Het is een refrein dat elke verkiezingsperiode opnieuw klinkt:
“Geef me je stem, en ik breng vernieuwing.”
“Geef me je stem, en wij veranderen het systeem.”
“Geef me je stem, want nu komt de nieuwe weg — ‘a nyun pasi’.”
Maar telkens weer blijkt het één grote illusie van verandering. Zodra de macht is veroverd, verdwijnt het volk uit beeld.
De stoelen worden herschikt, de titels veranderd, maar dezelfde gezichten, dezelfde families en dezelfde partijloyalisten blijven aan de touwtjes trekken.
Suriname is niet arm aan talent, niet arm aan grondstoffen, niet arm aan potentie — wij zijn arm aan oprechtheid en politieke ruggengraat.
Vernieuwing als leugenverpakking
Elke vijf jaar beloven politici “vernieuwing”, maar wat ze werkelijk doen, is dezelfde oude structuren herverpakken in nieuwe slogans.
Dezelfde mensen die gisteren verantwoordelijk waren voor wanbeleid, worden vandaag plots voorgesteld als “ervaren bestuurders” of “strategische adviseurs”.
Dezelfde adviseurs die zwijgend toekeken hoe geld verdween in dubieuze projecten, zitten morgen in een nieuw staatsbedrijf — met dezelfde privileges, dezelfde macht, en dezelfde minachting voor het volk dat hen gekozen heeft.
Het volk krijgt speeches, maar hun kinderen krijgen geen toekomst.
Ze krijgen beloften over transparantie, maar geen toegang tot informatie.
Ze krijgen “participatie”, maar geen inspraak.
En wanneer ze protesteren, worden ze weggezet als ondankbaar of politiek gestuurd.
De keten van loyaliteit en angst
Suriname zit gevangen in een cultuur van politieke loyaliteit boven bekwaamheid.
Wie de juiste partijkaart heeft, krijgt kansen, contracten, functies.
Wie durft te denken of te spreken buiten de partijgrenzen, wordt genegeerd, gestraft of gebrandmerkt als verrader.
De machtsstructuur is geen piramide van leiderschap, maar een netwerk van persoonlijke belangen. Ministers benoemen vrienden. RVC’s bestaan uit partijgetrouwen. Staatsbedrijven worden bestuurd door mensen die meer verantwoording verschuldigd zijn aan hun partijleider dan aan het volk.
Zolang dit systeem blijft bestaan, zal Suriname blijven ronddraaien in dezelfde cirkel van stagnatie, frustratie en teleurstelling.
Geen gebrek aan middelen — gebrek aan moraal
We praten vaak over economische hervorming, maar de échte hervorming die Suriname nodig heeft, is moreel.
Zolang integriteit optioneel blijft, zolang verantwoording vermeden wordt, zolang politici hun macht gebruiken om hun vrienden te verrijken, zal geen enkel beleidsplan, geen enkele olie-inkomst, geen enkele buitenlandse lening dit land redden.
Want het probleem zit niet in het volk — het zit in de politieke elite die weigert zichzelf te hervormen.
Het volk moet ophouden te geloven in leugens
Surinamers moeten ophouden met stemmen uit gewoonte, uit angst, of uit valse hoop.
We moeten leren luisteren naar daden, niet naar woorden.
Wie je land wil dienen, hoeft geen slogan.
Wie echt wil vernieuwen, verbreekt de keten van vriendjespolitiek, niet om ze te vervangen door nieuwe vrienden, maar om het systeem te zuiveren.
Tot dat moment zal Suriname niet vooruitgaan. Want een volk dat blijft geloven in leugens, zal bestuurd worden door leugenaars.
N. Mohari
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor meer informatie of om zelf een ingezonden bericht te sturen, kunt u contact opnemen via [email protected] of direct via WhatsApp.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
