De koers liegt niet. Terwijl politici het volk sussen met beloften, spreekt de valutamarkt klare taal: er is geen vertrouwen in het leiderschap van ‘Oma Simons en haar huichelaars-coalitie.’
Volgens analist Ashwin Ramcharan, die zijn scherpe analyse aan GFC Nieuws toestuurde, stijgt de SRD niet uit hoop, maar uit wantrouwen.
“De SRD is intelligenter dan menig beleidsmaker,” stelt hij, en voorspelt dat Suriname opnieuw afglijdt richting financieel bankroet als er niet snel wordt ingegrepen.
Hieronder zijn volledige ingezonden artikel.
De SRD-Koers heeft geen respect voor Oma Simons en Haar Huichelaars-coalitie
De SRD Koers zegt alles: ik zie rommel dus ik stijg! Een paar maanden nadat Oma Simons en haar huichelaars er zitten gaat Suriname weet naar “Default-Status”, daar wil ik een weddenschap op afsluiten!
En ik wil wedden dat de huichelaars-regering straks ook geen salarissen gaat kunnen betalen zonder de geldpers aan te zetten en SRD’s bij te drukken. Dus gaat de koers weer omhoog, want de SRD koers is intelligenter dan de gemiddelde Surinaamse econoom!
De komende week kan het naar de 50 gaan voor de euro. Benzine wordt duurder, electriciteitsrekening gaat stijgen en uw geld op de bank wordt minder waard.
Als er wel respect zou zijn voor Oma Simons en haar huichelaars, dan was de SRD-koers niet op hol geslagen. En de koers gaat blijven stijgen, komende week zal het naar de 50 kunnen gaan zonder dat iemand er wat aan kan doen.
En het klopt de Surinaamse economen begrijpen hun eigen land en economie niet. De een na de andere kakelt weer onzin, maar niemand heeft het over het feit dat de SRD nu na 50 jaar precies weet wat rommel leiderschap is en wat niet.
In goed functionerende democratieën is een verkiezingsuitslag méér dan een machtswisseling. Het is een graadmeter van vertrouwen, richting en hoop.
Als het volk een nieuwe leider kiest, reageren niet alleen kiezers met optimisme of teleurstelling — ook de economie reageert. De beurzen bewegen. De koers van de nationale munt beweegt. Investeringen stromen toe of blijven achterwege. En in de valutamarkt, die genadeloos en rationeel oordeelt, wordt meteen zichtbaar wat velen nog niet durven toe te geven: of men gelooft in het nieuwe leiderschap — of niet.
In het geval van Suriname is dat oordeel inmiddels keihard uitgesproken. Sinds Jennifer “Oma” Simons als politieke overwinnaar uit de bus lijkt te komen en haar zogenoemde ‘nationale huichelaarscoalitie’ smeedt, is de koers van de Surinaamse dollar (SRD) opnieuw aan een gestage klim begonnen.
Koers als Kompas: Hoe valuta op leiderschap reageert
In veel landen zien we dat bij het aantreden van een competente leider of hervormingsgezinde regering, de nationale munt aan kracht wint. Dat gebeurde bijvoorbeeld in Frankrijk toen Macron zijn eerste termijn begon; de euro kreeg een opleving.
In Argentinië was er hoopvolle koersstabilisatie bij de verkiezing van een liberale president die brak met populistisch beleid. Ook in ontwikkelingslanden zien we dat de valutamarkt positieve leiderschapssignalen beloont: geloofwaardigheid, hervormingswil, internationale samenwerking, begrotingsdiscipline. Toen Trump de verkiezing won veerde de Amerikaanse beurs op en daarmee alle andere beurzen in de wereld. De USD werd sterker.
Maar wat zien we in Suriname? Het tegenovergestelde.
De SRD-koers verliest iedere dag sinds de voorlopige verkiezingsuitslag bekend werd haar waarde. Sinds de voorlopige overwinning van Oma Simons, voormalig DNA-voorzitter en exponent van de Nationale Democratische Partij (NDP), is er geen sprake van optimisme. Geen euforie op de markt. Geen ademruimte. Geen versterking van de SRD. Integendeel: de koers is aan een sluipende, maar duidelijke stijging begonnen.
De US-dollar wordt weer duurder. De euro nog meer. En de cambio markt leeft op — een klassiek symptoom van wantrouwen in monetair beleid. Iedereen gaat prijzen moeten verhogen. En dus is het nu al duidelijk; Oma Simons en haar huichelaarscoalitie, gaan het niet redden, en zeker u en uw gezin gaan ze niet kunnen redden!
De reden? Heel Suriname — van ondernemer tot huisvrouw, van marktkoopman tot importeur — gelooft niet dat deze nieuwe regering capabel is.
De SRD en de Surinaamse marktkrachten zijn niet gek, U bent gek
Ja, u bent gek dat u nu alle signalen dat het alleen maar slechter zal gaan, nu wegwuift. Iedereen ziet de SRD koers stijgen, maar niemand praat over de essentie. Je maar minister worden onder deze regering, er is geen geld, dus wat ga je doen? Beleid betalen met je tanden?
Valutamarkten zijn hard, maar eerlijk. Ze reageren niet op persconferenties of verkiezingsslogans, maar op realisme. En het realisme is dit: 4 miljard USD schuld, Suriname is in 2025 een land in financiële nood, met een staatsschuld die ver boven de 100% van het bbp ligt, een structureel begrotingstekort, een overbetaald ambtenarenapparaat, en verlieslatende staatsbedrijven zoals SLM die functioneren als politieke speeltjes in plaats van economische entiteiten.
Wat heeft de nieuwe huichelaars-coalitie tot nu toe voorgesteld om dit aan te pakken?
Niets concreets. Geen sanering van het ambtenarenapparaat. Geen hervorming van SLM, die al jaren staatsmiddelen verslindt zonder toegevoegde waarde.
Geen plan om onproductieve subsidies af te bouwen. Geen hervormingspad. Alleen de belofte dat men het IMF buiten de deur houdt. En populistische uitspraken dat “het volk genoeg geleden heeft”.
Maar het volk lijdt juist omdat geen enkele regering tot nu toe heeft durven saneren. En markten weten dat. Daarom stijgt de koers.
Het Ambtenarenapparaat: Boenoemang nodig voor de sanering
En ik wil wedden dat de huichelaars-regering straks ook geen salarissen gaat kunnen betalen zonder de geldpers aan te zetten en SRD’s bij te drukken.
De grootste kostenpost waar de huichelaarscoalitie niets over zegt, is het ambtenarenapparaat. Suriname telt naar schatting 60.000 ambtenaren op een beroepsbevolking van amper 250.000 mensen.
Dat is één op vier. Ter vergelijking: in Nederland is dat minder dan één op tien. En het werk dat deze ambtenaren leveren, is zelden productief, efficiënt of noodzakelijk. Er wordt dubbel werk gedaan, of helemaal geen werk. Maar ze worden wel elke maand uitbetaald — uit een lege staatskas.
Geen woord van Oma Simons hierover. Geen plan om dit apparaat af te slanken, te digitaliseren, te decentraliseren of te herstructureren. Alleen een stilzwijgen dat boekdelen spreekt. En dus stijgt de koers verder.
Waarom De Markt Oma Simons Niet Gelooft
Er zijn leiders die bij aantreden het vertrouwen van de markt winnen. Denk aan Roosevelt in de VS in 1933, of Lula da Silva in Brazilië in 2003. Ze hadden plannen. Ze namen risico’s. Ze straalden richting en visie uit.
Maar Oma Simons? Zij komt voort uit de moederschoot van de Ghetto PapaNDP, de partij die Suriname economisch aan de rand van de afgrond bracht tussen 2010 en 2020.
De partij die drukpersfinanciering normaliseerde, monetaire reserves leegroofde, en staatsbedrijven als privébezit behandelde. Zij was daarvan de DNA-voorzitter, de loyale ondersteuner van het autoritaire Bouterse-regime.
De markt is niet gek. De koers stijgt omdat de markt precies weet wat eraan komt: meer oude wijn in nieuwe zakken. Meer slogans, minder actie. Meer huichelaars, minder hervormers.
Het Surinaamse Recept: Al Vijftig Jaar Rotte Koek
Suriname is geen arm land. Het is arm bestuurd. En dat al vijftig jaar lang. Elke nieuwe regering belooft het anders te doen, maar geen enkele breekt echt met het verleden. Er wordt niet gesaneerd. Er wordt niet gedereguleerd. Er wordt niet geherstructureerd. Er wordt vooral gepraat, gekakeld, en gegraaid.
Zoals in een kippenhok: veel lawaai, veel verontwaardiging, maar niemand die het ei legt dat nodig is.
De koers van de SRD weerspiegelt exact dat patroon. Bij elke machtswisseling stijgt hij — niet uit hoop, maar uit angst. Niet door geloof, maar door wantrouwen. Want iedereen weet: de recepten die men blijft gebruiken, deugen niet meer. Ze hebben nooit gewerkt. En in de tropen, waar alles sneller bederft, rot de koek in recordtempo.
Conclusie
De Koers Gelooft Oma Simons niet. Een koers is geen opiniepeiling. Een koers liegt niet. Hij toont wat mensen echt doen met hun geld, niet wat ze zeggen in interviews. En de SRD toont één ding glashelder: niemand gelooft de komende regering, en niemand geloofde de vorige regering.
Want iedereen weet wat er de afgelopen 50 jaar is gebeurd. Alleen u doet uw ogen dicht, verstand op nul en bidden maar. Maar bidden gaat de koers van de SRD niet omlaag brengen en zeker niet stoppen met stijgen.
Niet de ondernemer. Niet de importeur. Niet de kleine spaarder. Niet de jonge professional. En zeker niet de valutamarkt.
De SRD geeft geen bal om boenoe mang-leiders. Het heeft behoefte aan leiders die durven hervormen, die pijnlijke keuzes niet uit de weg gaan, en die de heilige koeien durven slachten. Zolang die leiders niet opstaan, zal de SRD blijven stijgen — en het vertrouwen blijven dalen.
Ik spreek u volgend week wanneer de SRD op 50 staat en u de nieuwe winkelprijzen heeft kunnen zien!
Sheryl Dayene Gallant maakt deel uit van het freelance redactieteam van GFC Nieuws.
Voor contact: info@gfcnieuws.com of direct via WhatsApp.
