In films en kerstliedjes lijkt het elk jaar weer hetzelfde beeld terug te keren: vallende sneeuw, dikke jassen en een landschap dat langzaam wit kleurt.
Voor de meeste mensen die in Suriname wonen, blijft dat echter een verre fantasie.
Een witte kerst is hier geen herinnering en ook geen realistisch toekomstbeeld voor ons in het noordelijk deel van Zuid-Amerika.
Geen sneeuw en geen vanzelfsprekende reis
Voor veel gezinnen is een reis naar koude landen financieel onhaalbaar. Vliegtickets, verblijf en bijkomende kosten maken zo’n trip voor velen onbereikbaar.
Zelfs wie droomt van een kerst met handschoenen en sjaal, moet vaak concluderen dat het budget dat niet toelaat.
Daar komt nog bij dat reizen naar landen als Nederland of de Verenigde Staten niet vanzelfsprekend is. De visumprocedures zijn streng en voelen voor velen als een opeenstapeling van drempels.
In mijn omgeving ken ik genoeg mensen die er niet eens meer over piekeren om een aanvraag te doen, simpelweg omdat de kans klein lijkt en de moeite groot.
Zelfs in Nederland geen garantie meer
Opvallend is bovendien dat zelfs in Nederland een witte kerst geen zekerheid meer is. Het weer wordt milder en sneeuw op eerste kerstdag komt steeds minder vaak voor.
En de Surinamers die wél op vakantie gaan, kiezen lang niet altijd voor een wintersport.
Kortom, een witte kerst blijft voor de meeste Surinamers een verhaal uit liedjes en films, terwijl de echte kerst hier warm, vertrouwd en vooral eigen is.
