Naast de meeste bekende Surinaamse scheldwoorden zijn er nu twee ergere scheldwoorden die de Surinaamse cultuur mogen verrijken. En deze komen rechtstreeks uit het bedrog van de Surinaamse politiek.
Wanneer een gemiddelde Surinamer je anno 2025 zegt “ik wil een bijdrage leveren” dan betekent het dat hij/zij je voor de gek gaat houden. Want hij/zij zoekt een “lekkers” en wil via jou de mogelijkheid creëren om zijn “lekkers te regelen”.
En wanneer een Surinamer zegt dat hij je wil “dienen”, dus met varianten als “dienend leiderschap”, een van de meest populaire varianten van “Surinaams dienenheid”, dan weet je dat je staande bedrogen wordt.
“Dienen” betekent in Suriname; “ik ga je bedriegen, uitmelken, om het leven brengen en je grootste vijand worden nadat ik je het uitgemolken”.
En owee je niet toestaat om een “bijdrage” te leveren. Dan ben je m’n grootste vijand en dan stem ik niet meer op je, dan zoek ik een andere loser die mijn bijdrage wel wil!
Zo betekent “dienend leiderschap” in de Surinaamse politiek, “ik ga land en volk bedriegen, en land en volk compleet failliet maken en vernietigen Surinamers reduceren tot bedelaars, generaties ga ik vernietigen, ik ga mijn eigen mensen in de Ghetto reduceren tot bedelaars zodat ik keer op keer de verkiezing kan winnen en ik ga zelf wonen aan de Suriname rivier en praatjes verkopen met een microfoon, en ik bewijs dat al 50 jaar!” Dit is “dienend leiderschap” in de Surinaamse politiek.
De afgelopen dagen zijn we herhaaldelijk, tot vervelens toe om onze oren geslagen met de beloften van de nieuwe politieke garde.
Ze gaan een “Bijdrage” leveren aan de opbouw van Suriname, land en volk, door “dienend leiderschap”. Chan vond ook dat hij het volk diende.
Weggestemd met vlag en wimpel! 50 jaar lang doen alle Surinamers hetzelfde; “ze komen om een bijdrage te leveren en zijn dienende leiders”, alleen is er niets van te merken.
De meest recente aanwinst in het politiekbedrog is Oma Simons! Zij komt nu ook “een bijdrage leveren” en “dienen” en dus “dienend leiderschap tonen”.
De nieuwe “bijdrage leveraars en “Dienende leiders”
Het is nu pas echt leuk in Suriname. Er is weer een nieuwe groep Surinamers ontwaakt, “bijdrage leverende en dienende Surinamers”. Dit keer gaat het lukken, Suriname wordt zeker Subai want er is Goud, Hout, Olie en Gas, genoeg bordelen, meeste Casino’s ter wereld en niet te vergeten overal cook-outs.
Deze nieuwe groep gaat een “Bijdrage leveren” door “Dienend-leiders”. Sangggg! Nu gaat het echt lukken met Suriname, na 50 jaar “bijdrage” en “dienend leiderschap”, gaat het nu echt gebeuren.
Ghetto Papa NDP en Ghetto Mama NPS met hun huichelaars coalitie hebben nu twee chique scheldwoorden tot hun beschikking die ze gaan gebruiken “Bijdrage en Dienen”, tweelingzusje (die tweeling van Bravo die geen melk gaan krijgen).
“Bijdragen” en “Dienend”, Nederlanders moeten Nederlands les “komen nemen” bij Surinamers
Deze twee nieuwe scheldwoorden hebben de politieke satire van Suriname dik verdiend.
Suriname is niet alleen beroemd om haar jungle, haar cultuur en haar onnavolgbare lachvermogen. Nee, wij kunnen ons ook helemaal toeleggen op het creëren van de meest geniale woorden die niet alleen onze taal verrijken, maar ook perfect het rotten hart van onze politiek blootleggen.
In een halve eeuw tijd hebben we ons eigen vocabulaire ontwikkeld dat voor eeuwig in de geschiedenis zal blijven: “bijdrage” en “dienen” — woorden die in het buitenland misschien genadeloos zouden worden uitgesloten van een woordenboek, maar hier in Suriname worden ze gekoesterd als nationale parels.
“Bijdrage”: van hulp voor de samenleving naar hulp voor je eigen zakken
Beginnen we met “bijdrage”. In andere landen staat dat woord voor hulp, Samenwerking, participatie. Hier in Suriname? Nee.
“Een bijdrage leveren” betekent gewoon dat je je neus probeert te laten zien in de hoop dat je mijn portemonnee uit mijn zak mag trekken en er nog blij mee bent. Het is de ultieme vertaling van de Surinaamse politieke finesse: jij geeft, ik krijg. En dat alles in de naam van “betrokkenheid”.
Het is verder simpel: “Ik wil een bijdrage leveren” betekent in Surinaams Nederland: “ik ga je te bedriegen, en je moet moet het toestaan dat ik je ga bedriegen, want ik verdien het, ik eis het dat ik een bijdrage mag leveren en je dus mag bedriegen”.
Het is de meest geraffineerde vorm van liegen die je jezelf kunt voorstellen, verpakt in een toch nog net acceptabel klinkend jargon. En Surinamers nemen “hun bijdrage” zeer serieus, niet iets om te lachen. Als je een Surinamer echt boos wil krijgen moet je zeggen “ik heb je bijdrage NIET nodig”. Wel dan heb je de poppen aan het dansen.
“Dienen”: nobel woord, barstensvol bedrog
Dan hebben we “dienen”. Het klinkt als een prachtig nobel woord vol goede intenties, leiderschap en onbaatzuchtigheid. Maar in Suriname? Nee hoor. “Dienen” is de geheime code voor: “Ik ga je uitmelken, bedriegen, vermoorden en uiteindelijk je land, generatie vernietigen, land, volk en cultuur en alle hoop compleet vernietigen.”
De cultuur van “dienen” bestaat uit een leger politici die zich presenteren als “dienend leiderschap”.
Terwijl ze in dat kostuum optreden, is hun ware missie simpel: financiële zelfverrijking, inademen van macht als de lucht die ze ademhalen, en hun eigen bankrekening vergroten, woningen kopen in het buitenland, familie verhuizen naar het buitenland, en zelf de populairste Surinaame toerist uithangen in de politiek (Greg, de Freg, weet er alles van). Surinaamse “dienen” betekent gewoon dat je je volk uitbuit alsof het een koe is die je melkt totdat haar uiers leeg zijn, en daarna in de rivier gooit zodat niemand het ziet.
En dat heet dan “dienend leiderschap”. Hoe mooi klinkt dat, toch? “Dienend leiderschap”. Maar in deze context is het niks meer dan een paraplu voor parasitaire leugens. Het is de politieke variant van de wolf in schaapkleding, op zoek naar nieuwe slachtoffers. De Surinaamse politiek is niet alleen de meester in het use of words,
Conclusie
“Bijdrage” en “Dienen”, deze woorden zijn niet zomaar taal. Ze zijn de ultieme symbolen van zelfbedrog, een nationale taalverrijking die door generaties heen wordt doorgegeven alsof het de normaalste zaak van de wereld is. En dat is misschien wel de grootste ironie: Suriname heeft haar eigen soort van taal gecreëerd, een taal waarin woorden geen woorden meer zijn, maar speelse scheldwoorden die je liefkozend omarmen.
En zo zijn de twee nieuwste scheldwoorden in het Surinaams Nederlands nu een cultuurfeit; “Bijdrage” en “Dienend”, twee scheldwoorden die het staatsgeheim in vijftig jaar zelfbedrog belichamen.
Kortom, Suriname heeft eindelijk haar eigen taalverrijking gevonden, die niet alleen haar cultuur, maar vooral haar politieke werkelijkheid weergeeft. “Bijdrage” en “dienen” zijn niet zomaar woorden. Het zijn woorden van betekenis. Deftige woorden, want Suriname houdt van deftigheid en daar horen deftige woorden bij.
Dus ik begrijp u in ieder geval heel goed wanneer u “een bijdrage” wil komen leveren en “dat u dienend wil zijn”, mij houdt u niet voor de gek!
Dr. Ashwin Ramcharan RO
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor meer informatie of om zelf een ingezonden bericht te sturen, kunt u contact opnemen via info@gfcnieuws.com of direct via WhatsApp.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
