Op 13 april 2018 werd op Schiphol een schokkende ontdekking gedaan: bijna €19,5 miljoen in contanten, afkomstig uit Suriname, bestemd voor Hongkong.
De zending was afkomstig van drie Surinaamse commerciële banken en liep via de Centrale Bank van Suriname.
Het was geen foutje. Geen vergissing. Het werd de start van een groot Nederlands strafonderzoek naar witwassen. In Nederland gaat dat onderzoek nu richting de eindfase.
De hoogste Nederlandse adviseur in strafzaken, de Advocaat-Generaal, concludeerde in december 2025 dat er méér dan genoeg aanwijzingen zijn voor witwassen. De verdachte banken worden daar stevig aangepakt.
De vraag die dan als een mokerslag achterblijft: Waarom gebeurt er in Suriname nog steeds niets?
Een route die niet klopt en dat weet iedereen
De Nederlandse recherche legde een bizarre geldroute bloot:
• enorme cashbedragen werden vanuit Suriname naar Nederland gevlogen;
• van Nederland naar Hongkong gestuurd;
• vervolgens via Duitsland weer teruggestort bij de Nederlandse centrale bank.
Voor een legitieme transactie heeft niemand een logische verklaring kunnen geven.
Daarbovenop doken er ernstige signalen van misbruik op:
• €12 miljoen kwam in twee maanden tijd binnen van vijf cambio’s, zónder dat duidelijk was van wie het geld afkomstig was;
• één persoon leverde €1 miljoen in slechts twee dagen;
• er zaten duizenden €500-biljetten tussen, een coupure die je in normaal verkeer nauwelijks ziet.
In gewoon Nederlands: alle lampen knipperden rood.
Gebrek aan controle: niet zomaar een foutje
De Nederlandse opsporingsdienst (FIOD) vond grote gaten in de administratie. Zo werd geld geboekt onder vage categorieën als “middelgrote klanten”, zonder dat duidelijk was wie dat waren. Basiscontroles die banken horen uit te voeren, ontbraken structureel.
Daarmee lijkt deze zaak niet op een incidentele misser, maar op een patroon. Een patroon waar directies verantwoordelijk voor zijn en waar bestuurders in andere landen persoonlijk voor aansprakelijk worden gesteld.
Als poortwachters falen, is de schade nationaal
Een commerciële bank heeft één cruciale taak: zorgen dat criminelen hun geld niet via het financiële systeem kunnen wassen.
Dat heet poortwachtersfunctie. Maar in deze zaak lijkt die functie veranderd in het tegenovergestelde: van poortwachter naar doorlaatpost en dat is niet alleen een probleem voor de banken zelf. Het raakt Suriname als geheel:
• het financiële systeem komt in een kwaad daglicht te staan;
• internationale partners verliezen vertrouwen;
• herstel van correspondentbankrelaties wordt moeilijker;
• Suriname loopt risico om op de FATF/CFATF-grijze lijst terecht te komen.
Dat laatste zou desastreus zijn voor onze economie.
Waarom moet Suriname nu eindelijk in actie komen?
Nederland kan en mag deze zaak niet alleen oplossen. Het gaat om Surinaamse instellingen, Surinaams geld en Surinaamse bestuurders.
Daarom moet het Surinaamse Openbaar Ministerie nu twee duidelijke stappen zetten:
1. Start een Strafrechtelijk Financieel Onderzoek (SFO)
Dat betekent: diepgaand onderzoek naar de banken, de cambio’s én naar de rol van bestuurders die besluiten namen of nalieten te nemen.
Niet om te straffen om het straffen, maar om de waarheid boven tafel te krijgen. De samenleving heeft daar recht op.
2. Onderzoek ook toezichthouders en grote aandeelhouders
Raden van Commissarissen en institutionele beleggers (zoals pensioenfondsen) hebben een wettelijke verantwoordelijkheid om toezicht te houden. De vraag is simpel: hebben zij dat gedaan?
Als dat niet zo is, kunnen zij onder het nieuwe Burgerlijk Wetboek zelfs civielrechtelijk aansprakelijk worden gesteld.
Suriname staat op een kruispunt
De Nederlandse strafzaak laat zien dat dit geen klein incident is. Het gaat om structuren, gewoontes en een cultuur waarin financiële macht te lang te weinig tegengewicht kreeg.
Als Suriname niets doet:
• blijft het beeld bestaan dat Nederland onze financiële misstanden moet opruimen;
• blijven bestuurders vrijuit gaan;
• loopt de economie groeiende risico’s;
• wordt het vertrouwen in onze instellingen nóg verder uitgehold.
Maar als Suriname wél handelt — met een zorgvuldig, onafhankelijk en krachtig onderzoek — kan dit een keerpunt zijn. Een signaal dat de wet voor iedereen geldt, ook voor bankdirecties.
De bal ligt bij de Procureur-Generaal
De zaak van de €19,5 miljoen laat ons als burgers iets belangrijks zien: anderen zijn onze problemen aan het oplossen, omdat wij ze zelf laten liggen. Suriname verdient beter en Surinamers verdienen een financieel systeem dat we kunnen vertrouwen.
Het is nu tijd dat ons eigen Openbaar Ministerie laat zien dat niemand boven de wet staat — ook niet zij die miljoenen verplaatsen.
K. Van Dooren
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor meer informatie of om zelf een ingezonden bericht te sturen, kunt u contact opnemen via [email protected] of direct via WhatsApp.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
