Veel Surinamers spreken liever Engels omdat ze het Nederlands onvoldoende machtig zijn

Het overkwam me laatst weer. Ik stond in een supermarkt en hoorde twee jongeren enthousiast praten. Een mix van Nederlands en Engels, met zinnen als: “Die chips is echt lekker, but I think it’s kinda expensive.”

Een beetje lachwekkend, dacht ik bij mezelf, want waarom niet gewoon één taal kiezen in plaats van ze te mengen?

Tegelijkertijd vond ik het ook zorgwekkend, omdat het me aanzette tot nadenken over hoe wij Surinamers omgaan met taal.

Ik hoor vaak dat Surinamers liever Engels spreken omdat het een wereldtaal is. Sommigen vinden Nederlands niet belangrijk genoeg, en zelfs onnodig in een moderne samenleving.

Begrijpelijk, want we groeien op met Engelstalige muziek, series en films. Toch vraag ik me af: is dat praktisch?

Met een Surinaams paspoort kom je nauwelijks het land uit, en Nederlands blijft hier de officiële voertaal. Bovendien wonen honderdduizenden Surinamers in Nederland, en onze kinderen studeren daar vaak.

Een leerkracht vertelde onlangs dat kinderen in groep 5 regelmatig Engels inmengen met hun Nederlands. Een voorbeeld hiervan is de zin “wanneer ik klein was”, die overduidelijk geïnspireerd is op het Engelse “when I was little.”

De harde waarheid is dat volledig Nederlands praten moeilijk is voor veel mensen van alle leeftijden vanwege een beperkt vocabulaire.

Maar nog harder is het besef dat veel Surinamers denken vloeiend Engels te spreken, totdat ze in een Engelssprekend land zijn.

Ik ken vrienden en kennissen die vol zelfvertrouwen vertrekken, maar daar toch moeite ondervinden.

Dus, waar liggen onze prioriteiten? We moeten trots zijn op onze voertaal, want zonder een sterke basis – of het nou Nederlands of Engels is – blijven we tussen wal en schip hangen.