Kinderen houden Surinaamse vrouwen gevangen in slechte relaties

vrouw depressief verdriet huilen hindoe

In mijn omgeving zie ik het vaker dan me lief is. Surinaamse vrouwen die blijven bij een man die allang niet goed meer voor ze is.

Niet omdat ze willen, maar omdat ze denken dat ze geen keuze hebben. Vooral hier in Suriname, waar de economie zwaar is en veel vrouwen gewoon financieel niet alleen kunnen staan.

Alleen wonen met kinderen? Dat lijkt voor sommigen gewoon geen optie.

In Nederland zag ik het ook gebeuren, maar daar zijn de beweegredenen anders. Vrouwen daar willen vaak niet dat hun kinderen opgroeien zonder vader.

Ze denken dat een compleet gezin beter is, ook als het thuis allesbehalve gezellig is. Maar het verschil is: daar gaan ze uiteindelijk wél weg als het echt niet meer gaat. Ze zijn iets zelfstandiger, hebben vaak een vangnet.

Hier in Suriname is dat anders. Schaamte speelt een grote rol. Mensen praten. Familie vindt er wat van. Je bent al snel de vrouw die “het niet heeft kunnen houden”.

En veel vrouwen groeien op met het idee dat je moet vechten voor je relatie. Jezelf wegcijferen voor je kinderen.

Sommigen hopen dat het beter wordt. Anderen geven zichzelf de schuld van hoe het loopt. En ondertussen is er nauwelijks hulp. Geen opvang, geen begeleiding, weinig begrip.

Ik zeg dit niet om met de vinger te wijzen. Maar omdat ik hoop dat we dit gaan herkennen, en er iets aan gaan doen. Want veel vrouwen zitten vast, en ze verdienen beter.

Foto ter illustratie.