Een Surinamer die volledig meedoet in Nederland mag geen bounty genoemd worden

De discussie over culturele identiteit binnen de Surinaamse gemeenschap in Nederland krijgt een nieuwe impuls.

Criticus annex analist R. Pinas volgt de debatgolf rond de onafhankelijkheid en de diaspora op de voet en ziet opvallende patronen.

Volgens hem ontstaat er binnen sommige groepen het idee dat wie als Surinamer volledig meedoet in Nederland, zich aanpast en maatschappelijk succesvol wordt, automatisch het risico loopt om als “bounty” bestempeld te worden. Dat zegt hij aan GFC Nieuws.

‘Zwart van buiten, wit van binnen’

Dat woord draagt volgens taal- en cultuuronderzoekers een duidelijke lading. In Caribische en zwarte gemeenschappen verwijst “bounty” naar iemand die “zwart is van buiten maar wit van binnen”.

Het is geen neutraal label, maar een woord dat wordt gebruikt om iemands authenticiteit of loyaliteit in twijfel te trekken.

Sociologen plaatsen dit onder identity policing: groepsleden beoordelen elkaar op “echtheid”.

Onderzoek van onder meer diaspora-experts en academici zoals Paul Gilroy laat zien dat dit fenomeen in meerdere Caribische gemeenschappen voorkomt.

Roopram: aanpassen is geen verraad

Ook Shashi Roopram sluit zich bij die analyse aan. Tijdens het SBS6 programma Nieuws van de Dag wijst hij erop dat Surinamers in Nederland die ABN spreken, hoogopgeleid zijn of actief meedraaien in de maatschappij soms ten onrechte als “sell-out” worden gezien.

In zijn toelichting zegt hij dat dit idee breder speelt binnen migrantengroepen.

Volgens hem ontstaat er een soort cultuur waarin men je beter vindt als je afgeeft op Nederlandse tradities of cultuur, en waarin deelname aan feestdagen zoals Sinterklaas of Kerst wordt gezien als een bedreiging voor je identiteit.

Roopram noemt dat onzin. Hij stelt dat iemand best kan integreren, Nederlandse tradities kan respecteren en tegelijk een ‘goede Surinamer’ kan blijven.

Identiteit is meervoudig

R. Pinas benadrukt dat aanpassing niet hetzelfde is als verloochening. Surinamers in Nederland blijven Surinamers, ook wanneer zij meedoen met de samenleving waarin zij wonen.

Wie iemand in dat proces een “bounty” noemt, negeert volgens hem de realiteit van diaspora-leven: identiteiten bestaan naast elkaar en sluiten elkaar niet uit.