Santokhi zaait verdeeldheid onder vakorganisaties in Suriname

chan en vakbonden

President Chan Santokhi van Suriname lijkt een zorgwekkende strategie te hanteren door verdeeldheid te zaaien onder de vakorganisaties van het land.

Deze verdeel-en-heersaanpak heeft als doel om de vakbonden tegen elkaar uit te spelen, wat resulteert in een gebrek aan vertrouwen van grote delen van de bevolking in de vakbondsleiders.

In plaats van zich te richten op het behartigen van de belangen van hun leden, lijken deze vakbondsleiders vaak geneigd om nauwe banden met de regering te onderhouden om zo hun eigen posities veilig te stellen.

Een verontrustend patroon doemt op waarbij vakbondsleiders meer bezig lijken te zijn met het behagen van de president dan met het vertegenwoordigen van de belangen van hun leden.

Deze nauwe banden met de regering leiden tot een situatie waarin de vakbondsleiders niet langer als onafhankelijke belangenbehartigers worden gezien, maar eerder als pionnen in het politieke schaakspel.

Opmerkelijk is het gebrek aan solidariteit binnen de vakbeweging, met name met betrekking tot de recente acties tegen de verhoogde BTW.

Terwijl gezamenlijke vakorganisaties zich inzetten voor de aanhouding van deze belastingverhoging, lijken bepaalde vakbonden, waaronder Ravaksur en de Moederbond, de acties niet te ondersteunen en geven ze de voorkeur aan een nauwe relatie met de president.

Dit roept serieuze vragen op over de ware motieven van deze vakbonden en hun bereidheid om op te komen voor de belangen van de arbeiders.

Het lijkt er sterk op dat president Santokhi bewust gebruikmaakt van een verdeel-en-heersstrategie om de vakbonden te verzwakken en zo zijn eigen positie te verstevigen.

Door sommige vakorganisaties te begunstigen en andere te negeren, creëert hij een klimaat van onderling wantrouwen en rivaliteit dat de effectiviteit van de vakbeweging als geheel ondermijnt.

Deze verontrustende ontwikkelingen werpen een schaduw over de integriteit en onafhankelijkheid van de vakbonden in Suriname.

Het is van essentieel belang dat vakbondsleiders hun focus heroverwegen en zich weer richten op het daadwerkelijk vertegenwoordigen van de belangen van hun leden, in plaats van zich te laten betrekken in politieke spelletjes die de belangen van de arbeiders ondermijnen.

De bevolking verdient vakbondsleiders die zich onvoorwaardelijk inzetten voor rechtvaardigheid en gelijkheid, en niet voor verdeeldheid en politiek opportunisme.

Ben M.D.

DISCLAIMER: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC het eens is met de inhoud