In een scherp en satirisch ingezonden stuk aan GFC Nieuws laat criticus Dr. Ashwin Ramcharan van zich horen over de politieke ontwikkelingen na de verkiezingen van 25 mei.
Hij uit stevige kritiek op de NDP, die met één zetel voorsprong triomfeert en Jennifer Simons als presidentskandidaat naar voren schuift. Ramcharan noemt haar ongeschikt en sluit zich daarmee aan bij jurist Gerard Spong.
Hij waarschuwt voor een economische ramp, een instortende SRD en een terugkeer naar oude machtsstructuren.
Hieronder zijn ingezonden artikel:
Wie durft nog meer?
Trump zou zeggen “Crooked Jenny”. Meester Spong zegt “Jenny Ongeschikt”. In Suriname zijn we wat milder!
Nu NDP gewonnen heeft, wist u dat Abrahams al zijn helicopters gaat verkopen, en al het geld dat op rekeningen in Hong Kong en Hainan (China) staat gaat terughalen naar Suriname om te doneren aan de Ghetto? Alles wat hij had “geleend” van de “Ghetto” gaat hij teruggeven aan de Ghetto. Want zo begint “Kinkie systeem” van Oma Simons!
Koers van de SRD gaat nu sneller stijgen door kandidaat Oma Simons
Monie no deh. Er is geen geld. De schulden zijn nog steeds torenhoog. Weer rond de 4 miljard USD. Alles was uitgesteld. NDP mag nu haar eigen puinhopen opruimen (misschien toch een slimme truc van stemmen recordhouder Chan Santokhi). Alle Cambios houden hun hart vast terwijl ze dagelijks de koers gaan opstuwen de komende weken. Binnenkort SRD 50- dan naar de 70. De vlucht in de USD is al begonnen. Men dumpt massaal SRD’s en koopt Valuta. A koers ow wakka wreed!
Welkom in het theater van de Surinaamse democratie, dames en heren. Het gordijn is nog maar nét gevallen na de verkiezingen van 25 mei 2025, of daar schuifelt ze al: Oma Simons, de zelfverklaarde erfgename van de revolutie van 1980 en wandelende herinnering aan een politieke tijd waarin cassettebandjes en walkmans nog high-tech waren.
En jawel hoor — de NDP, ooit gepokt en gemazeld in staatsgrepen en staatsleningen, wil haar nu president maken. Waarom? Omdat zij in 2012 de Amnestiewet door het parlement jaste alsof het een verjaardagskaartje van Desi was. “Geen moord, geen probleem,” dacht men toen — en vandaag blijkbaar nog steeds.
Maar advocaat Gerard Spong, die in Nederland woont en toch gratis wifi in het moreel kompas heeft, zei luid en duidelijk: “Simons is ongeschikt.” En kijk, de gemoederen in Suriname koken sneller dan rijst op een inductieplaat.
Ashwin Adhin: nog 5 jaar wachten en nu rollator van Simons besturen?
Had de NDP écht haar best gedaan, dan was Ashwin Adhin de perfecte presidentskandidaat geweest. Jong, gladgestreken, gelardeerd met Engelse woorden en met een PowerPoint in de hand — precies wat het buitenland graag ziet. Maar nee hoor, in plaats van een upgrade, kiest de partij voor het nostalgiepakket: Simons met handleuning en wandelstok, afstandsbediening rollator.
Dit is geen nieuwe koers, mensen. Dit is de revolutie op herhaling, Netflix seizoen 45. Alleen nu met extra reuma.
Het politieke bejaardenhuis: nu met presidentiële ambities
De Surinaamse politiek lijkt ondertussen op een gezellige zondagmiddag in het bejaardentehuis. Iedereen zit klaar voor bingo, maar in plaats van getallen worden ambten en ministerposten geroepen.
“Wie heeft President? Ah, daar is Oma Simons weer!”
De NDP lijkt met deze keuze niet alleen blind voor de noden van het volk, maar ook voor de realiteit dat 94% van de Surinaamse samenleving jonger is dan de gemiddelde leeftijd van het partijbestuur. Maar ja, wat moet je ook verwachten van een partij die nog steeds denkt dat je een revolutie met een faxapparaat organiseert?
Van staatsgreep naar staatsgrap
Laten we het even niet vergeten, voor de jongeren die denken dat de coup van 1980 een Netflix-documentaire is: de NDP is ontstaan uit een ordinaire machtsgreep, niet uit een democratisch processie van vreedzame marsen en vredesduiven. En die hele saga begon dankzij de “Ghetto Mama NPS”, die het Surinaamse leger zodanig negeerde en belachelijk maakte dat zelfs de koffiejuffrouw van het leger dacht: “Laat maar, ik neem de wapens wel op.” Revo 1980, en het gaat nog steeds door. Suriname en Surinamers hebben nog steeds niets geleerd.
Het resultaat? Een cocktail van dictatuur, devaluatie, binnenlandse oorlogen, monetaire crisis en een groeiende ghetto zo groot dat je met een GPS er nog in verdwaalt. En nu, 50 jaar later, zijn de geesteskinderen van deze revolutie nog steeds niet uitgespeeld. De politieke zombies zijn terug uit hun graf — deze keer met een nieuwe rollator en een herdrukte versie van de Grondwet uit 1980.
Internationale status: Ghetto Papa NDP, Pariah met presidentiële dromen
De NDP mag dan trots zwaaien met één zeteltje meer dan de VHP, maar internationaal gezien is ze nog steeds het politieke equivalent van een kroket in een sterrenrestaurant. Frankrijk, Nederland, Engeland en de VS kijken naar de partij zoals je naar een uitgenodigde ex op een bruiloft kijkt: ongemakkelijk, achterdochtig en met de hand op de portemonnee.
En wat als de NDP het toch voor het zeggen krijgt? Nou, dan mag Suriname de hulplijn bellen met Moskou en Peking. En met Trump weer in het Witte Huis is dat het diplomatieke equivalent van met je hoofd richting Venezuela rennen terwijl je een raketwerper vasthoudt.
Een duivels verbond dat geen geld heeft
Monie no deh. Er is geen geld. De schulden zijn nog steeds torenhoog. Alle Cambios houden hun hart vast terwijl ze dagelijk de koers gaan opstuwen. Binnenkort SRD 50- dan naar de 70. De vlucht in de USD is al begonnen. Men dumpt massaal SRD’s en koopt Valuta. A koers ow wakka wreed!
De NDP, ABOP, NPS en andere nostalgieclubs vormen inmiddels een duivels verbond van politieke opportunisten, die eerder bezig zijn met ereherstel dan met eerherstel voor het volk. De VHP, geleid door de meest populaire politicus ooit — jawel, Chan “Stemmenmagneet” Santokhi — moet nu toekijken hoe de Ghetto Papa en de Ghetto Mama op slippers richting de coalitieonderhandelingen schuifelen.
Maar pas op. Zoals Spong waarschuwde: je kunt geen nieuwe toekomst bouwen met oude gewetens. Suriname verdient leiders met lef, moraal en visie. En geen revanchistische bingo-commissie die denkt dat de Decembermoorden slechts een voetnoot zijn.
Conclusie: nog één zetel maakt je geen keizerin
NDP is een international Paria. NDP heeft geen geld en geen internationals steun om de monetaire crisis te beteugelen. De koers gaat de komende weken stijgen. OMO’s gaan weer exploderen.
Lieve NDP, vier vooral je zeteltje meer. Doe een dansje. Blaas een ballon op. Maar onthoud: met één zetel verschil krijg je Moesje nog steeds niet naar Parijs. Laat staan naar Washington, Den Haag of het paleis Champs Elysees . Tijd om volwassen te worden. Of op zijn minst een beetje realistisch.
Want anders wordt Suriname straks wakker met een kater, een coup in herhaling, en een ghetto dat groter is dan ooit.
Surinamers, jullie hoeft niet meer naar het schaakbord te kijken. Ook niet te luisteren naar Ramcharan of Spong, want we weten hoeveel jullie de diaspora haten, maar kijk aub naar de koers van de SRD dan weet je waarvoor je hebt gestemd en wat je te wachten staat. Dan weet je wat je, je kinderen en klein kinderen hebt aangedaan.
Dr. Ashwin Ramcharan RO
Jennifer Atmo is hoofdredacteur bij GFC Nieuws en een echte Surinamekenner. Ze schrijft graag over lifestyle en entertainment en is daarnaast voorzitster van KIVC, een organisatie die zich inzet voor maatschappelijke thema’s.
Voor contact: jennifer@gfcnieuws.com of direct via WhatsApp.
