Bij al deze heren is er sprake van “ab-norm-aal” gedrag. Maurice Roemer weet niets van de Surinaamse valutamarkt en Wesley Rozenhout weet niets van de diefstal van 4 kilo goud.
Gregory Rusland heeft nog steeds niets toegelicht over de B-aandelen onder zijn ministerschap maar is nu vicepresident en weet nog steeds niets van de B-aandelen.
In een ander land zouden deze mensen per direct ontslagen worden en nooit meer terug mogen komen. Maar in Suriname blijven ze blunder na blunder gewoon op hun stoel zitten want we vinden het “norm-aal”.
In Suriname is er niemand anders dus zien we dezelfde mensen overal en iedere keer weer terugkomen. Voor mensen in hoge functies geldt in Suriname een andere norm.
Men meet en beoordeeld het gedrag van deze mensen anders. Ze zijn speciaal. De kippendief gaat naar Santo-Boma, de Surinaamse bestuurder gaat naar de hemel.
Eigenlijk is Suriname een paradijs voor corrupte figuren en met Gas en Olie wordt het een bandietenfeest!
Ik leg het eenvoudiger uit. Waarom vinden we clowns grappig en nemen we ze niet serieus? Omdat ze alle normen overtreden met hun gedrag. Ze doen dingen die niet norm(aal) zijn.
Ze kleden zich “ab-norm-aal”, gedragen zich “ab-norm-aal” en wij vinden hun gedrag amusant. Op z’n Surinaams gezegd; clowns hebben geen manieren, ze weten niet hoe het hoort, maar we vinden ze grappig.
Maar feit is ze hebben geen manieren, ze weten niet hoe het hoort, vertonen “ab-norm-aal” gedrag, en daar kunnen we om lachen.
Maar Suriname is geen Clown-Circus. Of vergis ik me?
Dit gedrag lijkt normaal te zijn in Suriname. Surinamers accepteren dit gedrag en gaan verder met hun leven. Al 50 jaar. Velen praten het zelfs goed.
Maar dan toch een gewetensvraag: Hoe vindt u dit gedrag van deze personen? Niemand weet wat en niemand neemt verantwoordelijkheid! Is dit wat “Neks no fout”-gedrag moet inhouden?
Vooral de leidinggevenden, de zogenaamde toppers, vertonen opmerkelijk en abnormaal gedrag. “Neks no fout”-Gedrag dat eigenlijk niet geaccepteerd mag worden door het volk van Suriname.
Dit gedrag kunnen we nu ook doortrekken naar de laatste beslissing van de regering Simons-Rusland om de Oppenheimer-schulden te herschikken (want je kunt je afvragen waarvoor is er zoveel geld betaald is aan dure personen en dure instanties die bij de herschikking onder Santokhi-Brunswijk heeft plaatsgevonden).
Suriname is in de greep van dergelijke patronen die weer gecreëerd worden door bepaalde typen personen. In dit artikel gebruik ik de Centrale Bank van Suriname en Grassalco als voorbeeld van dit normafwijkend gedrag, “neks-no-fout-gedrag”.
Normvervaging als ongeneeslijke ziekte bij de Surinaamse bestuurders
Je mag van belangrijke personen die verantwoordelijkheid dragen over grote belangen zoals die bijvoorbeeld spelen bij de Centrale Bank van Suriname of bij een overheidsbedrijf als Grassalco verwachten dat ze zich gedragen op een verantwoorde manier, volgens een bepaalde professionele norm.
Dat ze geen domme en onverantwoorde dingen doen en ook geen onzin uitkraaien. Echter dit missen we bij een groot deel van de personen die in Suriname op belangrijke posten zitten.
Met andere woorden een groot deel van deze Surinamers houden zich niet aan de eenvoudige normen en maken zich hierdoor niet alleen belachelijk maar zijn totaal niet geschikt om hun functies te behouden. Ze geven met hun gedrag het verkeerde voorbeeld.
CBvS en Grassalco, als voorbeeld van organisaties waar niemand verantwoordelijk is
Beide organisaties worden bestuurd door mensen die hun verantwoordelijkheid niet nemen.
Maurice Roemer begrijpt de valutamarkt niet. Wesley Rozenhout begrijpt niet wat er gebeurde met vier kilo goud.
En dat is geen onschuldige tekortkoming: het zijn leiders die het vertrouwen van een volk uitbuiten dat al decennia lang voor de gek wordt gehouden. Maar we kunnen niet blijven lachen om het gedrag van dergelijke personen op dergelijk posten.
De overname van Suriname door onbetrouwbare bestuurders
Kijk om je heen: dezelfde mensen zitten op alle topposities. Ministeries, staatsbedrijven, raden van bestuur, ziekenhuizen, douane, politie, leger — overal vinden we functionarissen die hun rol verwaarlozen.
Suriname staat aan de vooravond van een gas- en olierevolutie. Gaan we dat overlaten aan mensen die onverantwoord gedrag vertonen en die zich tooien in “neks-no-fout” gewaden, maar ondertussen flinke salarissen opstrijken en niets betekenen voor land en volk?
Het falen bij de Centrale Bank: nalatigheid met menselijke kosten
Maurice Roemer geeft zelf toe weinig te begrijpen van de Surinaamse valutamarkt. Dat is meer dan een bekentenis van onkunde; het is een bewijs van bestuurlijke faliekante nalatigheid.
Hoe lang mag iemand die publiekelijk toegeeft de markt niet te beheersen, nog aanblijven op een positie die het lot van miljoenen bepaalt?
Ondertussen slinkt elke maand de koopkracht van Surinamers. Ondertussen blijft de inflatie iedere maand 10% toenemen, Surinamers worden iedere maand 10% armer, de prijzen stijgen iedere maand met 10% en de koopkracht gaat iedere maand met 10% omlaag.
Maar het volk loopt weg met de NDP-regering on Simons-Rusland, terwijl ze niets en dan ook niets hebben gedaan aan koopkrachtverbetering. Dit is geen technisch debat: het is de dagelijkse werkelijkheid van mensen die elke maand armer worden.
Het probleem is structureel. Een deel van het management bij de Centrale Bank lijkt meer op een verzorgde wachtkamer voor pensioengerechtigden dan op een team dat adequaat kan reageren op nieuwe economische realiteiten.
In plaats van te handelen, leggen ze verantwoording af in eufemismen en vermijden ze maatregelen die echte marktcontrole en transparantie zouden afdwingen.
Dat is geen technische tekortkoming meer, dat is bestuurlijke lafheid, vertoning en bewijs van onverantwoord gedrag.
Grassalco en het verdwenen goud: cultuur van onverschilligheid
Dat ruim vier kilo goud — een bedrag van naar schatting zo’n 400.000 US — op onverklaarbare wijze uit een staatsbedrijf kan verdwijnen, is beschamend.
Dat de leiding pas na weken rapporteerde, en eerst geen ontslag ziet, wijst op een diep probleem in cultuur en verantwoordelijkheid.
Een president-directeur die zich distantieert van operationele fouten miskent wat eindverantwoordelijkheid betekent. Je kunt je niet verschuilen achter procedures als de basisbeveiliging faalt en bewijs verloren kan gaan.
De traagheid tussen ontdekking en melding van de diefstal — en de georkestreerde plaatsing van nepgoud — wijst op professionele manipulatie en interne betrokkenheid.
Dit is geen kleinschalige fout: het is een symbool van een organisatie waarin belangen en imago zwaarder wegen dan integriteit en publiek belang. Een belachelijke vertoning!
Verantwoordelijkheid is een scheldwoord in Suriname
Het probleem dat Suriname nu treft, is geen gebrek ongewenst gedrag. Het is een gebrek aan bestuurlijke moed: leiders die besluiten nemen, mensen verantwoordelijk houden en systemen vernieuwen. Tot die verandering plaatsvindt, blijft het volk het onderspit delven.
Mensen die elke maand armer worden, verdienen bestuurders die durven kiezen voor verantwoording in plaats van statusbehoud.
Laatste voorbeeld: Herschikking van de herschikking van de Oppenheimer-leningen
Gregory Rusland heeft nog steeds niet verteld waarom er B-Aandelen nodig waren toont geen verantwoordelijkheid in die zaak. Nu is hij weer aan zet en doet weer alsof hij niet verantwoordelijk is.
Hoe belachelijk is het dat deze regering alles wat de vorige regering heeft gedaan, waar dezelfde coalitie genoten van deze regering ook coalitiegenoten waren van de vorige regering.
Ook de NPS (de nieuwe dochter van de NDP), heeft toen, onder Santokhi-Brunswijk, haar eigen economen en deskundigen laten meedenken, meebeslissen en meebepalen, in coalitie verband, hoe de herschikking van de Oppenheimer leningen het best kon plaatsvinden.
Alles was toen goed en iedereen is toen riant vergoed voor alles en nog wat. Maar nu is alles weer niet goed en moet het op de schop.
Wat er mis is met de ouder herschikking meldt VP Rusland niet. En zo wordt van het West-Suriname project waar miljarden USD zijn verspild tot nu, het herschikken van het herschikken van de Oppenheimer leningen, wordt het volk van Suriname bedonderd zodat incompetente “toppers” hun domheid, en “ab-norm-all” gedrag, hun “neks-no-fout”-gedrag, kunnen voortzetten.
Conclusie
Suriname is een circus en haar burgers zijn het publiek. Wanneer zij hun geloof en toekomst toevertrouwen aan mensen die verantwoordelijkheid ontwijken, groeit wantrouwen en vervreemding. Het land is de weg helemaal kwijt. We zien steeds dezelfde mensen overal weer opduiken.
Er zijn geen nieuwe mensen in de politiek te zien. Ook geen nieuwe mensen op belangrijk posten. Iedereen die onder Santokhi-Brunswijk ergens zat, zit er nog steeds.
Zelfde coalitiegenoten toen bij Santokhi-Brunswijk, nu weer bij Simons-Rusland op schoot. Dus verandert er niets. Niemand is verantwoordelijk en niemand weet iets. Nog even en heel Suriname wordt bestuurd door clowns!
Dr. Ashwin Ramcharan RO
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor meer informatie of om zelf een ingezonden bericht te sturen, kunt u contact opnemen via [email protected] of direct via WhatsApp.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
