Laat u niet gek maken met onzinverhalen over een succesvolle herschikking van de Surinaamse leningen die de ronde doet op social media.
Alles gebeurt in het geheim. Waarom? Het gaat toch om geld van de Surinamers, niet van Simons of Rusland?
Dus, bij alle verhalen die u hoort over een succesvolle herschikking moet u als volk van Suriname om het bewijs vragen: regering Simons-Rusland laat zien, sor-mi, wat u heeft bespaart voor het volk en de nog ongeboren Surinamer door de Oppenheimer of welke schulden dan ook te herschikken.
Toon aan, want als een andere regering het allemaal zo in het geheim zou doen dan zou men steen en been klagen. Waar zijn alle klagers nu?
Het grote gevaar is dat als men de Oppenheimer schulden weer gaat herschikking de SRD koers makkelijk naar 80-100 bewegen wanneer de regering ondoordacht en slecht voorbereid het traject ingaat.
We hebben dit ook in milde vorm gezien bij Santokhi-Brunswijk. Dergelijke onzekerheid beweegt de SRD-koers op een negatieve manier. En daarom lijken de gevaren mij groter dan de voordelen en daarom leg ik het u voor.
In dit artikel leg ik uit hoe u in een paar dagen nog armer zult worden omdat de NDP-economen nu de NPS economen bij de ballen hebben en er stevig in knijpen.
U hoeft het niet met mij eens te zijn. Mijn doel is dat u erover gaat nadenken en dat uw vertegenwoordigers in DNA-vragen gaan stellen.
Wat we nu zien is ernstig. Suriname is nu verdeel in twee kampen. De NDP-economen die Suriname compleet failliet hebben gemaakt in de afgelopen 40 jaar.
En de VHP-economen die iedere keer weer, tot voor kort nog samen met de NPS economen, het land iedere keer weer redden uit het faillissement van de NDP. Nu lijkt het erop dat de NPS economen zijn overgelopen naar de NDP en dus ook NDP-economen zijn geworden.
Zo vormt zich een ziekelijke tweekamp waar het volk van Suriname niets aan heeft maar de dure rekening wel moet betalen. Ook de nog ongeboren Surinamer wordt meegesleurd in deze ellende, vanuit de baarmoeder van de Surinaamse moeders.
NDP heeft altijd geprobeerd de geschiedenis te verdraaien
En u blijft geloven als een vrouw die iedere keer door haar man wordt getimmerd en hij iedere keer weer beloofd de volgende keer liever te timmeren.
Nu de regering Simons-Rusland het land regeert waarom plaatsen de NDP-ers niet alle Staatsolie-deal documenten, waar ze om vroegen tijdens Santokhi-Brunswijk, in de krant? Nu zitten toch hun eigen mensen bij Staatsolie? Parmessar?
Waarom vraag je die documenten nu niet op en plaats je ze op de website van de NDP en in de krant? Je wilde die geheimen toch zo graag weten. Nu is iedereen het allemaal vergeten.
Waarom gaan de OMO’s nog steeds door? Waarom stoppen ze niet met de OMO’s de NDP-economen waren er toch van overtuigd dat de OMO’s niet werkten?
Dus volk van Suriname laat u niet voor de gek houden. Deze regering is erger dan de vorige. Het is de NDP geweest die Suriname in 2020 failliet achterliet, niet Brunswijk, niet Santokhi en zeker geen kerstman of sinterklaas.
De NDP-vloek en NDP-economen blijven Suriname failliet maken
Dat de Oppenheimer schulden een echte vloek zijn die de NDP-regering over de huidige en nog ongeboren Surinamers heeft uitgeroepen is het begin geweest van alle ellende.
De hoofdzaak is dat de regering Simons-Rusland, dus de zittende NDP-NPS regering nu mogelijk weer geld gaat verkwisten omdat men vindt dat een herschikking nodig is. Maar waarom is de herschikking nodig?
Waarom moet er weer herschikt worden en waarom moet er weer schaarse geld, geld dat er eigenlijk niet is, weer verkwist worden om de Oppenheimer leningen te herschikken? En de belangrijkste vraag; Hoe gaat de herschikking eruit zien, wat zijn de concrete plannen? Wat levert het de Surinamer op? Wat levert het u op?
Nog meer belangrijke vragen over de grote gevaren voor de SRD
Zo zijn er vele belangrijke vragen bijvoorbeeld; hoe gaan de rating-agencies reageren op de herschikking die deze regering voorstel, dus hoe gaat de herschikking internationaal ontvangen worden en hoe gaan de lokale valutahandelaren het beoordelen en wat gaat de SRD dan doen?
Gaan ze Suriname weer een D geven van Default, failliet of gaat de rating juist verbeteren? Ik verwacht dat de rating gaat verslechteren. Een faillissement loert weer om de hoek.
De gevaren zijn nu heel groot omdat Suriname niet kan rekenen op dezelfde steun die uitging van de samenwerking met IMF. Onder Santokhi-Brunswijk was de steun van IMF er altijd bij tijdens de herschikking van de Oppenheimer leningen.
Dus het kan gevaarlijk misgaan als de regering NDP-NPS nu gaat beginnen aan een avontuur en experiment die volgens mij niet nodig is.
Let op: een herschikking betekent dat er een heleboel dure experts weer moeten worden ingehuurd. En de vraag is of de Oppenheimer schuldeisers niet juist door de noodzaak om te herschikken nerveus worden en weigeren te herschikken en dus mee te werken aan een herschikking.
Wat gebeurt er dan internationaal gezien met de reeds waardeloze/onbetrouwbare naam van Suriname? Wat gaat er gebeuren met de SRD-koers als de nervositeit toeslaat op de Surinaamse valutamarkt? Hoe hoog kan de SRD dan nerveus naartoe bewegen?
Dit zijn de vragen waar ik bij stil sta in dit artikel en die ik u meegeef om over na te denken en met elkaar over te praten.
Leenzuchtige “Tralalaa NDP economen” blijven bezig
Suriname staat opnieuw op het punt een cruciale beslissing te nemen over zijn buitenlandse schulden. De regering van president Simons en vicepresident Gregory Rusland heeft aangekondigd de zogenoemde Oppenheimer-leningen, opnieuw te willen herschikken.
Deze leningen ooit aangegaan onder de regering van Desi Bouterse (Nobelprijs winnaar Lenen), hebben zich ontwikkeld tot een financiële tijdbom die inmiddels twee regeringen later nog steeds tikt.
De beslissing om opnieuw te heronderhandelen komt amper enkele jaren nadat de regering Santokhi-Brunswijk al een eerste herschikking doorvoerde, bedoeld om ademruimte te creëren tot uiterlijk 2028.
Maar nu, in 2025, blijkt dat die regeling onvoldoende is geweest om de financiële druk structureel te verlichten. De regering stelt dat zonder verdere aanpassing Suriname binnen enkele jaren weer in betalingsproblemen zou komen.
Waarom herschikte de regering-Bouterse de leningen niet zelf?
De eerste prangende vraag is onvermijdelijk: waarom heeft de regering die de leningen oorspronkelijk aanging, ze niet zelf herzien toen de economische rampspoed zich al in 2019 begon af te tekenen?
Onder Bouterse was de staatskas leeg, de deviezenvoorraad opgedroogd en de economie in vrije val. Suriname was failliet. De regering kon geen salarissen betalen en leende bij de lokale banken die hierdoor ook bijna failliet waren. Dat waren de banken waar u uw geld spaart.
Toch bleef zijn regering tot het einde toe volhouden dat “alles onder controle” was. De regering Bouterse en Hoefdraad bleven zo het volk in het duister houden met alle gevolgen van dien.
Maar de de duidelijke reden was politiek: een herschikking had een officiële default-status betekend — een publieke erkenning dat Suriname failliet was. En die smet wilde men koste wat kost vermijden in verkiezingstijd van voor 2020. In plaats van verantwoordelijkheid te nemen, lieten ze de bom ontploffen onder de volgende regering.
Het risico van dat uitstelgedrag is nu werkelijkheid geworden. Door niets te doen in 2019–2020, steeg de schuldenlast, daalde het vertrouwen van kredietverstrekkers en kreeg Suriname een “D-status” — de laagst mogelijke kredietwaardigheid.
De regering-Santokhi moest vanaf nul heronderhandelen, in een omgeving waarin geen enkele investeerder het land nog serieus nam.
Waarom is er nu opnieuw een herschikking nodig?
Volgens vicepresident Rusland heeft de huidige regering simpelweg geen keuze. De afspraken van 2021, waarbij aflossing tot 2030 werd uitgesteld, waren gebaseerd op optimistische groeiverwachtingen. In werkelijkheid stagneerde de economie, bleven olie-inkomsten uit en bleef de inflatie hardnekkig hoog.
De herstructurering van toen was bedoeld als een adempauze, maar werd geen doorbraak. De huidige regering vreest dat de schuldenaflossingen die vanaf 2026 zouden toenemen, de begroting opnieuw onhoudbaar maken.
Het risico hier is dat een tweede herschikking door schuldeisers wordt gezien als een teken van structurele onbetrouwbaarheid. Elke nieuwe ronde verlaagt het vertrouwen dat Suriname ooit stabiel zijn verplichtingen zal nakomen.
Wat worden de nieuwe voorwaarden?
Hoewel het ministerie van Financiën en Planning nog geen details heeft vrijgegeven, circuleren binnen financiële kringen drie mogelijke scenario’s:
• Lagere rentepercentages (van 9–12% naar 5–6%) om de rentelast te verlichten?
• Langer aflossingstraject, mogelijk verlengd van 2028 naar 2040?
• Deelafschrijving van de hoofdsom, waarbij schuldeisers een percentage verliezen in ruil voor zekerheid van betaling?
Behalve een social mediabericht van een onbekend persoon, is er niet bekend
Desondanks kunnen de voordelen van zulke maatregelen zijn: meer begrotingsruimte voor overheidsuitgaven en minder druk op de deviezenvoorraad. Het nadeel is dat Suriname zich opnieuw moet onderwerpen aan strikte voorwaarden en toezicht van internationale partners — met mogelijk beperkingen op overheidsbeleid en uitgaven.
Daarnaast kan een te royale herschikking speculatieve investeerders aantrekken die alleen op korte termijn winst zoeken, wat de financiële stabiliteit opnieuw onder druk zet want de SRD kan nerveus verder devalueren en dus stijgen naar 100 SRD voor 1 USD.
Wat zijn de voor- en nadelen van deze herschikking?
De NDP-regering Simons-Rusland, zou dit aan iedereen moeten kunnen uitleggen. Waar zijn de DNA leden? Waarom stelt niemand vragen? Waarom eist niemand openbaring van de bedachte scenario’s en routes?
De voordelen zouden kunnen zijn (maar tegen welke prijs en zijn het dan nog voordelen te noemen):
• Begrotingsstabiliteit: De regering kan salarissen, subsidies en sociale programma’s blijven betalen.
• Investeringsruimte: Vrijgekomen middelen kunnen worden ingezet voor onderwijs, gezondheidszorg en infrastructuur.
• Behouden kredietwaardigheid: Door proactief te handelen voorkomt de regering een tweede ‘default’.
Maar er zijn ook duidelijke nadelen, (hier schuilt het grote gevaar voor de SRD en de reputatie van Suriname):
• Afhankelijkheid: Suriname blijft gevangen in een cyclus van schulden en heronderhandelingen.
• Afnemend vertrouwen: Elke herschikking ondermijnt de geloofwaardigheid op de internationale kapitaalmarkt.
• Generatie-effect: De lasten worden doorgeschoven naar toekomstige regeringen en burgers.
Het grootste risico is dat dit beleid tijd koopt, maar geen oplossing biedt. Zonder structurele hervormingen — zoals belastingherziening, diversificatie van de economie en versterking van instituties — verandert een herschikking weinig aan de onderliggende zwakte.
Wat heeft het Surinaams volk eraan?
Voor de gemiddelde Surinamer blijft het effect voorlopig indirect. Een herschikking voorkomt dat de overheid abrupt moet bezuinigen of salarissen niet kan betalen. Dat is positief.
Maar het volk profiteert pas werkelijk als de financiële ruimte wordt gebruikt voor tastbare verbeteringen: betere ziekenhuizen, lagere inflatie, meer werkgelegenheid.
Het risico is dat de vrijgekomen middelen opnieuw worden verkwist aan politiek patronage of inefficiëntie, zoals zo vaak is gebeurd. In dat geval betaalt de samenleving tweemaal: eerst via de schulden, en daarna via gemiste ontwikkeling.
NPS doet mee en wordt medeplichtig voor leenbeleid van NDP-economen
De zoveelste “misgreep” en verkwanselarij ingegeven door het hocus-pocus denken van de NDP-economen die duidelijk geen kaas hebben gegeten van de werking internationale effecten op een kleine gevoelige economie als de Surinaamse.
In de herschikking van de Oppenheimer leningen zitten er weer kleinere leningen verscholen en worden de leningen alleen maar nog groter en dikker door dom handelen van de NDP-economen.
En jammer is dat de NPS economen nu ook meedoen en dus medeplichtig worden gemaakt voor iets wat de NDP sowieso niet en nooit had moeten doen.
Conclusie
De nieuwe herschikking van de Oppenheimer-schulden is geen slimme en vooral niet een noodzakelijk actie. Het is eerder een ondoordachte greep in de reeds lege portemonnee van de Surinamers.
Want als de SRD-koers blijft stijgen en de prijzen iedere maand 10% blijven stijgen dan helpt dat het volk niet. Dus de herschikking als noodgreep van de regering kan de een “doodgreep” zijn voor de gewone Suriname.
Een poging om tijd te kopen in een economie die structureel verzwakt is door jaren van wanbeleid, is niet de oplossing. De regering-Simons kan dit ombuigen tot een kans, mits ze de financiële ruimte gebruikt voor hervormingen in plaats van symptoombestrijding.
Maar het verleden waarschuwt ons: elke keer dat Suriname zijn schulden herschikt, schuift het ook een stuk verantwoordelijkheid door. De vraag is niet alleen hoeveel rente we betalen, maar wanneer we eindelijk leren van de prijs van uitstel.
Op dit is moment is het duidelijk: de NDP-economen hebben niets nieuws geleerd en ze trekken nu de arme, niet vermoedende en niets begrijpende, de huisarts President Simons met zich mee. NPS geeft nog een duw na.
En zo stevent Suriname weer af op mogelijk tweede default met een SRD koers die kan stijgen naar 100.
Dr. Ashwin Ramcharan RO
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor meer informatie of om zelf een ingezonden bericht te sturen, kunt u contact opnemen via [email protected] of direct via WhatsApp.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
