Met 36 algemene stemmen heeft De Nationale Assemblée (DNA) op dinsdag 7 oktober 2025 de ontwerpwet houdende nadere wijziging van de Wet op de Staatsschuld aangenomen.
De wijziging beoogt de overschrijding van het schuldplafond per juli 2025 wettelijk te verankeren en creëert tijdelijk ruimte voor de regering om nieuwe schuldverplichtingen aan te gaan ter financiering van de staatsbegroting.
Volgens parlementsvoorzitter Michael Adhin markeert de aanname van de wet een cruciale stap in het herstel van macro-economische stabiliteit en begrotingsdiscipline.
“Een macro-economische stabiliteitsverantwoordelijkheid van de staat ligt dus ook bij ons. We hebben meer parlementaire goedkeuring afgedwongen en een planmatige sanering,” verklaarde Adhin.
De voorzitter benadrukte dat de wijziging voorziet in strikte voorwaarden voor elke toekomstige overschrijding van het schuldplafond.
Elke nieuwe schuldverhoging moet gepaard gaan met een schuldstrategie en een jaarlijks staatschuldenplan, dat tegelijk met de staatsbegroting door de minister van Financiën en Planning aan het parlement wordt aangeboden.
Daarnaast bevat de wet een beperkte overgangstermijn (artikel 28), bedoeld om de regering aan te zetten tot tijdige schuldnormalisatie.
Ook is een bepaling opgenomen voor een plaatsvervangend Administrateur-Generaal, die de continuïteit waarborgt bij het beheer van de staatsschuld.
“Er is meer transparantie en parlementaire goedkeuring afgedwongen, evenals een planmatige sanering,” aldus Adhin.
Parlementaire samenwerking als voorbeeld
De behandeling van de ontwerpwet, die op 19 september werd ingediend door de leden Rossellie Cotino, Ronny Asabina, Stanley Betterson, Bronto Somohardjo en Steven Reyme, verliep in een sfeer van brede politieke samenwerking.
“Het doet me goed om te merken dat we als parlement met gezamenlijke inspanning tot dit resultaat zijn gekomen,” zei initiatiefnemer Cotino. “We moeten vaker op deze manier werken: openstaan voor kritiek, ook van buiten het parlement. Dat heeft ons scherp gehouden.”
De Commissie van Rapporteurs (CvR), onder voorzitterschap van Rabindre Parmessar, benadrukte dat de behandeling werd gekenmerkt door rust, inhoudelijke discussies en maatschappelijk draagvlak.
Ook Asiskumar Gajadien, lid van de CvR, wees op de gezamenlijke verantwoordelijkheid van het parlement:
“De coalitie en de regering kunnen de oppositie niet verwijten dat wij hen dwars willen liggen. Wij roepen juist op tot verantwoordelijkheid — er mag niet zodanig worden geleend dat de samenleving extra wordt belast.”
Waarschuwing voor gematigd optimisme
Jerrel Pawiroredjo, mede-initiatiefnemer, waarschuwde voor te hoog gespannen verwachtingen:
“We dienen maar één belang, dat van Suriname. Hoe positief de verwachtingen ook zijn, het ontslaat ons niet van de plicht om de regering te wijzen op de noodzaak van strikte begrotingsdiscipline.”
Volgens Betterson toont deze wet aan dat samenwerking over partijgrenzen heen mogelijk is:
“Het is best wel een unicum hoe dit tot stand is gekomen. Luisteren naar elkaar is cruciaal, want daardoor ontstaan wijsheid en nieuwe inzichten.”
Reyme voegde daaraan toe dat dit parlementaire proces een belangrijk signaal is richting de samenleving:
“We willen laten zien dat we onze controlerende taak nooit zullen opgeven, ook al verschillen we soms van mening.”
Tot slot merkte Asabina op dat de vlotte afhandeling van deze wet te danken is aan de constructieve houding en coöperatieve samenwerking van alle fracties:
“Wat we dachten dat een zware bevalling zou zijn, is bijzonder soepel verlopen. Dit is partijoverstijgend werken in de praktijk.”
De Commissie van Rapporteurs bestond verder uit: Jennifer Vreedzaam, Kishan Ramsukul, Ines Pané, Jeffrey Lau en Wedprekash Joeloemsing.
