Een incident in Suriname waarbij een moeder haar tweejarige kind mishandelde vanwege zindelijkheidsproblemen heeft een levendige discussie op gang gebracht over het belang van geduld in ouderschap.
Terwijl sommigen suggereren dat het kind gewoon luiers had moeten dragen, wijzen anderen op het onaanvaardbare karakter van de mishandeling.
Te midden van deze diverse reacties staat één punt centraal: geduld is een belangrijk aspect van het ouderschap dat vaak over het hoofd wordt gezien en niet volledig begrepen wordt.
Mensen die het accent leggen op geduld als essentieel in ouderschap beklemtonen dat het vermogen om geduldig te zijn onmisbaar is voor het opvoeden van kinderen. ‘Als je weet dat je geen geduld hebt, moet je geen kinderen maken’ luidt een van de opmerkingen.
Deze opvatting benadrukt het begrip dat ouderschap niet alleen draait om het vervullen van fysieke behoeften van een kind, maar ook om het emotioneel begeleiden en ondersteunen ervan.
Pedagogen die gesproken hebben met GFC Nieuws wijzen erop dat zelfbeheersing niet alleen een kwestie van wilskracht is, maar ook een begrip vereist van hoe het brein van een kind op die leeftijd functioneert.
Op tweejarige leeftijd is een kind zich vaak nog niet volledig bewust van zindelijkheid en heeft het tijd en begeleiding nodig om deze vaardigheid te ontwikkelen.
In plaats van te reageren met straf en geweld, moeten ouders bedaardheid en positief gedrag aanmoedigen.
Volgens de deskundigen verduidelijkt deze situatie ook de rol van de samenleving om ouders te ondersteunen en te voorzien van de nodige middelen en begeleiding om effectief te kunnen opvoeden.
