Naar aanleiding van de recente waarschuwing van econoom dr. Ashwin Ramcharan over de dalende olieprijs en de risico’s van een eenzijdige focus op toekomstige olie-inkomsten, pleit artiest en strategisch denker Sonny Jozef Khoeblal voor een fundamentele heroriëntatie van het economisch beleid.
Volgens Khoeblal moet Suriname nú investeren in zijn creatieve industrie als duurzame en directe bron van buitenlandse valuta.
Dalende olieprijs legt kwetsbaarheid bloot
“De waarschuwing van dr. Ramcharan is geen theoretische exercitie, maar een alarmsignaal,” stelt Khoeblal.
“Wanneer de olieprijs daalt tot rond de 60 dollar per vat, valt de basis onder veel optimistische toekomstscenario’s weg. Dat maakt pijnlijk duidelijk hoe kwetsbaar onze economie is wanneer we vrijwel alles op olie inzetten.”
Volgens Khoeblal tonen internationale ontwikkelingen aan dat olie geen stabiele garantie is voor welvaart. “Bij lage prijzen stellen internationale bedrijven investeringen uit.
Dat betekent minder inkomsten voor de staat en meer druk op sectoren die burgers dagelijks raken, zoals onderwijs en gezondheidszorg.”
Eenzijdige afhankelijkheid vergroot economische risico’s
Khoeblal waarschuwt dat Suriname door het gebrek aan diversificatie steeds verder in een risicovolle positie terechtkomt.
“Wanneer olie-inkomsten tegenvallen, groeit de neiging om opnieuw te lenen. Zo verschuiven we het probleem naar de volgende generatie. Dat is geen duurzame ontwikkeling.”
Hij benadrukt dat olie slechts één onderdeel van de economie mag zijn. “Zonder sterke instituties, transparantie en alternatieve inkomstenbronnen is olie geen reddingsboei, maar een wankel fundament.”
Creatieve industrie als onderschatte exportsector
Volgens Khoeblal blijft één cruciale sector structureel onderbelicht: de creatieve industrie. “Muziek, film, mode en digitale content zijn wereldwijd miljardenindustrieën.
“Landen als Jamaica, Nigeria en Zuid-Korea hebben bewezen dat investeren in artiesten leidt tot structurele deviezeninkomsten.”
“Suriname beschikt over uitzonderlijk talent en een unieke culturele identiteit,” vervolgt hij. “Onze muziek en kunst vinden al hun weg naar Europa, Noord-Amerika en het Caribisch gebied. Streams, optredens, licenties en samenwerkingen leveren direct buitenlandse valuta op — zonder zware milieubelasting en zonder miljardeninvesteringen vooraf.”
Oproep aan de regering: investeer strategisch in kunstenaars
Khoeblal roept de regering, en in het bijzonder de president, op om cultuur expliciet te erkennen als economisch beleid.
“Investeer in Surinaamse kunstenaars, niet uit liefdadigheid, maar uit strategisch inzicht. Richt fondsen op voor productie en internationale promotie, faciliteer exportstructuren, visa en belastingvoordelen.”
Volgens hem creëert elke internationaal succesvolle artiest een keten van economische activiteit. “Van studio’s en technici tot marketing, toerisme en educatie. Dit is economische diversificatie die nú kan renderen, niet pas over tien jaar wanneer olie misschien pas volledig op gang komt.”
Van waarschuwing naar actie
“De analyse van dr. Ramcharan vraagt om handelen,” besluit Khoeblal. “Suriname kan zich niet langer permitteren om al zijn eieren in één mand te leggen. Olie kan deel zijn van onze toekomst, maar mag nooit de enige pijler zijn.”
“Door te investeren in de creatieve sector investeert de staat in een veerkrachtige, schaalbare en diep verankerde industrie. In tijden van dalende olieprijzen is creativiteit geen luxe — het is een strategische noodzaak.”
