Er is recent een VHP-evaluatierapport uitgekomen. De inhoud is geheim. En toch onthul ik een aantal geheimen. Ik wil wedden dat er in het rapport helemaal niets is opgenomen over een van de belangrijkste punten van aandacht: het Chan-Trauma.
De titel die ik had gegeven aan het evaluatierapport van de VHP zou als volgt luiden: Van het Chan-Trauma naar een nieuwe VHP? Ondertitel: Van Bobo naar Shahrukh Khan.
De VHP heeft geen Shahrukh Khan en ook geen Kajol.
Zonder Amitabh Bachchan of Shahrukh Khan, zonder Hema Malini of Kajol, zal de VHP vijftien jaar of langer in de oppositiebanken zitten, want de VHP-film met Jogi, Gajadien, Mathoera en Chan — sorry, maar daar gaat de Surinaamse kiezer geen kaartje voor kopen.
Dus beste in het wild kakelende VHP-lovers en VHP-haters, de VHP als partij veranderen, daar komt meer bij kijken dan alleen een paar jongelingen optrommelen en opstellen als marionetten.
Ik zal het allemaal eenvoudig toelichten in dit artikel. De conclusie van het recente evaluatierapport van de VHP kan wat mij betreft worden samengevat in de volgende zin: de VHP is een talentloze groep mensen waarin geen Amitabh Bachchan of Hema Malini te vinden is.
Er zijn geen sterren binnen de VHP. Voor de huidige generatie, jongere VHP-geïnteresseerden anders gezegd: binnen de huidige VHP is er geen Shahrukh Khan en ook geen Kajol te vinden. Als de VHP de film “Kal Ho Naa Ho” (een van de bekendste Indiase films ooit) zou moeten herfilmen, zou het een dooie boel worden, een grote flop.
Deze VHP-film zou de geschiedenis ingaan als “Kal Ho BOBO (gisteren een Bobo), Toekomst me grotere BOBO (morgen een grotere Bobo)”. Dat is de huidige situatie van de VHP.
Ik benoem de situatie weer, en ook dit staat helaas niet in het evaluatierapport: een paar opa’s van de VHP hebben met hun houtje-touwtje-YouTube-kanalen en een paar kapotte microfoons en telefoons de VHP helemaal gesloopt bij de vorige verkiezingen.
En de VHP dacht opportunistisch: “We worden de grootste en dan gaan we samen met de NDP regeren.” Wel, wel, wel, niemand had gerekend op het Chan-Trauma-effect en de NDP-opa’s die de VHP de kop konden afhakken.
Bakker Chan met zijn medeman keh Laddoe-bakkers (imaginair zoetgoedbakkers).
Het Chan-Trauma heeft de partij niet per se stemmen gekost, maar had helaas wel tot gevolg dat de man met de meeste stemmen (45.000 stemmen) ooit in de politieke geschiedenis van Suriname — van zittend president tot bijna gemarginaliseerd DNA-lid — is verworden.
Compleet geïsoleerd door zijn eigen voormalige coalitiegenoten, met wie hij samen imaginair zoetgoed (man keh Laddoe) vijf jaar lang bakte, moet hij nu genoegen nemen met oppositievoeren met zeventien zetels (slechts één zetel minder dan de NDP).
De vraag hoe het kwam dat de knechten (de voormalige coalitiegenoten) zoveel trauma opliepen in de hete keuken van de chef-bakker (ex-president Chan Santokhi), daar wordt geen aandacht aan besteed in het evaluatierapport.
Want het adagium is: niemand mag de waarheid roepen en vooral niet schrijven over de voorzitter. En dit zie je ook weer terug in het recent geschreven achtpuntenplan van de buitenlandse VHP-sidekick, de jongens en meisjes van de VHP-Nederland.
Acht punten, maar geen enkel punt benoemt of analyseert het Chan-Trauma. Zo kennen we VHP-Nederland weer. Als alle kalveren, baby-ezels en kakelende oude hanen en hennen zijn verdronken, dan komt VHP-Nederland met een achtpuntenplan. Waarom niet eerder? Waarom niet vier, drie, twee of één jaar geleden? Waarom nu pas?
Dit brengt me dan op de kern van de potentie: echte vernieuwing vraagt meer dan alleen het doorvoeren van formele wijzigingen en organisatorische structuren.
Het vereist een strategische focus op twee fundamentele dimensies: de interne ontwikkeling van leiders en de externe positionering richting de samenleving. Zonder aandacht voor deze twee kerngebieden bestaat het risico dat de hervormingen oppervlakkig blijven en niet leiden tot een betekenisvolle verandering.
Interne dimensie: hoe word je VHP’s Shahrukh?
Een van de meest kritieke punten voor de toekomst van een politieke partij is het versterken van haar interne kernkracht. Verjonging, hoewel een goede eerste stap, moet gepaard gaan met het ontwikkelen van essentiële leiderschapsvaardigheden.
Assertiviteit, welbespraaktheid en sociale intelligentie zijn geen vrijblijvende vaardigheden, maar de pijlers waarop effectief leiderschap rust.
Anders gezegd: de VHP heeft niets aan jonge lummels. De VHP moet jonge sterren opleiden — durf en skills. Je moet een getrainde spreker zijn, snel kunnen denken, je vocabulaire moet in de Surinaamse talen vloeien als de boven-Marowijne en je pen mag nooit opdrogen. Praten en schrijven moeten je persoonlijkheid kenmerken.
Je moet een Amitabh Bachchan of een Shahrukh zijn op het podium, en achter het podium een hybride van Talleyrand en Metternich (zoek de namen maar op, wees niet lui, dan leer je nog wat). Anders kun je beter plaatsnemen in het VHP-wetenschappelijk bureau. Kun je rustig slapen achter de computer.
Leiders die assertief zijn, kunnen helder en overtuigend hun visie uitdragen en echte veranderingen stimuleren. Ze weten wanneer ze moeten luisteren en wanneer ze moeten overtuigen, en kunnen bruggen bouwen tussen verschillende groepen binnen de partij en de samenleving.
Veel organisaties en politieke partijen maken de fout om zich uitsluitend op kwantitatieve verjonging en organisatorische structuren te richten, zonder voldoende aandacht te besteden aan de ontwikkeling van deze kernvaardigheden.
Leiderschap dat niet beschikt over sociale intelligentie en welbespraaktheid opereert vaak reactief, onzeker of onduidelijk, wat de interne cohesie ondermijnt en de geloofwaardigheid onder de kiezers aantast.
Daarom moet een breed leiderschapsontwikkelingsprogramma centraal komen te staan, gericht op het versterken van communicatievaardigheden, assertiviteit en sensitiviteit.
Coachingsprogramma’s, trainingen in publiek spreken en het stimuleren van redelijke en empathische dialoog zijn voorbeelden van instrumenten die hierin kunnen investeren.
Daarnaast is het cruciaal dat de partij haar interne cultuur cultiveert op basis van transparantie en openheid. Critici, vooral jonge en getalenteerde, moeten worden verwelkomd met een rode loper en niet achterlijk uitgesloten worden.
Participatie van jonge leiders en het creëren van een cultuur waarin nieuwe ideeën en kritische stemmen welkom zijn, versterken niet alleen de organisatie, maar bouwen ook aan een duurzame interne dynamiek.
Betrokkenheid en vertrouwen worden opgebouwd door leiders die niet alleen strategisch en inhoudelijk onderlegd zijn, maar ook beschikken over de sociale vaardigheden om anderen mee te nemen in een gezamenlijke missie.
Externe dimensie: de boodschap naar de samenleving en toekomstige generaties
De tweede dimensie betreft de manier waarop de partij haar boodschap intern en extern effectief weet over te brengen.
Hier ligt de kracht van een succesvolle politieke organisatie: het vermogen om een authentiek, aansprekend en laagdrempelig verhaal te vertellen dat resoneert bij de burger, vooral bij jongeren en de komende generaties. Een relevante, begrijpelijke en aantrekkelijke communicatieboodschap schept niet alleen vertrouwen, maar zorgt er ook voor dat de partij zich onderscheidt in een steeds meer mediagenieke en competitieve omgeving.
Het is niet voldoende om slechts organisatorische en structurele hervormingen door te voeren. De partij moet met haar leiders én kandidaten in de samenleving stappen zetten en haar ideologie op een begrijpelijke en inspirerende wijze uitdragen.
Het doel is niet alleen om te informeren, maar om te verbinden en te enthousiasmeren. Hier ligt de kracht van een laagdrempelig charmeoffensief: een verhaal dat duidelijk maakt waarom de VHP de beste keuze is voor nu en vooral voor de volgende generatie.
Hoe beter de boodschap aansluit bij de waarden, zorgen en dromen van de samenleving, hoe groter de kans dat de partij een volwaardig alternatief wordt voor politieke afkeer en cynisme.
Het verpakken van kernwaarden zoals duurzaamheid, goed bestuur en sociale rechtvaardigheid in menselijke verhalen en concrete voorbeelden stimuleert niet alleen begrip, maar ook betrokkenheid.
Deze boodschap moet vooral authentiek en empathisch zijn, zonder betutteling of jargon, en moet interactief gecommuniceerd kunnen worden via sociale media, straatinterviews, debatten en grassrootscampagnes.
De partij moet zich positioneren als een betrouwbare partner die echt weet wat haar achterban beweegt en die haar idealen op een eenvoudige, transparante en overtuigende wijze vertelt.
En extern vooral géén trauma’s veroorzaken — met andere woorden, de VHP moet leren van het Chan-Trauma.
De synergie tussen de twee dimensies
Het effectief functioneren van de partij vereist een hechte synergie tussen beide dimensies. Intern heeft de partij leiders nodig die niet alleen strategisch en inhoudelijk bekwaam zijn, maar ook beschikken over assertiviteit, sociale intelligentie en welbespraaktheid.
Zij moeten in staat zijn om de ideologie van de partij overtuigend en empathisch over te brengen. Alleen dan kunnen ze de interne missie uitdragen naar de samenleving op een manier die instemming en betrokkenheid creëert.
Tegelijkertijd mag de externe communicatie niet losstaan van de interne ontwikkeling. De leiders die de partij uitdraagt, moeten de overtuigingskracht en sociale vaardigheden bezitten om de boodschap niet alleen inhoudelijk krachtig over te brengen, maar ook authentiek en empathisch te doen.
Het aanpakken van de externe positie van de partij zonder de innerlijke kracht en leiderschapskwaliteit te versterken, is gedoemd te mislukken.
Een boodschap die niet gedragen wordt door leiders met voldoende assertiviteit en sociale intelligentie zal niet resoneren of vertrouwen winnen.
Daarnaast is het van belang dat de partij zich niet alleen richt op het presenteren van haar ideologische punten, maar ook op het opbouwen van een dialoog met haar achterban en de samenleving.
Een open en laagdrempelige communicatie vraagt leiders die zich durven bewegen buiten formele kaders, die in de praktijk zichtbaar en benaderbaar zijn.
Een sterke interne cultuur waarin nieuwe, jonge leiders worden gecoacht en gestimuleerd, zorgt voor een natuurlijke en authentieke uitstraling naar buiten. Zo wordt de partij niet alleen een organisatie met goede plannen en structuren, maar ook een beweging die leeft en verbindt.
Een integrale aanpak is vereist: focus op het aantrekken van leuke, mooie, bekwame VHP’ers
Kortom, de modernisering van een politieke organisatie vereist een integrale aanpak die beide dimensies in samenhang behandelt. Het draait niet alleen om het aanpassen van regels en procedures, maar vooral om het versterken van haar kernkracht: haar leiderschap en haar vermogen om haar waarden op een geloofwaardige en aansprekende wijze te vertalen naar de samenleving.
Zonder leiders die assertief, welbespraakt en sociaal intelligent zijn, en zonder een scherpe focus op het vermogen van de leiders om een inspirerend en begrijpelijk verhaal te vertellen, zal de partij blijven hangen in formalistische hervormingen die onvoldoende bijdragen aan haar maatschappelijke relevantie.
Aan de andere kant kan een sterke externe communicatie en een aansprekend verhaal niet effectief zijn zonder leiders die sterk en authentiek overbrengen wat de partij inhoudelijk drijft.
Deze twee dimensies moeten dus in onderling verband worden versterkt: interne leiderschapscapaciteit gekoppeld aan externe communicatievaardigheden.
Alleen daarmee bouwt de partij aan een duurzame toekomst, waarin haar interne kracht haar externe uitstraling versterkt en vice versa. Het is een proces van voortdurende ontwikkeling dat vraagt om strategisch leiderschap dat niet alleen goed kan plannen, maar vooral ook mensen kan bewegen, inspireren en verbinden.
Conclusie: nieuwe VHP geen plek voor saaie intelligentie
Waar is de volgende generatie VHP-showman of showgirl met looks en brains? Want niet alleen het oor wil wat, het oog wil ook wat.
De noodzakelijke verbetering ligt dus niet slechts in nieuwe regels of het moderniseren van procedures, maar vooral in het investeren in de menselijke kern van de organisatie.
De leiders en talenten binnen de partij moeten worden uitgerust met assertiviteit, welbespraaktheid en sociale intelligentie. Deze vaardigheden zorgen voor een krachtig intern fundament dat de organisatie in staat stelt om overtuigend en authentiek haar waarden uit te dragen naar buiten.
Het externe charmeoffensief — dat duidelijk en laagdrempelig uitlegt waarom de VHP de beste keuze is voor de samenleving van vandaag en morgen — hangt nauw samen met de kwaliteit en uitstraling van haar leiders.
Kortom, een succesvolle modernisering vraagt om een evenwichtige en samenhangende aanpak: investeren in leiderschapskwaliteit en communicatie-expertise, en zorgen dat ze elkaar versterken.
Alleen dan kan de partij niet alleen organisatorisch verbeteren, maar werkelijk impact maken in de samenleving en de harten van haar kiezers veroveren.
Het is die integrale kracht die bepaalt of deze hervormingen zullen leiden tot een duurzame en geliefde politieke beweging. Ashwin Adhin van de NDP is als de jonge Shammi Kapoor van de NDP ready om met een paar vlotte heupbewegingen veel VHP-jongeren naar zich toe te trekken dus…
Zonder Amitabh Bachchan of Shahrukh Khan, zonder Hema Malini of Kajol, zal de VHP vijftien jaar of langer in de oppositiebanken zitten, want de VHP-film met Jogi, Gajadien, Mathoera en Chan — sorry, maar daar gaat de Surinaamse kiezer geen kaartje voor kopen.
Dus VHP-bioscoop ow legi vijftien jaar of langer!
Dr. Ashwin Ramcharan RO
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor meer informatie of om zelf een ingezonden bericht te sturen, kunt u contact opnemen via [email protected] of direct via WhatsApp.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
