Wat jarenlang als normaal werd beschouwd binnen veel Surinaamse gezinnen, een tik om kinderen op te voeden, wordt iets vaker ter discussie gesteld.
Vooral onder jongere ouders groeit het inzicht dat fysiek straffen geen duurzame oplossing is en dat er effectievere manieren bestaan om respect en verantwoordelijkheid bij te brengen.
In woonwijken waar lijfstraffen vroeger nauwelijks in twijfel werden getrokken, klinkt nu soms een ander geluid.
Ouders, leerkrachten en opvoeddeskundigen merken op dat kinderen beter reageren op een aanpak die draait om uitleg, luisteren en grenzen stellen zonder geweld.
Volgens een onderwijzer uit Paramaribo werkt slaan slechts tijdelijk: “Je dwingt gehoorzaamheid af, maar je bouwt geen begrip op.”
Het KIVC waarschuwt dat de gevolgen van fysieke straffen vaak worden onderschat. Volgens een woordvoerder kan herhaaldelijk slaan leiden tot emotionele schade, zoals angst, onzekerheid of zelfs agressief gedrag op latere leeftijd.
“Een klap wordt door een jong brein niet gezien als correctie, maar als afwijzing. Dat kan diepe sporen achterlaten.”
Toch blijft het onderwerp gevoelig. Sommige opvoeders voelen zich veroordeeld als hun aanpak wordt bekritiseerd, terwijl anderen nog zoeken naar de juiste balans tussen duidelijkheid en warmte.
De conclusie dat er een brede verschuiving plaatsvindt richting opvoeding zonder tikken is nog voorzichtig.
Er is namelijk geen officieel onderzoek maar uit veel anekdotische signalen lijkt Suriname langzaamaan ruimte te maken voor een opvoeding waarin communicatie belangrijker wordt dan fysiek straffen.
Jennifer is hoofdredacteur bij GFC Nieuws.
Contact: jennifer@gfcnieuws.com of WhatsApp.
