Brunswijk’s frustratie om het vicepresidentschap mag de democratie niet gijzelen

Ronnie Brunswijk

De recente uitspraken van Ronnie Brunswijk zetten de toon voor een zorgwekkende politieke ontwikkeling.

In plaats van constructieve samenwerking, suggereert de ABOP-leider dat het politieke spel nog niet is uitgespeeld, een boodschap die bol staat van dreiging en frustratie.

In een videoboodschap roept hij zijn partijstructuren, met name de Ressort- en districtsraden op om te bewilligen, omdat de weg naar de Verenigde Volksvergadering (VVV) mogelijk zal worden ingeslagen.

Maar waarom deze uitspraak, terwijl het DNA-proces tot verkiezing van de president en vicepresident nog niet eens is gestart?

De nieuw te vormen coalitie beschikt over 34 zetels in De Nationale Assemblée, voldoende om de president en vicepresident te kiezen zonder de omweg via de VVV. Toch lijkt Brunswijk bewust deze mogelijkheid open te houden, alsof hij al anticipeert op een blokkade binnen het parlement.

Wat opvalt, is dat zijn opstelling nauwelijks te herleiden is tot institutionele zorg, maar veel meer tot persoonlijke frustratie.

Het is geen geheim dat het hem dwarszit dat het vicepresidentschap zou gaan naar de NPS. Maar laten we helder zijn: dat is geen reden om het democratisch proces onder druk te zetten.

De uitspraken van Brunswijk wekken de indruk dat er binnen zijn partij wordt overwogen het proces in DNA te saboteren, waardoor de verkiezing automatisch naar de VVV zou gaan. Dat zou een gevaarlijk precedent scheppen en de democratische wil van de meerderheid negeren.

De route naar de VVV mag nooit worden misbruikt als strategisch machtsmiddel wanneer de gewenste uitkomst binnen DNA politiek onhaalbaar blijkt.

De verkiezing van president en vicepresident moet een uiting zijn van politieke volwassenheid en institutionele integriteit, niet van gekrenkt ego of partijpolitieke rancune.

Suriname verdient leiderschap dat boven persoonlijke ambities uitstijgt en bereid is om compromissen te sluiten ten dienste van het volk.

Brunswijk mag het oneens zijn met de uitkomst van onderhandelingen, maar hij moet erkennen: het land is groter dan zijn eigen machtspositie. Politieke macht is geen eigendom, maar een tijdelijk vertrouwen.

Ben M.D.