De bekende Nederlandse musicus en schrijver van Surinaamse afkomst, Ronald Snijders, trekt aan de bel over de torenhoge prijzen in Suriname.
“Switi Sranan is vreselijk duur,” zegt hij. Gewapend met zijn mobieltje legde hij tijdens het boodschappen doen de prijzen vast om ze thuis te vergelijken.
Zijn conclusie is schokkend: bijna alle producten – van bruine bonen, koffie, thee en brood tot frisdrank, olie, vis in blik en zelfs het merk ‘Gewoon’ – zijn duurder dan in een Nederlandse supermarkt.
“En dat in een land waar mensen gemiddeld acht tot tien keer mínder verdienen,” benadrukt Snijders. Ook groente en fruit op straat zijn prijzig.
“Gisteren betaalde ik bijna acht euro voor een simpele portie tjauw min met wat kip. Hoe redt het gewone volk het in godsnaam?” vraagt hij zich af.
Hij schetst de harde realiteit: een hardwerkende vriend verdient samen met zijn vrouw, inclusief bijverdiensten, rond de 500 euro per maand, waarvan de helft opgaat aan huur en vervoer.
Een vriendin moet rondkomen van 300 euro per maand. Ter vergelijking: in Nederland ontvangt een alleenstaande AOW’er circa 1450 euro, exclusief pensioen, en ook daar is rondkomen vaak lastig.
Snijders vindt het beschamend dat er zo weinig openlijk over wordt gesproken. “De prijzen zijn absurd hoog, terwijl het inkomen van de meeste mensen nauwelijks genoeg is om de basis te betalen. Het raakt mij diep.” Zijn woorden leggen pijnlijk bloot hoe groot de kloof is tussen inkomsten en uitgaven in Suriname.
