U hoeft het niet eens te zijn met hetgeen u hieronder gaat lezen. Het is een gedachte waar ik de afgelopen tijd op heb gecompleteerd.
De vraag die ik me hierbij stelde was: Wat als de NDP, haar voormalig leider Bouterse en zijn mede partij genoten en dan heb ik het over de toppers van de partij, de vrijheid zouden krijgen de geschiedenis van Suriname te schrijven, zonder inbreng of inmenging van andere; Hoe zouden zij de geschiedenis van Suriname neerpennen?
En met dit artikel wil ik betrekken bij mijn gedachten bij deze vraag. Deze vraag is van belang omdat Suriname haar geloof en vertrouwen nu naast God, in President Simons legt, de persoon die gepokt en gemazeld is de gedragingen en gewoontes van de NDP.
President Jenny Simons is de belichaming van de NDP-ideologie, omdat ze er duidelijk geen afstand van doet. Ze zegt nog net niet “Neks no Fout”, maar ze komt wel regelrecht uit het nest waar “Neks no Fout” op alle kraamkamers staat!
50 jaar Surinaamse politieke geschiedenis en rol van de NDP
Het is de NDP tot nu toe in ieder gelukt om alle huidige politieke coalitie genoten te overtuigen van haar “prachtig verleden”, haar “verhalen over haar rol in de geschiedenis van de Surinaamse politiek” en zijn erg overtuigend geweest.
Hier schuilt het grote gevaar voor de vooruitgang van Suriname. Dezelfde personen duiken overal weer op. Dezelfde “Friends en Family” doctrine is ook door de NDP keurig uitgerold als rode loper en het volk staat erbij en kijkt er weer naar.
In de turbulente politieke geschiedenis van Suriname tekent zich zo een verontrustend patroon af: de Nationale Democratische Partij (NDP) als meester in het herschrijven van de geschiedenis.
Als deze partij de pen zou mogen voeren over 50 jaar Surinaamse crisis, zou het resultaat ongetwijfeld een staaltje van ongekende zelfverheerlijking en vooral ontkenning zijn.
De NDP zou zich ongetwijfeld presenteren als de onbetwiste redder van land en volk, terwijl ze systematisch hun eigen dubieuze rol in Suriname’s woelige geschiedenis zouden wegpoetsen.
Met een verbazingwekkende handigheid zou de partij haar vingers, nog nat van het witwassen van hun vermeende onschuld, gebruiken om zichzelf op een voetstuk te plaatsen.
En dat is hun ook prima gelukt met de afgelopen verkiezing met medewerking van de huidige coalitie genoten die de VHP en voormalige President Santokhi, een lesje hebben geleerd.
(Deze “samenzwering” tegen Chan, de Chan-trauma waar zij een uitlaatklep zijn geweest voor het volk, is duidelijk. In de politieke geschiedenis staat het genoteerd: bij de verkiezing van mei 2025 heeft de NDP voorop, de VHP een poepie laten ruiken en Chan naar huis gestuurd.
Brunswijk niet, want die wist zich met kapotte blokfluit toch in het orkest ergens achterin te wringen.)
Voorbeelden van mogelijk geschiedschrijving door NDP
Eén van de meest schrijnende voorbeelden hiervan is de manier waarop de NDP haar betrokkenheid bij de transformatie van Suriname tot een narco-staat zou verbloemen.
De partij zou ongetwijfeld de cruciale rol die prominente NDP-leden hierin hebben gespeeld, volledig negeren of bagatelliseren.
Bij elke economische crisis, bij elke devaluatie van de Surinaamse dollar die het directe gevolg was van hun wanbeleid, zou de NDP zich opwerpen als de partij van fiscale verantwoordelijkheid. “A no mie” zouden de beginwoorden zijn van iedere alinea als zij de economische verantwoording zouden beschrijven.
Ze zouden hun desastreuze economische beslissingen herdefiniëren als ‘prudent beleid’, en zichzelf vrijpleiten van elke vorm van financieel wanbestuur.
Misschien wel het meest stuitende voorbeeld van deze geschiedvervalsing zou de behandeling zijn van de rol van NDP-erevoorzitter Desi Bouterse in de Decembermoorden.
De partij zou ongetwijfeld alle registers opentrekken om Bouterse’s betrokkenheid bij deze gruwelijke gebeurtenis te ontkennen of te rechtvaardigen, hem badend in een narratief van onschuld en martelaarschap.
Dit hebben ze eerder keihard bewezen door koste wat kost de amnestie te “regelen”. En het was ze gelukt, totdat de traumatiserende “Chan” weer zijn ding deed en Bouterse het gezelschap van ET moest opzoeken en moest vluchten.
Dit zijn enkele voorbeelden van de manier waarop NDP mogelijk tot geschiedschrijving zou overgaan.
Geschiedvervalsing niet alleen door NDP: Een bedreiging voor waarheid en democratie
Nu met de snelle opkomst van Artificial Intelligence (AI) is geschiedvervalsing makkelijker dan ooit.
Geschiedvervalsing, het bewust manipuleren van historische feiten om een bepaald narratief te ondersteunen, is een verontrustend fenomeen dat wereldwijd voorkomt in de politiek.
Dit probleem beperkt zich niet tot specifieke landen of partijen, zoals de NDP of andere politieke partijen in Suriname, maar manifesteert zich in verschillende vormen over de hele wereld.
De voorbeelden van geschiedvervalsing door politici zijn talrijk en divers. Ze variëren van Holocaust-ontkenning en het romantiseren van koloniale geschiedenissen tot het Sovjet-revisionisme onder Stalin, waarbij foto’s en geschiedenisboeken werden gemanipuleerd om politieke tegenstanders uit te wissen.
Ook de controverses rond Japanse schoolboeken en de neiging om Amerikaanse bijdragen aan wereldgebeurtenissen te overdrijven, illustreren hoe wijdverspreid dit probleem is.
De gevolgen van geschiedvervalsing zijn verstrekkend en ondermijnen de fundamenten van onze samenlevingen. Het bemoeilijkt voor burgers om geïnformeerde politieke keuzes te maken, wat de democratie verzwakt.
Bovendien kan het leiden tot diepe maatschappelijke verdeeldheid en wantrouwen, waardoor polarisatie toeneemt.
Door het verleden te ontkennen of te verdraaien, lopen samenlevingen het risico dezelfde fouten te herhalen en wordt gerechtigheid voor slachtoffers van historische misdaden belemmerd.
Op internationaal niveau kan geschiedvervalsing diplomatieke conflicten veroorzaken en internationale relaties verstoren. (Denk aan de grenskwestie van Suriname en Guyana, het Tigri-probleem.)
Het kan ook leiden tot een erosie van culturele identiteit en begrip, omdat een accurate historische context verloren gaat.
In de context van Suriname en de NDP is het van cruciaal belang om waakzaam te blijven tegen pogingen tot geschiedvervalsing.
Het erkennen en begrijpen van het verleden, inclusief de pijnlijke hoofdstukken, is essentieel voor de ontwikkeling van een gezonde democratie en een rechtvaardige samenleving.
Alleen door de waarheid te omarmen en er lering uit te trekken, kan Suriname – en elke andere natie – bouwen aan een toekomst die vrij is van de fouten uit het verleden.
Het bestrijden van geschiedvervalsing vereist een gezamenlijke inspanning van burgers, onderwijsinstellingen, media en politici. Door kritisch denken te bevorderen, bronnen te verifiëren en open discussies aan te moedigen, kunnen we een samenleving creëren die gebaseerd is op waarheid en wederzijds begrip.
Alleen zo kunnen we de lessen van het verleden gebruiken om een betere toekomst voor allen te waarborgen.
Is de NDP in staat om hetzelfde te doen als Chavez en Maduro van Venezuela?
De parallellen met de opkomst van Hugo Chávez in Venezuela en zijn opvolger Nicolás Maduro zijn onmiskenbaar.
Net als de partij van Chávez, presenteert de NDP zich als de enige ware vertegenwoordiger van het volk, terwijl ze in werkelijkheid het land naar de afgrond leidt.
Het huidige Venezuela staat als een grimmige waarschuwing voor wat Suriname te wachten staat als de NDP haar koers mag bepalen.
In dit licht is de positie van de huidige president Jenny Simons bijzonder zorgwekkend.
Als voormalig prominent NDP-lid, die geen afstand neemt van het verleden van de partij, is zij medeplichtig aan deze voortdurende geschiedvervalsing. Haar stilzwijgen over de duistere episodes uit het NDP-verleden spreekt boekdelen.
Conclusie
Dit bovenstaande beschouwende kunnen we stellen dat de NDP niet alleen synoniem staat voor het meermaals in crisis storten van Suriname, maar ook de titel van meest geraffineerde geschiedvervalser van het land zou kunnen verdienen.
Het toevertrouwen van de pen aan deze partij om de politieke geschiedenis van Suriname te schrijven, zou neerkomen op het legitimeren van een gevaarlijke leugens en verdraaien van belangrijke feiten.
Het is de NDP tot nu toe in ieder gelukt om alle huidige politieke coalitie genoten te overtuigen van haar “prachtig verleden”, haar “verhalen over haar rol in de geschiedenis van de Surinaamse politiek” en zijn erg overtuigend geweest.
Hier schuilt het grote gevaar voor de vooruitgang van Suriname. Dezelfde personen duiken overal weer op. Dezelfde “Friends en Family” doctrine is ook door de NDP keurig uitgerold als rode loper en het volk staat erbij en kijkt er weer naar.
De les is duidelijk: wil Suriname een eerlijke confrontatie met zijn verleden en een hoopvolle blik op de toekomst, dan moet het de pen ver uit de handen van de NDP houden.
Alleen door de waarheid onder ogen te zien, hoe pijnlijk ook, kan Suriname hopen op een betere toekomst, vrij van de verstikkende greep van politieke manipulatie en zelfbedrog.
En zolang President Simons zich niet publiekelijk en menens distantieert van het verleden heden en toekomst van de potentie van geschiedvervalsing door de NDP, is zijn wat mij betreft niet te vertrouwen.
Dr. Ashwin Ramcharan RO
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor meer informatie of om zelf een ingezonden bericht te sturen, kunt u contact opnemen via [email protected] of direct via WhatsApp.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
