Hoewel ik sympathiseer met de NDP en erken dat de partij, historisch gezien, het vermogen heeft getoond bruggen te bouwen en nationaal beleid te ontwikkelen dat het land vooruit kan helpen, staat Suriname nu voor een cruciaal moreel en politiek vraagstuk.
De discussie rondom een gratieverzoek voor de veroordeelden van de Decembermoorden is niet alleen een toetssteen voor de NDP, maar voor de hele natie.
Hoewel Desi Bouterse een nationale leider was en ik op dit moment niemand in de politiek zie die op een vergelijkbare wijze het volk kan verbinden en Suriname centraal kan stellen, weegt bij mij ratio zwaarder dan loyaliteit. Nationale verzoening zwaarder dan ego’s strelen.
Deze kwestie overstijgt Jennifer Simons, overstijgt de NDP en gaat over hoe wij als Surinaamse samenleving verder met elkaar omgaan.
Toen Bouterse overleed, heb ik gehuild, hoewel ik hem nooit persoonlijk heb meegemaakt.
Maandag moest ik opnieuw enkele tranen wegpinken; zo’n impact had deze man op mij.
Desondanks blijft het belang van het collectief groter dan individuele herinneringen of gevoelens: Suriname eerst dan de rest, zoals een bekende influencer steeds predikt.
De kernvraag is hoe Suriname dit hoofdstuk afsluit. Politieke loyaliteit mag nooit zwaarder wegen dan nationale verzoening.
Internationale verdragen zoals het Internationaal Verdrag inzake Burgerrechten en Politieke Rechten (IVBPR, Art. 6) verplichten staten het recht op leven en de bescherming van slachtoffers te respecteren.
Het Verdrag tegen Marteling en de VN-Verklaring inzake de Rechten van Slachtoffers van Misdrijven onderstrepen het belang van accountability en voorkomen van straffeloosheid.
Jurisprudentie van internationale tribunalen, zoals het ICTY (International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia, Case No. IT-95-5), leert dat gratie bij ernstige mensenrechtenschendingen slechts in uitzonderlijke gevallen kan worden toegepast en nooit mag dienen als politiek instrument.
In Suriname geldt, conform Artikel 109 van de Grondwet, dat de president gratie kan verlenen, maar altijd binnen de grenzen van de rechtsstaat en met respect voor internationale verplichtingen. Gratie mag niet gebruikt worden als middel om politieke verdeeldheid te sussen of historische verontwaardiging te negeren.
De politieke context maakt deze kwestie extra complex. Tijdens de verkiezingscampagne werd geopperd dat de NDP moest winnen, mede om de destijds gevluchte Bouterse terug te halen en eventueel gratie te verlenen.
Echter, Bouterse is er niet meer. Als hij nog had geleefd, zou hij, gelet op de verdeeldheid die gratie zou veroorzaken, waarschijnlijk niet hebben gekozen voor een stap die het volk wederom verscheurt.
Historisch lijden van Bouterse kan niet vergeleken worden met het onherstelbare leed van de nabestaanden van de Decembermoorden en een verscheurd Suriname.
Het is van cruciaal belang dat de NDP, de president en de politieke achterban beseffen dat deze kwestie groter is dan een partij of een persoon.
Het gaat om het vertrouwen van het volk, het respect voor de rechtsstaat en de integriteit van de Surinaamse democratie.
President Simons staat op een morele en politieke toetssteen. Haar keuze zal de richting van de Surinaamse democratie bepalen voor de komende decennia. Dit is een kans om geschiedenis te schrijven — als staatsvrouw die gerechtigheid boven politiek plaatst.
Sheila Mijnals
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor meer informatie of om zelf een ingezonden bericht te sturen, kunt u contact opnemen via [email protected] of direct via WhatsApp.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
