De scherpe kritiek van vakbondsleider Robby Berenstein op het Internationaal Monetair Fonds (IMF) is geen loos statement, maar een noodzakelijke waarschuwing.
Het IMF-programma dat Suriname zogenaamd uit de crisis moest halen, heeft in werkelijkheid vooral de last op de schouders van werkende mensen verergerd.
Arbeiders ploeteren nog steeds in een economie waar koopkracht krimpt, lonen achterblijven en belastingdruk onverantwoord hoog is.
Het is verontrustend dat de regering desondanks flirt met een vervolgprogramma. Dat zou betekenen: méér loonoffers, méér subsidieschrapping, méér druk op gezinnen.
Berenstein stelt terecht dat het IMF niet handelt in het belang van een stabiele samenleving, maar van een globale financiële orde die kleine naties als Suriname vaak als oefenterrein gebruikt.
Dat de vakcentrale zich bovendien uitspreekt tegen het vroegtijdig uitbetalen van royalties, getuigt van visie. Het zou waanzin zijn geld uit te geven dat er nog niet is.
Wat vandaag als ‘Royalties voor Iedereen’ wordt verkocht, kan morgen leiden tot een schuldenput waar toekomstige generaties voor opdraaien.
De focus moet liggen op duurzame investeringen, eerlijke loononderhandelingen, en fiscale rechtvaardigheid. Belastingverlichting, correctie van loontekorten en het herzien van goud- en mijninkomsten zijn niet radicaal, maar essentieel. De realiteit is dat werknemers al jaren betalen voor de fouten van anderen.
Suriname heeft geen internationale opgelegde recepten nodig, maar nationale oplossingen gebaseerd op solidariteit, rechtvaardigheid en gezond financieel beleid. Alleen dan bouwen we aan een toekomst die van ons is, en niet van het IMF.
N. Mohari
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor meer informatie of om zelf een ingezonden bericht te sturen, kunt u contact opnemen via info@gfcnieuws.com of direct een WhatsApp-bericht versturen.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
