Door de jaren heen heeft Hikmat Mahawatkhan zich ontpopt tot een commentator die alles wat niet in het straatje van zijn geliefde VHP past, systematisch probeert neer te sabelen.
Eerst was het de NDP. Toen het leiderschap van Rusland en vervolgens Brunswijk. Nu richt hij zijn pijlen op een van de weinige publieke figuren die in daad en dienstbaarheid laat zien wat “dienend leiderschap” werkelijk inhoudt: pastor Steven Reyme.
Dat Mahawatkhan kritiek levert, is zijn goed recht. Maar wanneer die kritiek steevast verwordt tot verdachtmakingen, karaktermoord en verdraaiingen van de realiteit, moet men zich afvragen: in wiens belang spreekt deze man eigenlijk? Voor wie werkt hij écht?
Wie Mahawatkhan’s opiniestukken de afgelopen vijf jaren heeft gevolgd, ziet een duidelijke lijn: wat niet door de bril van de VHP bekeken wordt, is automatisch verkeerd, verdacht of destructief.
Terwijl Surinamers, zowel in het binnenland, vechten om rond te komen en zoeken naar hoop en leiderschap, is Mahawatkhan vanuit zijn comfortabele stoel in Nederland bezig met het ondermijnen van ieder oprecht initiatief dat niet gelinkt is aan zijn politieke voorkeur.
Nu is Steven Reyme het doelwit. En waarom? Omdat Reyme zich durft uit te spreken over rechtvaardigheid, over het belang van integriteit en moreel leiderschap — en ja, hij kiest partij, maar doet dat openlijk en in lijn met zijn overtuigingen.
Wie Reyme kent of het werk van Logos International volgt, weet hoeveel hij betekent voor jongeren, kansarme gezinnen en de gemeenschappen die zelden aandacht krijgen van de gevestigde politiek.
Waarom zo bitter, Mahawatkhan?
Het is triest om te zien dat Mahawatkhan niet de inhoud van Reyme’s werk bespreekt, maar zich verlaagd tot persoonlijke aanvallen en het ridiculiseren van begrippen als ‘dienend leiderschap’.
Een begrip dat in talloze bestuurskundige en leiderschapsmodellen wereldwijd als voorbeeld wordt gezien. Maar omdat het uit de mond van Reyme komt — en niet uit de koker van een VHP-minister — is het volgens Mahawatkhan “onzin”. Wat een bekrompen visie.
En nee, meneer Mahawatkhan, de Surinamers zijn niet “te beschaamd” om vragen te stellen aan Reyme. Ze hebben hem allang bevraagd, ze hebben hem gezien, gehoord én meegemaakt. Zijn “telefoontjes”, zijn keuzes, zijn verklaringen — ze komen vanuit een andere invalshoek dan wat u gewend bent: die van gemeenschap en dienstbaarheid. Iets waar u, gezien uw afstand tot Suriname, wellicht geen affiniteit meer mee heeft.
Constructieve bijdrage of destructieve inmenging?
Het zou Mahawatkhan sieren als hij niet steeds vanuit de verte probeert de Surinaamse samenleving te destabiliseren met oneliners en zinsneden vol gal.
Als hij werkelijk begaan is met het lot van Suriname, waarom komt hij dan niet hierheen? Waarom gebruikt hij zijn kennis en connecties niet om opbouwend mee te denken en te helpen hervormen? Waarom geen kennisoverdracht, leiderschapstraining, of steun aan jongeren?
Want kritiek leveren vanuit een Nederlandse flat, met een wifi-verbinding en een kop koffie, is makkelijk. In het veld staan zoals Reyme dat doet — in verre delen van het binnenland, in de kansarme buurten van Paramaribo, of in Brokopondo en Sipaliwini — dat is pas leiderschap. Dat is pas offeren en dienen.
Media: wees wijzer
Ten slotte een woord aan de Surinaamse media: stop met het platform geven aan figuren die systematisch verdeeldheid zaaien.
Vrijheid van meningsuiting is essentieel, maar het slaafs publiceren van elke rancuneuze ingezonden brief is geen journalistieke deugd. Het draagt bij aan polarisatie en onrust, in een land dat snakt naar eenheid en vooruitgang.
Suriname is niet perfect, verre van. Maar het land heeft geen behoefte aan constante afbraak van wie opstaat met nieuwe ideeën. Of je het nu eens bent met Reyme of niet: hij probeert. Hij gelooft. En hij dient.
Mahawatkhan mag zijn mening hebben. Maar het wordt tijd dat hij beseft dat we hem allang door hebben. Het is genoeg geweest. Laat Suriname en de Surinamers met rust.
Als u echt wil helpen, kom dan helpen. Zo niet, wees dan ten minste stil. We bouwen liever dan dat we blijven ruziën met spoken uit Nederland.
Valerie Smith
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor meer informatie of om zelf een ingezonden bericht te sturen, kunt u contact opnemen via info@gfcnieuws.com of direct een WhatsApp-bericht versturen.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
