Er is iets heel kroms aan de hand in Suriname. Lees, verder ik leg de grootste joke van de eeuw uit! Niemand gaat het u zo goed kunnen uitleggen. Want als ze dat doen moeten ze allemaal Santo Boma in.
Chan heeft die gouden munt van Bordo meegenomen naar huis, ook al is het nu overduidelijk dat Bordo die gouden munt met geld heeft betaald uit criminele verdiensten.
President Jenny Simons heeft NPS, ABOP en PL meegenomen, ook al is bewezen dat ze 5 jaar medeplichtig zijn aan het IMF beleid en OMO’s, en de nieuwe schuldenberg!
NPS, PL, ABOP, allemaal weer terug. 5 Jaar lang wanbeleid ondersteund, nu weer terug, klagend over hun eigen gevoerd beleid van afgelopen 5 jaar.
Denkt u dat ze wat gaan veranderen? Moni no deh, dat zeggen ze nu al de eerste 2 weken roepen ze alleen “moni no deh” maar “mi dikkie salaris wel moesoe pai”, want no alla soema na Atompai!
Dus klagen mag over de vorige regering, maar waar klaag je over, over je eigen gevoerd beleid? Lees dit artikel goed en vraag je dan af wie gek is en wie voor de gek wordt gehouden en hoe ze u voor de gek houden. Al 50 jaar!
President Jenny Simons belooft dat ze schoon schip gaat maken. Ze noemt haar aanpak het “Kinki-systeem”, een mooi woord voor eerlijk, zuiver en transparant bestuur — dus geen corruptie, geen vriendjespolitiek, en niemand voortrekken.
Ze wil orde brengen in de chaos en zegt: “het huishoudboekje is leeg”. Maar één belangrijk ding zegt ze er niet bij: de mensen met wie ze nu samenwerkt in haar regering, zijn dezelfde mensen die de vorige vijf jaar het land “financieel verder hebben laten ontsporen”.
De schuldenberg en de OMO’s, Open Market Operations, de verrijking van de Surinaamse banken, alles is gebeurd onder toeziend oog van dezelfde orkest leden.
Brunswijk met z’n kapotte blokfluit nu achter in het orkest. NPS Gregory Rusland, de bekendste toerist van Suriname en het familiebedrijf van de Somohardjo’s PL, zaten allemaal in de vorige regering Santokhi-Brunswijk.
Dus wie klaagt over wie? Ze klagen over zichzelf, ze klagen over het beleid dat ze samen 5 jaar gevoerd hebben onder Santokhi-Brunswijk!
Hoe erg is de situatie?
Heel erg! Moni no deh. Soso paimang, Schuldenberg bigi, Tekort tab a begorting Bigi! Soso ellende, ravage, her pranasi brong! Dit zegt de nieuwe regering.
De regering onder Santokhi en Brunswijk heeft de schulden van Suriname gigantisch laten oplopen, als je alle valse en goede cijfers door elkaar mag schudden, maar de schulden zijn zeker gestegen:
• De schuld binnen Suriname (bij banken en pensioenfondsen bijvoorbeeld) steeg.
• De schuld aan het buitenland (andere landen en internationale instellingen) steeg.
• Alles bij elkaar groeide de totale schuld tot grotere hoogten.
En wat kreeg het volk daarvoor terug? Niets.
Alleen maar dure boodschappen, hoge energieprijzen, geld dat steeds minder waard werd, en geen zekerheid meer of je überhaupt iets kunt betalen.
Bureau voor de Staatsschuld kan opgedoekt worden
Ik noem bewust geen cijfers want geen van de cijfers kloppen. Ook bureau Staatsschuld weet het niet, want zij controleren de ministers en de regering niet.
Het werkt zo: Iemand geeft ze een pakpapier en de pennenlikkers gaan dan aan de slag met het registreren van de schulden.
Niemand checkt doordacht wat wel of niet echt klopt. Dat is niet hun werk. Als iemand tegen ze liegt op papier dan zit de leugen ook in de schulden cijfers. Voorbeelden hiervan genoeg.
Dus Bureau van de Staatsschuld komt pas wanneer de koe diep in het water aan het verdrinken is, wanneer alle schulden al zijn gemaakt en er geen weg meer terug is. Dus wanneer de crematie van het lijk al heeft plaatsgevonden komt bureau voor de Staatsschuld as bezemen en in een mooie urn (rapport) zetten.
Ok, wat is er fout gegaan?
De regering voerde samen met het Internationaal Monetair Fonds (IMF) een heel streng beleid uit. Het IMF is een soort internationale geldschieter voor landen die in financiële problemen zitten.
Maar het IMF wil in ruil daarvoor harde maatregelen: minder geld uitgeven, bezuinigen, belastingen verhogen en de economie “opruimen”.
Daarbij werd gebruik gemaakt van een moeilijk begrip: OMO’s.
Wat zijn dat? Open Markt Operaties — een manier waarop de Centrale Bank geld uit de economie haalt. Dat klinkt misschien technisch, maar het komt hierop neer: de regering haalt SRD’s uit de samenleving door die tijdelijk bij banken op te halen, en betaalt daar extreem veel rente over. Zogenaamd om de inflatie — de prijsstijgingen — onder controle te krijgen.
Alleen: wie kreeg die rente? De Surinaamse banken. En ze kregen hele dikke rentes van 70-80%. Dus geen wonder dat ze onder de vorige regering ook dikke winst maakten. Recordwinsten! Zoek de artikelen weer terug in google, dan kunt u het teruglezen, Finabank, Surinaamse bank, Hakrinbank, allemaal record winsten voor de Koningen!
En wat kreeg het volk daarvoor terug? Weer Niets!
De echte oorzaak? Tien jaar leenbeleid van Bouterse (dus NDP) voor aardappel en uien
En 50 jaar gezamenlijke rommel (NPS, VHP, PL, ABOP). Ja ook zij zijn medeplichtig, want PL en ABOP waren ook op het feestje van 10 jaar NDP onder Bouterse voordat Chan (VHP) en Grea Rusland (NPS) mochten aanschuiven om de rommel nog groter te maken.
Terug naar de banken; Finabank, Surinaamse bank, Hakrinbank. Deze banken stonden op instorten. Waarom? Omdat de regering-Bouterse jarenlang geld had geleend bij deze banken en het niet had terugbetaald.
Regering Bouterse, Tralalaa, betaalde ook bedrijven niet uit als Kuldipsingh, Baitali en andere vriendjes van Bouterse met bedrijven.
En deze bedrijven konden hun leningen bij de banken ook niet terugbetalen. Daardoor zaten de banken diep in de problemen.
Er waren teveel leningen die de banken hadden gegeven aan deze bedrijven maar de bedrijven konden de leningen niet terug betalen (dat heet “non-performing loans”). Als je de jaarrekeningen van de leest zul je deze post tegenkomen. Val niet van je stoel.
De oplossing onder Santokhi? Het IMF gaf geld, de Centrale Bank zette dat via de OMO’s in het systeem, en de banken kregen daar torenhoge rente over.
Zo werden de banken gered met geld van het volk. Want wie betaalt die rente? Het volk, via belastingen en een hogere SRD-koers, dus prijsstijging en OMO-rente aan de banken die Koningswinsten maakten.
En dus het resultaat?
• Weer niets voor het volk!
• De banken maken megawinsten
• Jij krijgt bijna geen rente op je spaargeld
• Alles wordt duurder
En de regering doet alsof dat “herstelbeleid” is. Zo houden ze u voor de gek. En deze nieuwe regering doet ook mee aan de OMO’s want Kinki-systeem, Jenny Simons heeft de OMO’s nog steeds niet stopgezet. Ze kan het niet doen want dan gaat de koers van de SRD naar 100!
Oplossing: Laat de banken de verdiende hoge rente en record winsten terugbetalen!
Als de banken dankzij het volk zijn gered, waarom dragen ze dan niks bij terug? Waarom betalen zij geen extra belasting op hun grote winsten? Waarom geven ze niet minimaal 12-14% rente op uw spaargeld, als compensatie voor het verlies aan koopkracht?
Of zijn deze banken gewoon vrienden van de politiek — en pompen ze, net als de overheid, het geld van onder naar boven? De Surinaamse banken hebben samen met de VHP-ABOP, PL, NPS en de VES en het bedrijfsleven van Suriname, en de vakbonden besloten om IMF naar Suriname te halen. Dat is Surinaamse democratie, het is samen besloten!
• IMF moest komen, samen besloten, VHP-ABOP, PL, NPS en de VES en het bedrijfsleven van Suriname, Roemer, Centrale Bank van Suriname, en de Surinaamse vakbonden!
• OMO’s, met alle bankdirecteuren, samen besloten! (daarom blijft Roemer nog langer zitten, goede job gedaan!)
• Hoge rente betalen aan banken, samen besloten met het parlement, alle DNA leden, zodat ze record winsten konden maken!
Jenny Simons moet kiezen: principes of vriendjes?
Kinki Systeem Simons zegt dat ze het anders gaat doen. Maar hoe geloofwaardig is dat, als ze werkt met dezelfde partijen als de vorige regering?
De VHP was de trekker (de aanvoerder), maar ABOP, NPS en PL zaten ook gewoon mee aan tafel en nu zitten diezelfde partijen weer in haar regering
Als ze écht het verschil wil maken met haar Kinki-systeem, dan moet ze eerlijk zijn over haar eigen regeringspartners.
Ze moet uitleggen waarom ze doorgaat met mensen die medeverantwoordelijk waren voor het financieel wanbeleid waar ze nu zegt last van te hebben en iedereen moet zich dat afvragen die nu aan het klagen is over de vorige regering. Zelfde mensen zijn weer terug, er is niets veranderd!
Kinki betekent veranderen. Maar veranderen begint bij jezelf nu.
En de pijnlijke waarheid is dit: deze regering gaat niets doen voor het volk, Moni no deh
De realiteit is simpel:
• De regering zegt zelf er is geen geld
• Ze kan niet meer lenen bij het IMF (het vertrouwen is weg)
• Ze kan op korte termijn geen nieuwe inkomsten vinden
Wat betekent dat? Wat gaat er wel gebeuren?
Dat deze regering letterlijk niets kan doen voor land en volk. Ze gaan weer paraderen in psychiatrische inrichtingen. Gaan ambassadeurs benoemen die het geld van het volk gaan opeten en geen bal gaan doen in het buitenland. Minister van OW gaat straten asfalteren met hun tanden want er is geen geld!
Er komen geen loonsverhogingen, geen investeringen, geen verbeteringen. Wat er wel komt?
• Pratende commissies
• Buitenlandse reizen
• Nieuwe ambassades
• En natuurlijk dikke salarissen voor politieke vrienden
Maar de gewone burger? Die krijgt weer helemaal niets. Geen verlichting, geen hoop, geen toekomst.
Dus nogmaals, wat zegt de regering eigenlijk?
“We kunnen niets en we gaan niets doen.”
Duidelijker kan niet.
Wie heeft van de OMO’s geprofiteerd?
De rentes op deze OMO’s waren absurd hoog: tegen mei 2025 moest de staat bijna SRD 9 miljard aan rente afdragen — een bedrag waar menig ministerie jaloers op zou zijn als jaarbudget.
En dat geld ging niet naar scholen, ziekenhuizen of voedselpakketten. Nee. Al die miljarden vloeiden rechtstreeks naar de Surinaamse banken. Dezelfde banken die op het randje van faillissement stonden door tien jaar roofbestuur van Desi Bouterse en zijn vriendenclub.
Want laten we niet vergeten: onder Bouterse werd er groots geleend bij lokale banken, zonder ooit terug te betalen. De regering gebruikte banken als persoonlijke pinautomaten, zonder pincode. Aannemers werden niet betaald. Leveranciers bleven met lege handen. En zij op hun beurt konden hun schulden niet aflossen aan de banken.
Het hele financiële systeem stond op instorten. En dus werd het IMF-programma onder Santokhi-Brunswijk gebruikt om de banken te redden. Niet het volk. De banken.
Via de OMO’s vloeide IMF-geld in de kluizen van banken, in ruil voor hoge rentes. Het volk krom lag, terwijl banken recordwinsten boekten. En nu? Nu staan dezelfde banken te pronken met hun cijfers, terwijl de gemiddelde burger zijn spaargeld ziet wegsmelten en nog geen 3% rente krijgt op zijn zuurverdiende SRD’s.
Een simpele vraag: waar blijft de terugbetaling aan het volk?
Als de banken gered zijn met publieke middelen — als hun winsten zijn geboekt op de rug van het volk — waarom dragen zij dan niet hun steentje bij?
Waarom geen solidariteitsheffing op recordwinsten? Waarom geen hogere rente op spaargeld van gewone burgers? Waarom geen bijdrage terug naar de samenleving die hen gered heeft?
Of zijn de banken gewoon onderdeel van datzelfde politieke kartel dat zichzelf redt en het volk laat verzuipen?
Conclusie:
President Jenny Simons, het volk kijkt naar u – niet voor woorden, maar voor daden.
De waarheid is helder als een tropenzon: alle coalitiepartners die nu met Jenny Simons in de regering zitten, zijn dezelfde die vijf jaar lang samen met Santokhi en Brunswijk verantwoordelijk waren voor het financiële wanbeleid dat Suriname in de afgrond stortte.
NPS, PL, ABOP, allemaal weer terug. 5 Jaar lang wanbeleid ondersteund, nu weer terug, klagend over hun eigen gevoerd beleid.
De schuldenberg die nu op het bord van Jenny Simons ligt is niet uit de lucht komen vallen. Hij is zorgvuldig opgebouwd door de VHP, de ABOP, de NPS en de PL.
Vier partijen die het IMF met open armen binnenhaalden, die de OMO’s omarmden als “oplossing”, en die daarmee het volk jarenlang hebben uitgeperst als een overrijpe sinaasappel.
En nu? Nu zijn ze gewoon weer terug. Met dezelfde gezichten, dezelfde lege woorden en dezelfde versleten beloftes. Alleen deze keer onder een nieuwe vlag, met een nieuwe kapitein, Kinki systeem Jenny Simons. Maar de bemanning is dezelfde. Ook deze boot gaat zinken! Kapitein valt spoedig flauw.
Als Jenny Simons écht wil breken met het oude systeem — als ze durft te zeggen dat ze met het “Kinki systeem” voor zuiverheid en rechtvaardigheid staat — dan is er maar één logische stap: haar eigen coalitiepartners aanpakken.
Laat Gregory Rusland uitleggen waarom de NPS instemde met elk IMF-dictaat. Laat Brunswijk (de man van de kapotte blokfluit) rekenschap afleggen over hoe zijn partij meehielp het volk uit te kleden. Laat Paul Somohardjo verklaren waarom PL keer op keer meedeed met Santokhi-Brunswijk.
Als Kinki systeem Jenny Simons werkelijk het roer wil omgooien, moet ze durven schoon schip te maken. Laat ze verklaren dat zij nooit IMF meer wil.
Dat de OMO’s — die de banken vet en het volk arm maakten — per direct worden gestopt. Laat ze bewijzen dat ze niet slechts een nieuwe pop is in een oud toneelstuk, geregisseerd door dezelfde politieke maffia die dit land al decennia uitmelkt.
Jenny Simons, het volk wacht niet op verhaaltjes. Het wacht op gerechtigheid. Wat gaat u doen?
Want als u zwijgt — als u IMF opnieuw omarmt, als u de OMO’s gewoon laat doorlopen, als u Rusland, Brunswijk en Somohardjo hun gang laat gaan — dan bent u niet het alternatief. Dan bent u gewoon het vervolg.
En dan heeft het Surinaamse volk niet een nieuwe leider gekregen, maar slechts een nieuwe hand die in dezelfde oude zak graait.
Dr. Ashwin Ramcharan RO

Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor meer informatie of om zelf een ingezonden bericht te sturen, kunt u contact opnemen via info@gfcnieuws.com of direct via WhatsApp.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud