De bekende analist dr. Ashwin Ramcharan stuurde een analyse naar GFC Nieuws over de huidige politieke situatie in Suriname.
Volgens hem is er sprake van een “Huichelaarscoalitie” die voortkomt uit persoonlijke wraakgevoelens, met als schrijnend dieptepunt het uitsluiten van hervormer Chan Santokhi.
Ramcharan noemt het resultaat een tragedie voor de democratie en waarschuwt dat Suriname dreigt af te glijden naar een staat van rancune, verdeeldheid en moreel verval onder het motto: “Make Suriname Hate Again.”
Hieronder zijn opiniestuk:
Bouterse leeft voort in de Wraak van de Weduwe en resulteert in de Huichelaarscoalitie met slogan: “Make Suriname Hate Again”
De ware aard van de “Huichelaars” coalitie is duidelijk: Make Suriname “Hate” again.
Want dat is het. De Ghetto Papa NDP haat de Hervormer VHP!
Ingrid Bouterse is boos omdat haar man door ET naar huis gereden werd toen hij overleed op een onbekende locatie en geen bloemetjes van de regering Santokhi-Brunswijk opgestuurd kreeg. Maar Ingrid, Jennifer Lopez van Suriname, de man was veroordeeld als moordenaar, voor zo iemand stuurt een bonafide regering geen bloemetjes.
Ook in andere landen gebeurd dat niet. Het resultaat is dat de tweede grootste partij, zonder enig ander valide reden, nu wordt uitgesloten in de Surinaamse democratie. In ieder ander fatsoenlijke democratie zou het anders gelopen zijn.
(En u kunt er zeker van zijn dat de VS van Donald Trump al mijn stukken ook leest en de situatie in Suriname op de seconde nauwkeurig volgt.)
De situatie in 2020 toen de NDP niet mocht meeregeren was anders. De zetelverdeling was anders: NDP: 16 zetels ·VHP: 20 zetels · PL: 2 zetels · NPS: 3 zetels · ABOP: 8 zetels · BEP: 2 zetels. VHP had ruim 20 zetels meer dan NDP. Nu heeft NDP slecht 1 zetel meer en heeft Chan Santokhi de meeste stemmen ooit in de politieke geschiedenis van Suriname.
Met Bouterse regeren was zo om meerdere democratische redenen niet nodig en ook nationaal en internationaal not done. Je regeert niet als hervormende VHP die 4 zetels meer heeft met een partij waar de voorzitter een moordenaar is. Bouterse had als verdachte moordenaar een lopend proces aan zijn broek.
Suriname zou zelfs onder leiding van de VHP internationaal niet geaccepteerd worden en dus in crisis blijven, nog erger dan nu.
De verkiezingen van 25 mei 2025 hadden een keerpunt kunnen zijn voor Suriname. Het volk had duidelijk gesproken. Chan Santokhi, de hervormer, kreeg meer stemmen dan welke politicus ook in de Surinaamse geschiedenis.
De VHP, ondanks economische turbulentie, behield het vertrouwen van een aanzienlijk deel van de bevolking. In een normaal functionerende democratie zou dit aanleiding zijn voor dialoog, samenwerking en een stabiele coalitievorming met als basis hervorming en wederopbouw. Maar dat is niet wat er gebeurde.
Ik heb er eerder ook op gewezen. En ik ga er nu dieper in. Politiek en alle andere aardse organisatorische zaken zijn maaksels van de mens. Ken de geaardheid van de mens, nog specifieker van het beestje en je zult nooit teleurgesteld zijn.
Wat we nu zien, is de geboorte van een coalitie gestoeld op wrok, achterkamerafspraken en emotionele wraakzucht. In de volksmond heet dit “Hoygrie”. In politieke termen: een huichelachtige coalitie zonder moreel kompas.
De Ghetto Papa NDP, gedreven door de schaduw van het verleden en vooral door de rancune van één persoon – mevrouw Ingrid Bouterse-Waldring, weduwe van de man die een land gijzelde – weigert categorisch om met de VHP samen te werken. Niet op basis van beleidsverschillen, maar op basis van gekrenkte gevoelens.
Het zou bijna lachwekkend zijn, ware het niet dat de gevolgen rampzalig kunnen zijn.
De Rancune als Regeerprincipe: Make Suriname “Hate” again!
Mevrouw Bouterse was geen kopstuk in de verkiezingen. Ze was lijstduwer. Geen stemmenkanon, geen uitgesproken campagnevoerder. Maar nu, achter de schermen, trekt zij aan de touwtjes. Haar wrok – omdat Chan Santokhi geen “respect” zou hebben getoond voor haar overleden man – weegt zwaarder dan het democratisch mandaat van het volk. De weduwe is gekwetst, en het hele land moet bloeden.
Dat de NDP zich door deze persoonlijke rancune laat leiden, zegt alles over de huidige staat van die partij. Wat ooit begon als een beweging (zij het uit een militaire staatsgreep geboren), is verworden tot een emotionele familieonderneming waar partijpolitiek wordt gevoerd op basis van persoonlijke gevoelens in plaats van nationale belangen.
Huichelarij als mantel, haat als regeerakkoord
De andere partners in deze opkomende “Hoygrie-coalitie”, zoals de BEP, PL en NPS, doen daar nog een schepje bovenop. ABOP gaat binnenkort bedanken. De ABOP weet nu al dat de NDP ze weer aan het misbruiken is, net als toen met de amnestiewet. Dd voorouders van de ABOP keren zich in hun graf.
Ze fluisteren in de oren van Brunswijk;”A koelie boi Ashwin Ramcharan abi gelijk, NDP ow gebruik joe bakah”. Net zoals ex-president Venetiaan, recent aangaf, de NPS is fout bezig. Maar de voorouders van deze partij zijn haat-dronken, die denken met Oil en Gas grotere woningen te kunnen kopen in Miami.
Feit is de “Hoygrie-coalitie” is gestoeld op haat en geen ideologie of democratisch fatsoen. Partijen zonder krachtige ideologische ruggengraat, zonder diepgravende beleidsvisie, die meer lijken op politieke escorts dan op volwaardige regeringspartijen. Ze laten zich verleiden tot de coalitiedans met Ghetto Papa NDP en Ghetto Mama NPS, niet omdat ze inhoudelijk overtuigd zijn, maar omdat de geur van macht sterker stinkt dan het aroma van principes.
Zij vormen nu samen een “bordeelcoalitie”, waarin partijen hun politieke ziel verkopen voor een stoel aan tafel, een ministerie, een project. Ze zijn als politieke bordeelwerkers die hun diensten verlenen aan de hoogste bieder, ongeacht het verleden, het morele faillissement of het gebrek aan visie van hun coalitiepartners.
Internationale Reputatie op het Spel
De timing is bovendien funest. De wereld verandert razendsnel. Donald Trump staat op het punt opnieuw het Witte Huis te betrekken, en zijn beleid richting ontwikkelingslanden wordt gekenmerkt door isolationisme en sancties.
Als Suriname straks onder een regering komt te staan die internationaal wordt geassocieerd met autoritarisme, corruptie en destabilisatie, dan zijn de gevolgen onvermijdelijk. De VS hebben al signalen afgegeven: landen zonder geloofwaardige, transparante en democratische regeringen riskeren zwarte lijsten, visabeperkingen en economische uitsluiting.
Gregory Rusland van de NPS zou zich hier zorgen over moeten maken. Zijn belangen in Miami, net als die van vele andere politieke spelers, lopen gevaar als Suriname wordt gezien als een opkomend Venezuela light – een republiek bestuurd door gekwetste ego’s, corrupte netwerken en politieke zombies uit het verleden.
Conclusie:
Wat er nu in Suriname gebeurt is geen politiek spel. Het is een tragedie. Een land dat snakt naar opbouw en vernieuwing, wordt geleid door wrok van een weduwe en haar bejaarde revo-oudjes, nostalgie en een gebrek aan democratisch fatsoen.
De hervormer met het grootste electorale mandaat wordt buitengesloten, de hervormer VHP en de kampioen Guinness book of recordhouder, “stemmenmagneet” Chan Santokhi. Niet vanwege beleid, maar omdat hij geen bloemen stuurde naar de weduwe van de dictator.
En dat, beste lezers, is de ware crisis van Suriname anno 2025. De huichelaars coalitie met het slogan: “Make Suriname Hate Again”
Jennifer Atmo is hoofdredacteur bij GFC Nieuws en een echte Surinamekenner. Ze schrijft graag over lifestyle en entertainment en is daarnaast voorzitster van KIVC, een organisatie die zich inzet voor maatschappelijke thema’s.
Voor contact: jennifer@gfcnieuws.com of direct via WhatsApp.
