Alles is beter in Suriname, maar in Nederland zijn er uitkeringen

Met de 50-jarige onafhankelijkheid van Suriname laait een oud dilemma opnieuw op: de onvoorwaardelijke liefde voor het geboorteland versus het leven in Nederland. 

Veel Surinaamse Nederlanders koesteren een diepe heimwee en soms geromantiseerd beeld van Suriname. Maar waarom blijven ze dan in Nederland?

Een kritische stem durft de vinger op de zere plek te leggen en stelt dat de praktische voordelen en zekerheden van het leven in Nederland doorslaggevend zijn, zelfs voor degenen wiens hart in Suriname ligt.

Reportage uit de Bijlmer: scherpe uitspraken over ‘thuis’ en zekerheid

In Amsterdam-Zuidoost, beter bekend als de Bijlmer, spraken verschillende Surinaamse Nederlanders in een aflevering van het SBS6 programma Nieuws van de Dag met opvallend veel warmte over hun herkomst.

Ze omschreven Suriname als een “multicultureel paradijs” waar “alles beter is”: van de vrijheid en de saamhorigheid tot het eten, het ritme en de tropische warmte.

Maar wanneer verslaggever Pim Markering doorvroeg waarom ze tóch in Nederland bleven, kwam telkens hetzelfde antwoord terug: de zekerheid van het Nederlandse systeem.

Goede gezondheidszorg, degelijk onderwijs, stabiele uitkeringen en betaalbare huisvesting bleken voor velen de doorslaggevende factor.

Een oudere vrouw verwoordde het scherp:
“Hier hebben we de voorzieningen, hè? Ziekenhuis, uitkering als het nodig is.”

Een andere geïnterviewde voegde daaraan toe:
“Suriname is mooi, maar hier kan ik tenminste op iets terugvallen.”

En weer een ander sloot af met de praktische realiteit:
“Ik blijf hier voor de kinderen.”

Shashi Roopram’s scherpe kritiek

De Surinaams-Nederlandse Antropoloog Shashi Roopram reageerde fel op deze bevindingen.

Hij stelde de scherpe vraag: “Als zij zoveel eigenwaarde zouden hebben, waarom zitten ze dan in Nederland?”

De in de Hofstad woonachtige Roopram bekritiseerde het geromantiseerde beeld dat velen koesteren en dat volgens hem ook door de mainstream media wordt gevoed.

Hij wees erop dat bijna de helft van de Surinaamse bevolking in Nederland woont. “Waarom is dat, als het leven in Suriname zo geweldig is?” vroeg Roopram retorisch.

Hij betoogde dat de onafhankelijkheid in 1975 te snel kwam en Suriname tot op het bot etnisch verdeelde.

Roopram concludeerde dat de uitkeringen en de zekerheid van de Nederlandse verzorgingsstaat een doorslaggevende factor zijn voor het verblijf van veel Surinamers in Nederland, ondanks de uitgesproken heimwee naar een ‘paradijs’.