Waar vroeger een gouden tand stond voor trots, stijl en welvaart, roept het vandaag de dag uiteenlopende reacties op.
Toch is dit glanzende stukje traditie nog lang niet verdwenen uit het straatbeeld van Suriname. Je ziet het bij ouderen die er jarenlang zuinig op zijn geweest, maar ook bij jongeren die het juist als modeaccessoire dragen.
In de jaren zeventig en tachtig was een gouden tand haast een statussymbool. Wie een zekere welstand had bereikt, liet dat met een glimlach zien.
Het zetten van een gouden tand was niet zomaar een keuze, het was een statement van succes en doorzettingsvermogen.
“Wie goud in zijn mond had, had gewerkt voor wat hij had,” vertelt een oudere vrouw uit Lelydorp aan GFC Nieuws Lifestyle. Voor velen was het een teken van waardigheid en identiteit, en tegelijk een slimme investering, want goud behoudt zijn waarde.
Die symboliek is in de loop der jaren veranderd. Tegenwoordig kiezen sommige jongeren voor moderne varianten, zoals grillz, die ze naar wens kunnen in- en uitdoen.
Voor hen gaat het meer om stijl, expressie en het volgen van internationale trends. Toch blijft er ook een groep die de gouden tand ziet als eerbetoon aan hun familie en culturele achtergrond.
Aan de andere kant ervaren sommigen dat de tand juist een nadeel kan zijn. In zakelijke omgevingen of tijdens sollicitaties wordt het soms gezien als ‘niet professioneel’.
Dat laat zien hoe één klein stukje metaal zoveel uiteenlopende betekenissen kan dragen.
Of het nu gezien wordt als mode, herinnering of cultureel erfgoed, deze tand blijft een spiegel van de Surinaamse samenleving: trots, veerkrachtig en altijd met een eigen glans.
