Wanneer de waakhond (politie) zelf steelt

politie

De politie is er om de wet te handhaven, misdaad te bestrijden en het vertrouwen van de samenleving te waarborgen.

Maar wat gebeurt er als juist díe instelling, die ons moet beschermen, wordt geassocieerd met verdwenen miljoenen, drugs en waardevolle goederen?

De recente onthullingen over het verdwijnen van USD 300.000, sieraden, 1,5 kilogram drugs bij de Narcoticabrigade en – nu – mogelijk 1,3 miljoen SRD bij politiebureau Munder, markeren een dieptepunt in de institutionele geloofwaardigheid van het Korps Politie Suriname (KPS).

In plaats van transparantie, zagen we wekenlange stilzwijgen, slechts doorbroken toen criticus Marcel Oostburg ermee naar buiten kwam.

Wat begon als een vermoeden, lijkt nu op een patroon van falend intern toezicht, zwakke administratie en een zorgwekkend gebrek aan verantwoordelijkheid. Het officiële standpunt van de politie? “We doen onderzoek.”

Ondertussen worden de feiten via Facebookposts en WhatsApp-groepen aan het volk gevoerd. Alsof transparantie een gunst is, geen verplichting.

Corruptie is geen incident

Het verlies van in beslag genomen goederen is geen menselijke fout meer – het is een systemisch probleem. Niet alleen omdat het gebeurt, maar vooral omdat het mogelijk ís dat het gebeurt: kluizen zonder controle, geen sluitende administratie, zwakke interne audit, en een cultuur waarin ‘wegkijken’ kennelijk onderdeel is van het werkproces.

Dat zulke incidenten pas maanden later aan het licht komen en dan nog alleen via klokkenluiders, is op zichzelf al verontrustend. De politie kan zich geen “interne afhandeling” meer veroorloven. Dit gaat om het maatschappelijk vertrouwen in de rechtsstaat.

Burgers verdienen antwoorden

Waar blijft de persconferentie van de korpschef? Hoe kan het dat de leiding zwijgt, terwijl het integriteitssysteem van het korps onderuit wordt gehaald?

De samenleving heeft recht op duidelijkheid. Wie heeft toegang tot deze kluizen? Welke protocollen zijn geschonden? Wat doet de Procureur-Generaal? Waarom grijpt de Rekenkamer niet in? En bovenal: wat is de garantie dat dit niet dagelijks gebeurt in andere bureaus?

Herstel begint bij erkenning

Het is niet voldoende om een paar schuldigen op non-actief te stellen en de doofpot weer te sluiten. Herstel van vertrouwen vereist een cultuuromslag. Het korps moet transparantie niet langer vrezen, maar omarmen.

De minister van Justitie en Politie zou zijn politieke gewicht in de schaal moeten leggen voor onmiddellijke hervorming van de interne controlemechanismen – ondersteund door externe audits en burgerlijke toezicht.

Als de waakhond zijn eigen voer steelt, moeten we niet alleen het hek repareren. We moeten ook kritisch kijken wie we binnenlaten in het erf van de rechtsstaat.

De Surinaamse burger verdient veiligheid – niet alleen op straat, maar ook in de wetenschap dat de rechtsorde zelf niet is aangetast door corruptie.

D. Karamat-Ali