Santokhi wil opnieuw heilig spelen, maar zijn oude streken verraden hem

Voor het eerst sinds jaren zat Chandrikapersad Santokhi donderdag in de oppositiebanken toen president Jennifer Geerlings-Simons de jaarrede uitsprak.

Meteen probeerde hij zich te profileren als de waakhond van de democratie: hij sprak zijn zorgen uit over het begrotingstekort en het gebrek aan een sociaal programma.

Maar achter die bezorgde woorden gaat een harde waarheid schuil. Santokhi is dezelfde man die tijdens zijn eigen regeerperiode precies die fouten maakte waar hij anderen nu van beschuldigt.

Neem de loonsverhoging van 50% voor ambtenaren die Bouterse in 2020 had goedgekeurd. Santokhi beloofde bij zijn aantreden dat deze verhoging zou worden doorgevoerd, maar draaide zijn rug naar de werkende klasse zodra hij in het presidentieel paleis zat.

Terwijl hij de samenleving hoop gaf, bleef de koopkracht van gewone burgers kelderen.

Het sociale programma dat hij beloofde, bleek geen vangnet voor de bevolking, maar eerder een systeem om familieleden en vrienden te bevoordelen. Het volk werd genegeerd, maar zijn inner circle werd beloond.

Ook financieel liet hij diepe littekens achter. Onder Santokhi steeg de staatsschuld tot ruim 119% van het BBP.

Hij schermde met een “historische” ‘70% haircut’ op buitenlandse schulden, maar die bleek een luchtspiegeling: crediteuren als Oppenheimer accepteerden hooguit 28%.

Intussen werden toekomstige inkomsten uit ‘olieblok 58’ verpand aan schuldeisers, waardoor Suriname miljarden aan toekomstige rijkdom al kwijt is.

En alsof dat niet genoeg was, werden via staatsbedrijven leningen van meer dan USD 1,6 miljard afgesloten, schulden die nauwelijks in de officiële cijfers terugkomen.

En nu? Nu wil Santokhi opnieuw de rol spelen van redder in nood, alsof hij heilig boven de partijen staat. Maar het volk moet zich niet laten misleiden: deze man is een ‘meester in zand strooien in de ogen van de samenleving’.

Eerst beloven, daarna vergeten. Eerst zich voordoen als de hoeder van sociale rechtvaardigheid, maar in de praktijk een wolf in schaapskleren.

Het Surinaamse volk verdient leiders die eerlijk zijn, die écht investeren in het welzijn van burgers, en die verantwoordelijkheid nemen voor hun daden. Santokhi heeft laten zien dat hij dat niet kan.

Zijn fouten zijn geen verleden tijd, maar een waarschuwing voor de toekomst: wie hem opnieuw vertrouwt, loopt opnieuw in dezelfde val.

Anita Yorks

Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor meer informatie of om zelf een ingezonden bericht te sturen, kunt u contact opnemen via [email protected] of direct via WhatsApp.

Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud