OPINIE- In een recent persbericht van Surinam Airways werd bekend gemaakt dat binnenkort Barbados wordt toegevoegd aan haar vliegschema waarmee de voorspelling van haar directeur Steven Gonesh dat de vooruitzichten voor het staatsbedrijf met de ingebruikname van de nieuwe Airbus A340-300 zeer positief waren een feit zou zijn geworden.
Voorts geeft SLM aan haar vluchtactiviteiten te willen uitbreiden met vrachtvervoerdiensten vanuit Guyana naar diverse internationale bestemmingen, en samenwerkingen met andere landen te zullen bevorderen.
Dit zou moeten leiden tot een verbetering van haar dienstverlening en meer inkomsten. Uiteraard is elke werkelijke groei van het bedrijf toe te juichen, maar is dit inderdaad wel het geval?
De SLM, met een enorme schuld van meer dan 100 miljoen dollar, dat technisch als failliet mag worden beschouwd is opmerkelijk de meest gesubsidieerde instelling in de geschiedenis van Suriname via belastingcenten van het volk.
Binnen nauwelijks twee jaar heeft de overheid meer dan 30 miljoen dollar erin gestopt om de SLM “kunstmatig” in leven te houden, en deze subsidiepraktijk gaat nog steeds op diverse manieren door.
Het overdreven positief verhaal dat zonder zelfs onderbouwd te zijn middels financiële statements van SLM is dan ook niets anders dan een hoop gebakken lucht om op misleidende wijze de regering zover te krijgen om haar extreme honger naar meer overheidssubsidie te stillen.
Het is niet onbekend dat de SLM ondanks de ontvangen enorme subsidies in de afgelopen 20 jaar geen loonbelasting, inkomstenbelasting, vermogensbelastingen, enz. heeft betaald.
Daargelaten nog hun aanslag op de pensioenfondsen van het personeel terwijl ook allerlei andere toeslagen en gebruikskosten zoals: landings- en navigatiekosten, meteorologische informatie, gebruik van luchthaventerreinen en faciliteiten, enz, reeds jarenlang niet worden betaald.
Onlangs nog spande de N.V.Luchthavenbeheer een rechtszaak tegen SLM aan wegens jarenlange wanbetalingen. Al deze kostencomponenten worden niet in hun ticketkosten verdisconteert om zodoende onrealistisch lage ticketprijzen te kunnen aanbieden.
Zelfs voor de sales tax op tickets hebben ze vrijstelling van de president gekregen, dus weer belastingcenten . Nu kunnen dus ook Barbados en buurland Guyana van deze “zeer voordelige uitverkoop ticketprijzen” die door de Surinaamse belastingbetalers worden gesubsidieerd meeprofiteren.
De landen waarop de SLM doelt, willen uiteraard graag zaken doen met een door de staat gesubsidieerde maatschappij, die bereid is tegen bodemtarieven voor hen te vliegen.
Winti Wai, Lanti Pai is ook in eigen land immers erg geliefd. Uiteindelijk is het echter de Surinaamse belastingbetaler die opdraait voor de verliezen die daardoor worden geïncasseerd.
Heel opvallend is dat deze landen op geen enkele wijze overwegen op dit moment te investeren in de huidige zeer risicovolle luchtvaartsector, en zelfs hun nationale trots ervoor aan de kant hebben gezet.
Zelfs Guyana, met zijn miljarden aan olie-inkomsten, denkt er geenszins over om in een eigen “home carrier” te investeren en beschouwt de SLM eerder als een kans om nieuwe markten te verkennen.
Dit vooral gezien de recente terugval met ruim 19% van de ticketprijzen vanwege de afgenomen vraag en de toename van het aanbod aan vluchten volgens recente Canadese statistiekcijfers.
De SLM wordt door investeerders niet serieus genomen door haar gigantische schulden en torenhoog betaalde politieke figuren op hoge directieposities. Ondertussen lijdt het arme volk onder het gebrek aan medicijnen, falende onderwijs- en medische sectoren, en toenemende geweldscriminaliteit.
Vanaf 2018 heeft het bedrijf ook geen jaarverslagen meer gepubliceerd. Welke investeerder wilt in een dergelijke bedrijf nog investeren?
Niemand, dus het moet komen van de overheid die er wellicht bepaalde grote voordelen in ziet die de gemeenschap niet weet en de instandhouding van deze uiterst bankroete onderneming alle prioriteit wil geven.
Dit door het bloed onder de nagels van het volk vandaan te halen! Volgens zeggen zou naar waarschijnlijkheid de Staats zelfs voor de verzekeringspremie van SLM opdraaien waarvan de betaling geschiedt middels verrekening met dividenduitkeringen die zij ontvangt van verzekeringsmaatschappij Self Reliance.
Self Reliance zou daarvoor zelfs een 2 x zo hoge prijs in rekening brengen. Om het functioneren van dit bedrijf en de rol van de politiek te illustreren zou er door de politiek zelfs een functionaris in een directeurspost voor een technische afdeling zijn benoemd zonder over het verplichte, technisch brevet te beschikken.
Dit tot verbazing zelfs met instemming van CASAS, waar kader ook zoek is. Ongekend in de luchtvaartsector waar veiligheid de hoogste prioriteit heeft. Zowel SLM als CASAS zijn helaas thans politieke instrumenten geworden om loyalisten in ‘High Pay” jobs te accommoderen.
Dat het alle particuliere bedrijven die in de luchtvaartsector in ons land zouden willen investeren door deze ongelijke, absurde situatie, onmogelijk wordt gemaakt verklaard waarom deze belangrijke sector maar niet van de grond kan komen omdat we hun lot hebben verbonden met dat van de SLM en dat is een uiteindelijk gewisse ondergang.
Ir. Dharmvir. K. Mungra
DNL
Jennifer Atmo is de hoofdredacteur bij GFC Nieuws. Ze beschrijft zichzelf als een echte Surinamekenner en heeft een passie voor lifestyle en entertainment-onderwerpen. Buiten haar rol in de media is Atmo tevens de voorzitster van KIVC, een organisatie die zich inzet voor maatschappelijke zaken.
Voor contact: jennifer@gfcnieuws.com
