Sinterklaas op staatskosten

Sinterklaas zak cadeau

De verkiezingen naderen en plotseling lijkt de geldkraan open te zijn gedraaid.

Overal worden achterstallige betalingen in rap tempo weggewerkt, toeslagen en vergoedingen vloeien rijkelijk en projecten schieten als paddenstoelen uit de grond.

Wat jaren lang ‘onmogelijk’ werd genoemd, blijkt nu opeens wél haalbaar – toevallig net op tijd voor de verkiezingscampagne.

Is dit puur toeval? Of worden financiële middelen bewust ingezet als lokaas om stemmen te winnen? De timing is op z’n minst opvallend.

Terwijl minister Ragoebarsing van Financiën openlijk waarschuwt voor een groeiend gat tussen inkomsten en uitgaven, worden er miljoenen uitgegeven aan populaire maatregelen. De staatskas, die eerder kurkdroog was, blijkt nu wonderbaarlijk goed gevuld.

Maar laten we niet naïef zijn. Na 25 mei wacht de realiteit. Dan is het weer business as usual: het volk draait op voor de kosten, terwijl dezelfde kring van vertrouwelingen en partijgenoten verdergaat met hun privileges en macht.

De gewone burger, die zich nu laat verleiden met tijdelijke extra’s, zal straks opnieuw de pijn voelen van bezuinigingen, prijsstijgingen en loze beloftes.

Interessant is ook de eerdere uitspraak van president Santokhi: de olie- en gasbaten mogen volgens hem niet in handen vallen van een volgende regering.

Alleen hij – zo vindt hij – is in staat Suriname naar ontwikkeling te leiden. Deze gedachte lijkt de drijfveer te zijn achter de huidige ‘Sinterklaas-politiek’: koste wat kost aanblijven aan de macht, zelfs als het betekent dat de financiële toekomst van het land wordt opgeofferd aan politieke korte-termijnwinst.

Maar hoe lang nog accepteert de Surinamer dit spel? Hoe vaak moet het volk worden misleid, voordat men beseft dat tijdelijke cadeautjes zelden gratis zijn? De prijs komt altijd achteraf – in de vorm van belastingdruk, economische krimp of sociale achteruitgang.

Tot 25 mei. Daarna begint de rekening.

H. Smeltz