INGEZONDEN- Suriname is al sinds het begin van deze eeuw en eigenlijk nog veel eerder een financieel erg arm land.
De meeste gezinnen houden met veel pijn en moeite hun hoofd boven water. Zij moeten bijna elke dag ‘toveren’ om hun noodzakelijke boodschappen te kunnen kopen.
Ook het kunnen betalen van de stroomrekening en die van de SWM en Telesur wordt hen steeds moeilijker gemaakt.
Je zou er vanuit gaan dat politici in Suriname zich solidair zouden verklaren met het groot deel van het volk dat het moeilijk heeft en zelf ook zouden kiezen voor een minder luxueus leventje.
Maar niets blijkt minder waar te zijn.
Zo zijn er verschillende buitenvrouwen van politieke topmannen die plotsklaps in peperdure wagens rijden met waarden van meer dan 50.000 Amerikaanse dollars.
Dames die ik persoonlijk ken uit de sportschool en voorafgaande de periode mei 2020 niet eens een auto hadden. Een paar van hen gingen meestal met de taxi van plek A naar B, anderen reden mee met hun moeder.
Simpelweg omdat zij zelf geen auto konden kopen.
De vraag is nu, vanwaar komt het geld vandaan om ineens zulke dure auto’s te kunnen rijden?
Opvallend is ook dat ze een hogere leefstijlkwaliteit hebben. Zo komen ze met de duurste parfums op de training en bluffen ze dat ze voortaan uitgebreid hun boodschappen doen in de duurste supermarkt van het land.
Geen mens in dit land kan mij ervan overtuigen dat politici zoveel salaris toucheren om deze buitenvrouwen zo financieel te verwennen. Ga dat de kat maar wijsmaken.
Er blijft voor mij geen andere conclusie over: het zal mij niet verbazen indien er politieke figuren zijn die op gewiekste wijze, los van hun salaris, zich staatsgelden of steekpenningen toe-eigenen.
Het is triest en oneerlijk dat de één zich kapot moet werken en nooit vooruit komt en de andere maar met de benen wijd hoeft te gaan voor een luxe leventje. En dat allemaal van staatsgelden!
R. Pinas
DISCLAIMER: Publicatie van ingezonden stukken houdt niet in dat de GFC Nieuwsredactie het eens is met de inhoud
