en dan onze halfgod Bouterse en eerdere zuiveringen in Italië en Peru.
Deze zaken tonen aan dat wanneer bewijsstukken, financiële stromen en getuigen samenkomen, ook de machtigen hun dagvaarding kunnen verwachten.
Waarom dit belangrijk is voor Suriname
De ontwikkelingen in Suriname wijzen in dezelfde richting. Onder de nieuwe Simons‑Rusland regering lijkt het niet langer een vraag van óf, maar van wanneer VHP‑figuren in de kraag gevat worden.
Geassocieerden rond voormalig president Chan Santokhi kunnen eveneens in onderzoeksnetten belanden en zijn dus naarstig op zoek naar schuilplekken.
Heksenjacht of gerechtigheid?
Critici waarschuwen terecht voor politieke beïnvloeding: het vervangen van sleutelpersonen zoals de procureur‑generaal kan onderzoeken versnellen of juist gekleurd maken.
De uitdaging is reëel: toezicht en onafhankelijkheid blijven cruciaal om te voorkomen dat vervolgingen veranderen in politiek gemotiveerde represailles.
Tegelijkertijd is het bewijs dat nu boven water komt — e‑mails, geldstromen, fysieke sporen — precies het soort materieel dat echte rechtspraak mogelijk maakt.
Een voorzichtige optimistische conclusie
Dat mensen als Ex-President Sarkozy en Ex-President Bouters, erevoorzitter van de meest “zuivere” partij van Suriname, de NDP, nu gewettigd worden gestraft wekt hoop.
Het markeert een beweging naar meer rekenschap: ambtsdragers die denken boven de wet te staan, blijken steeds minder immuniteit te genieten.
Voor Suriname betekent dit dat de huidige onderzoeken, mits onafhankelijk en transparant, ook daadwerkelijk kunnen leiden tot verantwoording voor wie zich schuldig heeft gemaakt aan machtsmisbruik.
De lange weg naar schonere politiek
Veroordelingen van hoge politici garanderen geen onmiddellijke zuivering van het politieke bestel. Toch vormen ze een belangrijk signaal: macht kan gecontroleerd worden, en misbruik heeft consequenties.
Als Suriname deze lijn vasthoudt — forensische nauwkeurigheid, institutionele waarborgen en transparantie — is er reden voor een voorzichtige hoop dat politiek langzaam meer ruimte maakt voor integriteit en verantwoordelijkheid.
De veroordeling van Sarkozy is daarmee zowel waarschuwing als inspiratie: geen enkele politicus is onkwetsbaar, en gerechtigheid kan uiteindelijk ook de grootste kampen binnenhalen.
Conclusie
De veroordeling van Ex-President Nicolas Sarkozy, Ex-President Bouterse en vergelijkbare internationale zaken tonen dat politieke macht steeds minder een schild biedt tegen strafrechtelijke verantwoording.
In Suriname maken gedegen onderzoek en institutionele stappen het aannemelijk dat ook politieke‑figuren binnenkort serieus ondervraagd of vervolgd kunnen worden.
Cruciaal blijft dat onderzoeken onafhankelijk, transparant en juridisch zorgvuldig verlopen: alleen dan veranderen veroordelingen van incidenten in structurele stappen richting meer integriteit in de politiek.
Niemand is speciaal, niet Bouterse, niet President Simons en dus ook Chan Santokhi, ze gaan ook iedere dag naar de WC, net als iedereen.
En als ze fout zijn dan horen in de gevangenis thuis en mogen ze niet vluchten zoals dat was “geregeld” voor Bouterse. Harde landing, daar moet men voor gaan, neks “zachte landing”!
Dr. Ashwin Ramcharan RO
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor meer informatie of om zelf een ingezonden bericht te sturen, kunt u contact opnemen via [email protected] of direct via WhatsApp.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
