De verwoestende brand van donderdag 17 april aan de Henck Arronstraat in Paramaribo, waarbij vier houten panden volledig in vlammen opgingen, veroorzaakte niet alleen aanzienlijke materiële schade, maar wakkerde ook opnieuw het maatschappelijk debat aan over de positie van dak- en thuislozen in Suriname.
De brand ontstond in een leegstaand gebouw dat voorheen dienstdeed als kantoor van het ministerie van Sociale Zaken en werd bewoond door mensen met een verslaving, zonder vaste verblijfplaats.
In de nasleep van het incident groeit de bezorgdheid in de samenleving.
Het probleem van dakloosheid is niet nieuw, maar wordt steeds zichtbaarder in het straatbeeld van Paramaribo en andere stedelijke gebieden.
Het aantal mensen dat op straat leeft of in verlaten gebouwen onderdak zoekt, is de afgelopen jaren toegenomen.
Tegelijkertijd ontbreekt het aan voldoende opvangmogelijkheden en begeleidingstrajecten die uitzicht op verbetering bieden.
Bij velen leeft een gevoel van machteloosheid en frustratie.
Er is breed het gevoel dat de aanpak zich beperkt tot symptoombestrijding en dat incidenten zoals deze brand het gevolg zijn van structureel falend beleid.
De oorzaken worden niet uitsluitend bij individuen gelegd, maar gezien als het resultaat van bredere sociaal-economische factoren zoals werkloosheid, psychische problemen, verslaving en het ontbreken van een sociaal vangnet.
Burgers tonen medeleven met mensen in erbarmelijke omstandigheden, maar uiten ook zorgen over de veiligheid in hun eigen woonomgeving.
Maatschappelijke organisaties die zich inzetten voor dak- en thuislozen slaan al langer alarm.
Zij benadrukken dat de noden van deze groep veel verder reiken dan enkel onderdak.
Vaak is sprake van een complexe mix aan problemen die een integrale aanpak vereisen, waarbij niet alleen opvang nodig is, maar ook toegang tot geestelijke gezondheidszorg, verslavingszorg, medische begeleiding, educatie en werktrajecten.
De brand aan de Henck Arronstraat wordt door velen gezien als een pijnlijke illustratie van wat er gebeurt wanneer personen langdurig aan hun lot worden overgelaten.
Zonder gecoördineerde inspanningen van de overheid, maatschappelijke organisaties en lokale gemeenschappen, vreest men dat soortgelijke situaties zich zullen blijven herhalen.
Er bestaat brede consensus dat er behoefte is aan een duidelijke visie en samenhangend beleid, gericht op preventie in plaats van louter reageren op incidenten.
Foto ter illustratie
S. King maakt deel uit van het freelance redactieteam van GFC Nieuws.
Voor contact: info@gfcnieuws.com of direct via WhatsApp.
