Eenzame supermarktmedewerker in Paramaribo wacht nog steeds op ware liefde

Te midden van het drukke straatbeeld van Paramaribo leeft een Surinaamse man wiens eenzaamheid en verdriet bijna niemand kent.

Hij is 44 jaar en werkt al meer dan 22 jaar onafgebroken in dezelfde supermarkt in de hoofdstad. Van vroeg in de ochtend tot diep in de avond staat hij tussen de rekken, zeven dagen per week.

Voor veel klanten is hij slechts een vertrouwd gezicht in de winkel, maar achter dat gezicht schuilt een verhaal van eenzaamheid dat zelden wordt verteld.

Hij legt aan GFC Lifestyle uit dat hij nog nooit een vriendin heeft gehad. Het verlangen naar liefde en nabijheid blijft, maar het is hem nooit gelukt een partner te vinden.

Het maakt zijn dagen zwaar, vooral in december. Terwijl families samenkomen en stellen elkaar opzoeken, voelt hij de leegte sterker dan ooit.

Kerst en oudejaarsavond zijn voor hem geen dagen van warmte, maar momenten waarop het verdriet ondraaglijk wordt. “Die dagen doen me het meest pijn,” zegt hij op emotionele toon.

Toch zoekt hij elk jaar een uitlaatklep. Op oudejaarsdag loopt hij alleen door het centrum van Paramaribo langs de pagara estafette.

Het oorverdovende geknal en de mensenmassa geven hem voor even het gevoel ergens bij te horen.

Hij noemt dat lawaaierige feestmoment zijn hoogtepunt van het jaar. Daarna keert hij terug naar zijn kleine kamertje dat hij huurt bij een oudere vrouw vlak bij zijn werk.

Zijn leven kreeg deze vorm toen hij 21 was. Zijn moeder vertrok destijds naar Nederland om daar een nieuw bestaan op te bouwen met een andere man. Zijn vader heeft hij nooit gekend.

Het contact met zijn moeder verwaterde en de band is nooit hersteld.

Sindsdien zoekt hij houvast in arbeid.

Het ritme van de supermarkt houdt hem op de been, al weet hij dat werken zijn leegte niet helemaal kan vullen.