De Surinaamse padvinderij, van oudsher een hoeksteen van jeugdontwikkeling en leiderschapstraining, lijkt in een diepe slaap te verkeren.
Terwijl de traditie voorschrijft dat de president van het land het statige ‘Hoofd Verkenner’ of ‘Hoofd Padvinder’ is, roept de huidige staat van het Surinaamse scouting hoofdkwartier en de bijbehorende winkel ernstige vragen op over de vitaliteit van de beweging.
Journalist Kenneth Niekoop uit zich hierover met groeiende bezorgdheid, en vraagt zich af wat er door de jaren heen is misgegaan en wat er nu wordt gedaan.
Waar de padvinderij wereldwijd bekendstaat om zijn levendige gemeenschappen, buitenactiviteiten en gestructureerde jeugdontwikkelingsprogramma’s, oogt het Surinaamse hoofdkwartier volgens Niekoop meer als een ‘hol’ dan een bruisend centrum.
“Het heeft geen zichtbaar leven,” merkt Niekoop op, “en de scouting shop lijkt meer op een verlaten opslagruimte dan een plek waar jongeren hun uniformen en materialen kunnen vinden.”
Deze desolate aanblik staat in schril contrast met de hoge, symbolische erefunctie die door het staatshoofd wordt bekleed.
De Presidentiële rol en het vraagstuk van betrokkenheid
De erefunctie van de president als hoofd van de scouting is een traditie die diep geworteld is. Het impliceert een zekere mate van bescherming, promotie en ondersteuning van de beweging. Niekoop vraagt zich echter af hoe deze symbolische rol zich vertaalt in concrete acties.
“Wat hebben de voorgaande presidenten gedaan om de padvinderij in Suriname te stimuleren en te beschermen tegen verval?” is een van zijn prangende vragen. En, nog belangrijker, “Wat doet de huidige president en de Scouting Federatie Suriname (SFS) eraan om deze belangrijke jeugdorganisatie nieuw leven in te blazen?”
Een historisch perspectief en huidige uitdagingen
Door de jaren heen zijn er periodes geweest waarin de padvinderij in Suriname floreerde, met actieve groepen, kampen en internationale uitwisselingen. Vrijwillige inzet, maatschappelijke steun en leiderschap waren cruciaal. De huidige situatie lijkt echter te wijzen op een structurele uitdaging, die verder gaat dan alleen een gebrek aan aandacht.
De Scouting Federatie Suriname is de operationele spil van de beweging. Zij zijn verantwoordelijk voor het bestuur, de programmering, de financiering en de werving van leden en vrijwilligers.
De opmerkingen van Niekoop impliceren een kritiek op het functioneren van deze federatie. Zijn er voldoende middelen? Is er een visie voor de toekomst?
Worden er genoeg inspanningen geleverd om de jeugd te bereiken en te boeien in een tijdperk dat gedomineerd wordt door digitale afleidingen?
Een gemiste kans voor de jeugd?
De padvinderij leert jongeren cruciale vaardigheden zoals leiderschap, teamwork, zelfredzaamheid, respect voor de natuur en maatschappelijke betrokkenheid.
Het biedt een veilige haven waar kinderen en jongeren kunnen groeien, leren en avonturen beleven buiten de schoolbanken.
Het verkommeren van de Surinaamse padvinderij zou dan ook een enorme gemiste kans betekenen voor de Surinaamse jeugd, die juist behoefte heeft aan dergelijke gestructureerde en waardevolle vrijetijdsbestedingen.
Kenneth Niekoop hoopt dat zijn observaties en kritische vragen de aanleiding zullen zijn voor een broodnodige discussie en concrete actie.
Het is tijd dat het symbolische leiderschap van het staatshoofd en de verantwoordelijkheid van de Scouting Federatie zich vertalen in een zichtbaar, levendig en bloeiend padvinders programma dat weer een inspiratiebron kan zijn voor de jonge generatie in Suriname.
Foto ter illustratie.
