In de Verenigde Staten komen jaarlijks honderdduizenden mensen terecht op de spoedeisende hulp na een beet van een hond.
Volgens cijfers van de Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention gaat het om ongeveer 4,5 miljoen beten per jaar, waarvan er ruim 800.000 zo ernstig zijn dat medische behandeling noodzakelijk is.
Elk jaar vallen er ook talrijke dodelijke slachtoffers. Een analyse van de afgelopen twintig jaar laat zien dat bepaalde rassen daarbij opvallend vaak voorkomen.
Op nummer één staat de pitbull, verantwoordelijk voor meer dan de helft van de fatale incidenten. Daarna volgt de rottweiler, die in veel gevallen dodelijke verwondingen veroorzaakt door zijn krachtige kaken en forse bouw.
Op plaats drie staat de Duitse herder, een ras dat vaak als waakhond wordt ingezet maar dat in verkeerde omstandigheden agressief kan worden.
De vierde positie wordt ingenomen door de Amerikaanse bulldog en op vijf vinden we de husky, een hond die ondanks zijn vriendelijke uitstraling meerdere keren betrokken was bij dodelijke aanvallen.
Deze statistieken zijn een harde waarschuwing, ook voor Suriname. Hier hoor je vaak van hondeneigenaren de geruststellende zin: “Je hoeft niet bang te zijn hoor, hij bijt niet.”
Dat klinkt vriendelijk, maar de praktijk bewijst het tegendeel. Zelfs trouwe viervoeters die jarenlang geen problemen hebben veroorzaakt kunnen onverwacht toeslaan.
Er zijn wereldwijd talloze gevallen bekend waarbij baasjes zelf door hun hond dodelijk zijn aangevallen. Het idee dat een eigenaar zijn dier volledig kan voorspellen of beheersen is daarom klinkklare onzin.
Wie in Suriname een hond houdt, draagt een verantwoordelijkheid naar de samenleving. Kinderen die langs het erf lopen, buren die op bezoek komen of toevallige voorbijgangers kunnen het slachtoffer worden van een beet.
Dat kan variëren van een oppervlakkige wond tot levensgevaarlijke verwondingen.
In de VS zijn er complete campagnes nodig om mensen bewust te maken van het risico. Ook hier in Suriname is meer bewustzijn dringend gewenst.
De boodschap is duidelijk: neem waarschuwingen van statistieken serieus, laat het argument “hij bijt niet” voortaan achterwege want dat is grote onzin en zorg dat honden goed worden opgevoed, aangelijnd en onder controle gehouden.
Want net als in Amerika kan één ondoordacht moment ook in Suriname dramatische gevolgen hebben.
