In zijn zoveelste polariserende epistel probeert Ashwin Ramcharan de recente koersstijging van de SRD in de schoenen te schuiven van een nog niet eens aangetreden regering.
Volgens hem is het louter het gevolg van wantrouwen jegens de aanstaande machtswissel. Zijn conclusie? “De SRD-koers heeft geen respect voor Oma Simons.” De werkelijkheid is genuanceerder — en vooral: diametraal anders.
De waarheid is dat de koers al vijf jaar lang op gespannen voet leeft met de economische werkelijkheid die door de regering-Santokhi zelf is gecreëerd.
Het is het destructieve financiële beleid van het huidige kabinet, niet een toekomstig, dat de munt richting afgrond heeft gestuurd. En dát is wat Ramcharan, bewust of onbewust, weglaat.
Koersontwikkeling onder Santokhi: een feitelijke ramp
Toen de regering-Santokhi in juli 2020 aantrad, stond de wisselkoers nog rond de SRD 7 per Amerikaanse dollar. Vandaag — slechts vijf jaar later — is de koers geëxplodeerd tot ruim SRD 40 per dollar en richting de SRD 50 per euro.
Dit is geen normale inflatie, maar een monetair fiasco. De koopkracht van de burger is uitgehold, spaargelden zijn verdampt, en ondernemers zijn hun prijsbasis kwijt.
Deze duizelingwekkende stijging is het gevolg van ondoordacht monetair beleid, onbeheersbare uitgaven en het uitblijven van structurele hervormingen. Toch wil men nu suggereren dat de oorzaak elders ligt. Dat is ronduit misleiding.
Wie heeft het geld uitgegeven?
De huidige koerspaniek is ook mede het gevolg van expansieve, ongecontroleerde overheidsuitgaven in de aanloop naar de verkiezingen.
Economen – waaronder de VHP-minister van Financiën – hebben herhaaldelijk gewaarschuwd: de regering-Santokhi heeft in de maanden vóór 25 mei miljarden SRD’s geïnjecteerd in de economie zonder structurele dekking. Niet om structurele hervormingen door te voeren, maar om de gunst van het electoraat af te kopen.
De zogenaamde “Royalty voor Iedereen” is een perfect voorbeeld: een dure, juridisch dubieuze regeling die via de Centrale Bank wordt voorgefinancierd, zonder dekking, zonder wet en zonder visie.
Een politiek cadeautje, betaald met lucht en vertrouwen, dat de valutamarkt onmiddellijk als riskant en inflatoir heeft geïnterpreteerd.
De koers reageert niet op sentiment, maar op logica. En deze logica is simpel: méér SRD’s in omloop zonder economische waarde = méér druk op de munt.
Ramcharan’s verdraaiing van oorzaak en gevolg
Wat Ramcharan doet is oorzaak en gevolg omdraaien. De koers was al stijgende vóór de verkiezingen. Niet vanwege politieke voorkeuren, maar omdat iedereen – van importeurs tot investeerders – zag hoe de regering-Santokhi in razend tempo een enorme schuld achterliet voor haar opvolger.
Een koers die op hol slaat vlak na massale verkiezingsuitgaven, is geen vertrouwensbreuk in de toekomst — het is een afrekening met het verleden.
Dat Ramcharan deze feiten negeert, getuigt van ofwel kwaadaardige intentie, ofwel gebrek aan economische analyse. Het vertrouwen in de SRD is niet ondermijnd door de aangekondigde wisseling van de wacht, maar door het beleid van een zittende regering die beleid verruilde voor politiek gewin.
De Centrale Bank en stilzwijgend medeplichtigen
Er is bovendien reden om te geloven dat de koersstijging gefaciliteerd wordt door een bewust beleid van de Centrale Bank. Terwijl de wisselkoers op de vrije markt piekt, ontbreekt actieve marktinterventie.
Waar is de verkoop van valutareserves om de koers te stabiliseren? Waar is het monetaire rentebeleid om kapitaalvlucht te stoppen? Waar is de transparantie over de dekking van de SRD?
Zwijgen is in dit geval niet neutraal — het is medeplichtig.
De echte vraag: wie betaalt straks de rekening?
De toekomstige regering erft een land in financiële chaos: met een staatsschuld van ruim 4 miljard USD, een ontwricht begrotingstekort, een opgeblazen ambtenarenapparaat en verslaafde staatsbedrijven. Dat is géén gevolg van een paar weken regeringsvorming, maar van vijf jaar wanbeleid onder Santokhi-Brunswijk.
En dát is waarom de koers stijgt. Niet omdat de SRD respect mist voor ‘Oma Simons’, maar omdat de SRD weet wat iedereen weet: Suriname is bestolen van financieel gezond beleid. En de rekening — die schuift men nu cynisch door naar de volgende regering, terwijl Ramcharan de daders probeert te wassen in de onschuld van de oppositiebank.
De koers is geen opiniepeiling, dat klopt. Maar ze is ook geen instrument om electorale revanche te nemen. Ze vertelt wél de waarheid over vertrouwen — en het vertrouwen is niet gebroken door de toekomst, maar door het verleden.
De SRD is kapotgemaakt onder Santokhi. Ramcharan doet alsof hij dat niet ziet. Maar de cijfers liegen niet. De koersstijging is geen straf voor de nieuwe coalitie. Het is het vergif van de oude.
N. Mohari
Foto ter illustratie
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor meer informatie of om zelf een ingezonden bericht te sturen, kunt u contact opnemen via info@gfcnieuws.com of direct via WhatsApp.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
