Tijdens een ceremonie in het Mapane-gebied kondigde vicepresident Ronnie Brunswijk een “Brasa Dey” aan om eenheid onder Surinamers te bevorderen.
Hoewel het idee van saamhorigheid lovenswaardig klinkt, is de uitvoering problematisch. Wanneer leiders oproepen tot bundeling binnen specifieke groepen, zoals nazaten van tot slaafgemaakten en Inheemsen, kan dit onbedoeld andere bevolkingsgroepen buitensluiten.
Dit is precies wat Suriname op dit moment niet nodig heeft.
In een land met een rijke mix van culturen en etniciteiten, is het risico groot dat dergelijke oproepen leiden tot verdeeldheid in plaats van de beoogde eenheid.
Wat als andere bevolkingsgroepen nu hetzelfde zouden doen? Een oproep tot bundeling gebaseerd op afkomst zou een gevaarlijk precedent scheppen.
Het zou de multi-etnische harmonie van Suriname onder druk zetten en bij sommigen gevoelens van uitsluiting en achterstelling kunnen oproepen.
Een land in crisis heeft betere prioriteiten nodig
Terwijl Brunswijk grootse plannen maakt voor een Brasa Dey, kampt Suriname met urgente problemen: de economische crisis, armoede, stijgende criminaliteit en infrastructuur die steeds verder in verval raakt. Als vicepresident zou Brunswijk zich moeten richten op deze dringende zaken in plaats van symbolische evenementen.
Hoewel het belangrijk is om trots te zijn op je afkomst en erkenning te geven aan historische wortels, mag dit nooit de focus zijn van beleid of politiek leiderschap.
Suriname heeft leiderschap nodig dat prioriteit geeft aan inclusieve oplossingen en nationale ontwikkeling, niet aan het benadrukken van culturele scheidslijnen.
Eenheid begint met concrete daden
Als Brunswijk werkelijk eenheid nastreeft, moet hij dit laten zien door beleid dat iedereen aanspreekt, ongeacht afkomst of achtergrond.
Hij kan bijvoorbeeld initiatieven opzetten om gemeenschappen economisch sterker te maken, het onderwijs te verbeteren of infrastructuur in achtergestelde gebieden op te knappen. Dit zijn stappen die daadwerkelijk bijdragen aan een verenigd Suriname.
Evenementen zoals Brasa Dey zijn op zichzelf niet verkeerd, maar ze moeten een aanvulling zijn op, niet een vervanging voor, het harde werk dat nodig is om het land vooruit te helpen. Zonder die fundamentele basis blijft het bij mooie woorden en oppervlakkige symboliek.
F. van Samson
