Wie zich in Suriname belangrijk genoeg acht richt een politieke partij op

De politieke situatie waarin Suriname zich steeds opnieuw bevindt is geen tijdelijk fenomeen of toevallig gevolg van een verkiezingsuitslag.

Het is een structureel probleem, voortkomend uit een dieper defect in ons politiek systeem: de ongecontroleerde proliferatie van politieke partijen.

Met meer dan veertig geregistreerde partijen is de Surinaamse democratie verworden tot een toneel van versnippering.

Het oprichten van een partij lijkt vaker ingegeven door persoonlijke ambities dan door een visie of ideologie. Wie zich belangrijk genoeg acht, richt een partij op.

Niet omdat er sprake is van een wezenlijk ander politiek gedachtegoed, maar omdat men graag voorzitter of zelfs president wil worden.

Deze ongebreidelde groei van partijen leidt tot een hopeloos verdeeld electoraat, waarin stemmen zich verspreiden over talloze fracties zonder significante slagkracht.

Het resultaat? Een parlement vol politieke fragmenten, waarin geen enkele partij voldoende zetels behaalt om zelfstandig de leiding te nemen. Coalitievorming wordt dan geen strategische keuze, maar een bittere noodzaak.

De prijs van gedwongen samenwerking

De gevolgen van deze gefragmenteerde politieke werkelijkheid zijn duidelijk zichtbaar: instabiele regeringen, broze coalities en beleidsprogramma’s zonder ideologische consistentie.

Partijen met fundamenteel tegenstrijdige standpunten worden plotseling geacht gezamenlijk een regering te vormen. Dat leidt niet tot samenhangend bestuur, maar tot compromissen die hun geloofwaardigheid verliezen nog voor ze geïmplementeerd zijn.

Hoe geloofwaardig is een partij die vóór de verkiezingen fel oppositie voerde tegen een ander, maar zich er na de verkiezingen aan verbindt in een coalitie? \

Wat betekent een partijprogramma nog, als het moet wijken voor de overlevingsdrang van een wankele meerderheid?

Van representatie naar verwarring

In plaats van representatief bestuur, krijgen we een politiek systeem waarin de kiezer zich steeds minder herkent.

Wie stemt op een partij met het idee dat deze voor verandering zal zorgen, ziet diezelfde partij achteraf beleid uitvoeren dat lijnrecht tegenover haar campagnebeloften staat — onder het mom van ‘landsbelang’.

Maar wat is het landsbelang waard als het voortdurend wordt gebruikt als excuus voor ideologische u-bochten? Wat blijft er over van democratische controle als de politieke keuzes worden bepaald door machtswiskunde in plaats van principes?

Oproep tot hervorming

Zolang het systeem niet wordt hervormd, zal Suriname gevangen blijven in een vicieuze cirkel van instabiliteit, teleurstelling en desillusie.

We hebben geen behoefte aan méér partijen, maar aan betere structuren, scherpere drempelwaarden, en vooral: leiders die bereid zijn hun ego ondergeschikt te maken aan duurzame nationale ontwikkeling.

Democratie draait niet alleen om stemmen, maar ook om verantwoordelijkheid, transparantie en consistentie. En die raken we steeds verder kwijt in een politieke realiteit waarin het aantal partijen groeit, maar het vertrouwen in de politiek afneemt.

Ben M.D.