In Suriname leeft bij sommige ouders en grootouders het idee dat jonge kinderen mogen of zelfs moeten huilen omdat dit goed zou zijn voor hun stemontwikkeling.
Volgens deze overtuiging zou het de longen en stembanden versterken.
Internationale kinderartsenorganisaties, waaronder de American Academy of Pediatrics (AAP), maken echter korte metten met dit hardnekkige misverstand.
Volgens de AAP is huilen geen vorm van training, maar een belangrijk communicatiemiddel.
“Huilen is de manier waarop jonge kinderen aangeven dat ze iets nodig hebben: voeding, verzorging, troost of simpelweg nabijheid,” staat in hun richtlijnen.
Opvoeders worden juist aangemoedigd om snel en aandachtig te reageren op deze signalen, vooral in de eerste levensmaanden.
Lang aanhoudend huilen zonder troost kan negatieve gevolgen hebben.
Zo leidt het tot verhoogde stressniveaus, wat een impact kan hebben op de hersenontwikkeling en het gevoel van emotionele veiligheid.
Ook de hechting tussen ouder en kind komt onder druk te staan wanneer er herhaaldelijk niet wordt gereageerd op de behoefte aan comfort.
In de eerste zes maanden wordt daarom een zogenoemde responsieve aanpak geadviseerd: reageren met warmte, fysieke nabijheid en geruststelling.
Pas rond vier tot zes maanden kan voorzichtig worden gestart met slaapmethoden waarbij een baby kort mag huilen om in slaap te vallen, maar dan nog onder duidelijke voorwaarden en met mate.
Het laten huilen in de hoop dat dit de stem zou versterken, is volgens experts niet alleen onjuist, maar zelfs potentieel schadelijk.
De stem ontwikkelt zich juist door dagelijkse interactie zoals praten, zingen, voorlezen en samen lachen.
Foto ter illustratie
Shafely maakt deel uit van het freelance redactieteam van GFC Nieuws.
Contact: info@gfcnieuws.com of WhatsApp.
