In Suriname vragen veel mensen zich af waarom president Jennifer Simons niet meteen overgaat tot het opsluiten van oud-president Chandrikapersad Santokhi en anderen die mogelijk verantwoordelijk zijn voor onrechtmatig beleid.
Voor de samenleving voelt dit soms alsof er niets gebeurt, maar in werkelijkheid gaat het om een fundamenteel verschil in leiderschap en respect voor de rechtsstaat.
Het beleid onder Santokhi
Tijdens de periode van Chandrikapersad Santokhi zagen we een bestuur waarin macht vaak boven de wet stond. Santokhi gaf als president regelmatig zelf de opdracht om mensen vast te zetten. Dit gebeurde zonder dat er een volledig juridisch proces was gevolgd.
Zulke handelingen worden vaak gezien als kenmerken van een dictatuur: één leider die beslist over de vrijheid van anderen, zonder dat rechters of wetten daar invloed op hebben.
Het gevolg was dat burgers zich onveilig voelden, omdat zij konden worden opgesloten zonder eerlijk onderzoek of verdediging.
De koers van Jennifer Simons
Jennifer Simons wil met haar regering een duidelijke breuk maken met dat verleden. Zij benadrukt dat Suriname een rechtsstaat is en moet blijven, waarin wetten en regels de basis vormen van elk besluit. Voor haar is het belangrijk dat niemand, zelfs de president niet, boven de wet staat.
Daarom weigert zij om mensen direct op te sluiten zonder procedure. Dit is geen teken van zwakte, maar juist van kracht: zij laat zien dat haar leiderschap niet draait om macht, maar om rechtvaardigheid en respect voor de structuren van het land.
Het is belangrijk om te begrijpen dat een president in een democratisch systeem niet zelf beslist wie er opgesloten wordt.
Het proces begint altijd met een aangifte. Pas daarna kan het Openbaar Ministerie (OM) en de procureur-generaal (PG) een onderzoek starten. Zij bepalen of er voldoende bewijs is om tot vervolging over te gaan.
Uiteindelijk beslist alleen de rechter of iemand schuldig is en een straf krijgt. De rol van de president is dus beperkt: zij kan hoogstens de instanties opdracht geven om hun werk te doen, maar ze kan niemand persoonlijk achter slot en grendel zetten.
Geduld en vertrouwen in de rechtsstaat
Voor de bevolking is dit soms moeilijk te accepteren, omdat men snel resultaat wil zien. Toch is het volgen van de wet de enige manier om te voorkomen dat Suriname opnieuw vervalt in willekeur en machtsmisbruik.
Het proces kan langer duren, maar het garandeert dat beslissingen eerlijk, transparant en rechtmatig genomen worden. Alleen zo kan het vertrouwen van burgers in de overheid en het rechtssysteem groeien.
Het verschil tussen Santokhi en Simons is dus groot. Waar Santokhi zijn macht gebruikte om direct te straffen, kiest Jennifer Simons bewust voor de weg van de wet. Daarmee bouwt zij aan een stabieler en rechtvaardiger land.
Het opsluiten van verdachten gebeurt niet meer door een bevel van één persoon, maar door een zorgvuldig proces waarin bewijs, wet en rechtspraak centraal staan.
Zo wordt duidelijk dat Suriname geen dictatuur nodig heeft, maar een toekomst waarin de rechtsstaat het fundament vormt.
Anita Yorks
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor meer informatie of om zelf een ingezonden bericht te sturen, kunt u contact opnemen via [email protected] of direct via WhatsApp.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
