Op sociale media barstte het los na het korte bezoek van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Marco Rubio, aan Suriname.
Hoewel de ontmoeting plaatsvond op de luchthaven en van korte duur was, zijn veel Surinamers van mening dat het een eer is dat zo’n invloedrijke politicus überhaupt met president Chan Santokhi in gesprek wilde gaan.
Dat sommige critici het “ongepast” vinden dat Santokhi speciaal naar de luchthaven ging om Rubio te ontvangen, wordt door anderen ronduit belachelijk genoemd.
“We moeten al blij zijn dat hij überhaupt een tussenstop heeft gemaakt,” klinkt het in tal van reacties.
Een opvallende en felle bijdrage kwam van Arjun, die op de sociale media pagina van GFC Nieuws het scherp verwoordde:
“Suriname stelt niks voor op economisch of sociaal gebied op wereldniveau.
Wat is er nu echt kenmerkend aan ons land? Je mag je beledigd voelen, maar je moet ook menswaardig genoeg zijn om de feiten onder ogen te zien.
Dat Amerika belangstelling toont, wil nog niet zeggen dat we belangrijk zijn. Dit is puur politiek, verder niets.
Suriname moet God dankbaar zijn dat zo’n grootmacht hier landt.
Want als er ooit iets gebeurt, kunnen we misschien op hun steun rekenen. Maar wees eerlijk: wat produceert Suriname dat de wereld nodig heeft? Waar zijn we om bekend dat écht geld oplevert?
We hebben amper een geschoolde beroepsbevolking. In plaats van iedereen de les te lezen, moeten we keihard werken aan de opbouw van ons land.”
De boodschap is duidelijk: velen vinden de kritiek misplaatst en pleiten juist voor meer realiteitszin en dankbaarheid.
