Plotseling zijn er middelen om sociale uitkeringen te verhogen. Plotseling worden mensen geholpen. Plotseling is er ruimte voor empathie.
Maar waar was die empathie de afgelopen 4,5 jaar toen het volk letterlijk moest overleven op restjes?
Toen ouderen met een AOV van nog geen SRD 1250 moesten kiezen tussen eten en medicijnen? Toen ziekenfondsen hun werking verloren en duizenden verstoken bleven van medische zorg?
Minister Stanley Raghoebarsing beweert stellig dat de verhogingen van sociale uitkeringen géén verkiezingsstunt zijn. Maar waarom gebeurt dit allemaal pas nu, aan de vooravond van de verkiezingen?
Waarom konden deze maatregelen niet eerder worden genomen? Waarom moest het volk creperen terwijl regeringsfunctionarissen zichzelf salarissen gaven met verhogingen van 100% tot 500%?
Dit is het cynisme ten top. Vier jaar lang hebben beleidsmakers zich tegoed gedaan aan overheidsmiddelen, privileges gestapeld, vriendjespolitiek bedreven en een spoor van maatschappelijke verarming achtergelaten.
En nu moet het volk hen plots geloven? Nu moeten we dankbaar zijn voor kruimels die we eerder al verdiend hadden?
Het wantrouwen in de politiek is enorm en terecht. Wie jarenlang de rug toekeert naar de bevolking, kan niet verwachten dat men ineens applaudisseert voor wat voelt als een wanhoopsdaad.
Willen de minister en de president ons echt overtuigen dat het geen verkiezingsstunt is? Dan is dit nog maar het begin.
Zij zullen veel meer moeten doen, structureel, transparant en met terugwerkende kracht om het vertrouwen te herwinnen.
Want het volk vergeet niet. Zeker niet wie er zwegen terwijl het honger had.
Ben M.D.
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor meer informatie of om zelf een ingezonden bericht te sturen, kunt u contact opnemen via info@gfcnieuws.com of direct een WhatsApp-bericht versturen.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
