Transatlantisch staand vliegen lijkt onrealistisch voor route Amsterdam – Paramaribo

Vanaf 2026 willen sommige Europese prijsvechters een opvallende vernieuwing doorvoeren: staande passagiersstoelen.

Deze zogenaamde Skyrider 2.0 is geen gewone stoel, maar meer een soort zadel waar je tegenaan leunt, mét stoelriem.

Volgens de Italiaanse fabrikant Aviointeriors bespaart het gewicht, ruimte én kosten. Op korte Europese vluchten kunnen zo tot 20 procent meer passagiers mee voor soms maar een paar euro per ticket.

Maar hoe realistisch is zo’n concept voor een langeafstandsvlucht zoals die tussen Amsterdam en Paramaribo?

GFC Nieuws Lifestyle dook erin.

Op transatlantische vluchten zitten mensen vaak zes tot twaalf uur in het vliegtuig. Dat is iets totaal anders dan een korte cityhop binnen Europa.

Een half-staande houding zonder goede rugsteun of beenruimte leidt bij langere vluchten vrijwel zeker tot spierpijn, rugklachten en verminderde bloedsomloop.

Daarnaast verwachten reizigers op lange vluchten minimaal enig comfort. Velen betalen forse bedragen en willen gewoon kunnen zitten, eten, slapen of een film kijken.

Een zadelachtige zitplek zonder scherm of uitklaptafeltje zal weinig enthousiasme oproepen.

De kans is groot dat luchtvaartmaatschappijen imagoschade oplopen of klanten kwijtraken als ze dit soort stoelen invoeren op intercontinentale routes.

Ook praktisch gezien zijn er haken en ogen. Met zo’n dichte en verticale opstelling wordt het lastig om maaltijden uit te delen of passagiers fatsoenlijk te laten bewegen.

Cabinepersoneel zou continu moeten manoeuvreren in een overvolle ruimte zonder genoeg opberg- of serviceruimte.

Voor korte vluchten binnen Europa is het een interessante optie voor wie écht goedkoop wil reizen.

Voor verre vluchten zoals naar Suriname lijkt dit concept voorlopig niet haalbaar.

Foto ter illustratie.