Het nieuws dat het vormen van combinatieklassen voorlopig onvermijdelijk is om het onderwijs in Suriname draaiende te houden, schetst een somber beeld van de huidige realiteit.
Terwijl kinderen in zowel Paramaribo als het binnenland slechts om de dag les krijgen, rijst een pijnlijke vraag: hoe lang nog kan een samenleving zichzelf wijs blijven maken dat onderwijs een prioriteit is, terwijl de fundamenten zichtbaar afbrokkelen?
Wat zich nu voltrekt, is meer dan een tijdelijk organisatorisch probleem. Het is een symptoom van structureel verval.
Het tekort aan leerkrachten, de verwaarloosde scholen en het ontbreken van een reservegroep docenten tonen een systeem dat al jaren op de rand balanceert.
In het binnenland, waar de omstandigheden vaak het zwaarst zijn, is het combineren van klassen niet slechts een logistieke uitdaging — het is een onderwijskundige ramp.
Leerkrachten vertrekken omdat ze het niet meer aankunnen. Ze ervaren hoge werkdruk, lage beloning en onvoldoende waardering.
Sommigen kampen met ziekte of psychische problemen, anderen zoeken simpelweg betere kansen elders. En terwijl beleidsmakers praten over “tijdelijke maatregelen”, groeit een generatie op die structureel minder onderwijs krijgt dan haar voorgangers.
Wat vooral schrijnend is, is dat deze situatie wordt genormaliseerd. De woorden van onderwijscoördinator Bijlhout-Panka klinken menselijk en oprecht, ze probeert het beste te doen binnen beperkte middelen.
Maar dat het ministerie dit soort noodmaatregelen als “de best mogelijke oplossing” beschouwt zegt veel over de gebrek aan visie, planning en waardering voor het vak van leraar.
Onderwijs is de ruggengraat van elke samenleving. Wanneer kinderen slechts om de dag naar school kunnen, en leerkrachten meer klassen tegelijk moeten draaien, gaat het niet alleen om leerachterstand — het gaat om de toekomst van Suriname zelf.
De combinatieklas mag dan op korte termijn onvermijdelijk zijn, maar ze mag nooit de norm worden.
Wat nodig is, is een nationaal herstelplan voor het onderwijs, met focus op werving, opleiding, huisvesting en psychologische ondersteuning van leerkrachten.
Zonder dat blijft elk kind in Suriname slachtoffer van een falend systeem dat noodoplossingen als vooruitgang verkoopt.
Ben M.D.
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor meer informatie of om zelf een ingezonden bericht te sturen, kunt u contact opnemen via [email protected] of direct via WhatsApp.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
