Met verbazing luister ik naar de uitspraken van psychiater Glenn Helberg en Astrid Elburg tijdens het rondetafelgesprek in de Tweede Kamer over de doorwerking van het slavernijverleden.
Volgens hen worden jongeren van onder meer Surinaamse origine in Nederland nog steeds klein gehouden.
Ze zouden vaak worden uitgesloten en ontmoedigd. Zulke uitspraken klinken moreel overtuigend, maar zodra je ze logisch bekijkt, wringt er veel.
Een belangrijk punt dat werd genoemd, is het onderwijs. Volgens Elburg wordt de potentie van zwarte jongeren op basisscholen vaak niet gezien, en is er weinig aandacht voor verhalen over slavernij en verzet.
Dat is zorgelijk als het waar is, maar er wordt geen enkel hard cijfer gepresenteerd om deze indruk te onderbouwen.
Het blijft bij algemene uitspraken over ‘duizenden leerkrachten en scholen’. Anekdotes zijn belangrijk, maar vormen geen bewijs voor structurele uitsluiting.
Daarnaast werd gesteld dat het ontbreken van verplichte lessen over slavernij bijdraagt aan institutioneel racisme. Maar dat is een post hoc-redenering.
Dat iets ontbreekt, wil niet zeggen dat het de oorzaak is van ongelijkheid. Schoolsucces wordt door veel meer bepaald dan lesinhoud: denk aan taalbeheersing, motivatie, thuissituatie en ouderbetrokkenheid.
In werkelijkheid zien we dat veel Surinaamse studenten juist wél slagen.
Meer dan 85 procent blijft na de studie in Nederland en vindt daar werk. Dat wijst op succesvolle aansluiting bij de samenleving, niet op systematische uitsluiting.
Bovendien worden Surinaamse studenten in Nederland juridisch gelijk behandeld als EU-studenten.
Ze hebben recht op studiefinanciering, betalen het lage wettelijk collegegeld en kunnen gebruikmaken van beurzen en mentorprogramma’s.
De suggestie dat ze worden ontmoedigd, rijmt niet met deze realiteit. Nederland investeert juist in hun ontwikkeling.
Door jongeren telkens te vertellen dat het systeem hen klein houdt, voed je het idee dat inzet toch niets uitmaakt. Dat is een boodschap die geen enkel talent vooruit helpt.
Wat jongeren nodig hebben is niet een verhaal over slachtofferschap, maar over kansen, inzet en eigenaarschap. Juist dat is echte empowerment.
Foto ter illustratie.
De Suriname- analist en vaste GFC Nieuws columnist R. Pinas staat bekend om zijn kritische benadering van maatschappelijke kwesties. Hij benadrukt regelmatig de zwakke punten in de Surinaamse samenleving en draagt actief verbeterpunten aan. Zijn columns stimuleren bewustwording en discussie over sociale en politieke onderwerpen in Suriname.
R. Pinas maakt deel uit van het exclusieve analistenpanel van GFC Nieuws.
Voor contact: pinas@gfcnieuws.com of direct via WhatsApp.
Let op: Publicatie van opiniestukken of columns houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
